Ποιος ήταν ο Τοπάλ Οσμάν...

Επρόκειτο για ένα ΑΠΟΒΡΑΣΜΑ από τα λίγα...

Η ανάπτυξη του Δημητρίου Ψαθά είναι κατατοπιστική...

Απλός  βαρκάρης,  αλλά  με  άγριο  μίσος  στην  ψυχή  του  για  την  χριστιανωσύνη,  πήγε  να πολεμήση στους  Βαλκανικούς  πολέμους,  χτυπήθηκε  στο  πόδι  και  γύρισε  κουτσός  — τοπάλ—  κι  από  την  κουτσαμάρα  του  αυτή  πήρε  τον  τίτλο  του  ήρωα  μαζί  με  το  παρατσούκλι του:  Τοπάλ Οσμάν. 

Μόλις  κηρύχτηκε  ο  μεγάλος  πόλεμος  έφτιαξε  μια  ομάδα  από  εθελοντές  —τσέτες—  απ'  όλα τα  καθάρματα  και  τ'  αποβράσματα  του  υπόκοσμου,  που  η  τούρκικη  κυβέρνηση  έβγαλε  απ' τις  φυλακές...  «για  να  υπηρετήσουν  την  πατρίδα».  

Τράβηξε  για  τον  Καύκασο,  αλλά  είδε  ότι η δόξα  δεν  ήταν  εύκολη  στα  μέτωπα  του  πολέμου.  Από  την  πρώτη  επαφή  στις  μάχες  με  τον ρούσικο  στρατό  οι  τσέτες  του  διαλύθηκαν  και  πήρε  αμέσως  τον  δρόμο  του  γυρισμού  με όσους του απόμειναν,  για  να κερδίση  τις δάφνες  του  αλλού. Έτσι  δεν  άργησε  να  γίνει  ο  πιο  μανιακός  ερμηνευτής  των  πόθων  του  Κομιτάτου  κι  ο  πιο άγριος  βασανιστής  της  ρωμιοσύνης.  

Η  σφαγή  του  άοπλου  κι  απροστάτευτου  λαού  ήταν  η χαρά  του,  το  αίμα  των  αθώων  η  δόξα  του.  

Απ'  όπου  περνούσε  με  τη  λυσσασμένη  ορδή  του ακουόταν  ο  θρήνος  και  το  κλάμα  —  η  πιο  μεγάλη  τέρψη  του  ήταν  να  βλέπη  άντρες  να σφάζωνται,  γυναίκες  ν'  αφανίζωνται,  κοπέλλες  να  βιάζωνται,  μωρά  ν'  αρπάζωνται  απ'  το βυζί της μάνας τους  και  να  περνάνε απ'  το λεπίδι. 

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΗΤΑΝ ΑΝΤΑΞΙΟ ΤΟΥ ΒΙΟΥ ΤΟΥ: ΤΟΝ ΚΡΕΜΑΣΕ Ο ΚΕΜΑΛ ΑΤΑΤΟΥΡΚ ΣΤΗΝ ΑΓΚΥΡΑ.

ΣΙΓΟΥΡΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΑ ΚΑΤΑΒΑΘΑ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ...