Ο Νουμερίστας, του Τζον Όσμπουρν. Ραδιοφωνικό θέατρο.
Η Πολιτισμική Διαδρομή θα σας παρουσιάσει το έργο του Τζον Όσμπουρν "Ο Νουμερίστας" .
Το έργο εξελίσσεται στο σπίτι των Ράις εκτός από λίγες στιγμές που μεταφέρεται στο μιουζικ χωλ, ενώ παράλληλα τρέχουν τα γεγονότα του πολέμου του Σουέζ...
Η υπόθεση:
Μία οικογένεια αποτυχημένων ανθρώπων: ο παππούς, ένα παλιός θεατρίνος του μιούζικ χολ, ο γιος του Άρτσι, ένας νουμερίστας των μιούζικ χολ, η γυναίκα του Φοίβη, υστερική, κομπλεξική. Ο Άρτσι έχει τρία παιδιά: την Τζιν που σπουδάζει στο Λονδίνο, τον Φρανκ έναν πρώην «επαναστάτη», αηδιασμένο που παίζει πιάνο σ’ ένα κέντρο, απλώς για να ζήσει, και τον μικρότερο Μίκι που δεν τον βλέπουμε στο έργο. Ήταν το «καλό παδί» του σπιτιού, που δεν έλεγε όχι. Τώρα βρίσκεται στην Αίγυπτο, στρατιώτης, στον πόλεμο για να κρατήσει η Αγγλία τη διώρυγα του Σουέζ. Η εποχή που διαδραματίζεται το έργο είναι ακριβώς η εποχή που η Αγγλία έχασε τη μάχη για το Σουέζ, γεγονός που είχε τρομακτικό αντίκτυπο στη συνείδηση των Εγγλέζων.
Η κακή είδηση δε θα αργήσει να έρθει...
Λίγα ακόμη στοιχεία για το έργο...
Ένας από τους σημαντικότερους δραματουργούς του 20ού αιώνα, ο Άγγλος Τζον Όσμπορν (John Osborne), λογοτεχνικός εκπρόσωπος των επαναστατημένων νέων της εποχής του (μετά το περίφημο έργο του «Οργισμένα νιάτα»), γράφει το 1957 (παραγγελία του περίφημου ηθοποιού Λόρενς Ολίβιε), το τρίπρακτο θεατρικό «The Entertainer» (Ο νουμερίστας του μιούζικ χoλ), μ’ έναν οργισμένο… μεσήλικα!
Παίζουν: Ζώρας Τσάπελης, Τάνια Σαββοπούλου, Τιτίκα Νικηφοράκη, Δημήτρης Χορν, Νίκος Παπαναστασίου, Θεόδωρος Κατσαδράμης, Νόρα Δεμπονέρα, Μιχάλης Αθανασόπουλος.
Μετάφραση-διασκευή-ραδιοσκηνοθεσία: Μηνάς Χρηστίδης.
Μουσική σύνθεση: Μίμης Πλέσσας.
Επιμέλεια ήχων: Στέλιος Γιαννακόπουλος.
Ρύθμιση ήχου: Ανδρέας Λάμπρου.
Επιμέλεια εκπομπής: Μάρα Καλούδη.
Η ηχογράφηση έγινε το μακρυνό 1960...
Η μεταφόρτωση έγινε από το κανάλι Ισοβίτης:
Το έργο εξελίσσεται στο σπίτι των Ράις εκτός από λίγες στιγμές που μεταφέρεται στο μιουζικ χωλ, ενώ παράλληλα τρέχουν τα γεγονότα του πολέμου του Σουέζ...
Η υπόθεση:
Μία οικογένεια αποτυχημένων ανθρώπων: ο παππούς, ένα παλιός θεατρίνος του μιούζικ χολ, ο γιος του Άρτσι, ένας νουμερίστας των μιούζικ χολ, η γυναίκα του Φοίβη, υστερική, κομπλεξική. Ο Άρτσι έχει τρία παιδιά: την Τζιν που σπουδάζει στο Λονδίνο, τον Φρανκ έναν πρώην «επαναστάτη», αηδιασμένο που παίζει πιάνο σ’ ένα κέντρο, απλώς για να ζήσει, και τον μικρότερο Μίκι που δεν τον βλέπουμε στο έργο. Ήταν το «καλό παδί» του σπιτιού, που δεν έλεγε όχι. Τώρα βρίσκεται στην Αίγυπτο, στρατιώτης, στον πόλεμο για να κρατήσει η Αγγλία τη διώρυγα του Σουέζ. Η εποχή που διαδραματίζεται το έργο είναι ακριβώς η εποχή που η Αγγλία έχασε τη μάχη για το Σουέζ, γεγονός που είχε τρομακτικό αντίκτυπο στη συνείδηση των Εγγλέζων.
Η κακή είδηση δε θα αργήσει να έρθει...
Λίγα ακόμη στοιχεία για το έργο...
Ένας από τους σημαντικότερους δραματουργούς του 20ού αιώνα, ο Άγγλος Τζον Όσμπορν (John Osborne), λογοτεχνικός εκπρόσωπος των επαναστατημένων νέων της εποχής του (μετά το περίφημο έργο του «Οργισμένα νιάτα»), γράφει το 1957 (παραγγελία του περίφημου ηθοποιού Λόρενς Ολίβιε), το τρίπρακτο θεατρικό «The Entertainer» (Ο νουμερίστας του μιούζικ χoλ), μ’ έναν οργισμένο… μεσήλικα!
Παίζουν: Ζώρας Τσάπελης, Τάνια Σαββοπούλου, Τιτίκα Νικηφοράκη, Δημήτρης Χορν, Νίκος Παπαναστασίου, Θεόδωρος Κατσαδράμης, Νόρα Δεμπονέρα, Μιχάλης Αθανασόπουλος.
Μετάφραση-διασκευή-ραδιοσκηνοθεσία: Μηνάς Χρηστίδης.
Μουσική σύνθεση: Μίμης Πλέσσας.
Επιμέλεια ήχων: Στέλιος Γιαννακόπουλος.
Ρύθμιση ήχου: Ανδρέας Λάμπρου.
Επιμέλεια εκπομπής: Μάρα Καλούδη.
Η ηχογράφηση έγινε το μακρυνό 1960...
Η μεταφόρτωση έγινε από το κανάλι Ισοβίτης:
http://isobitis.com/theatro1/?p=3027
Πηγή: ΕΡΤ
Πηγή: ΕΡΤ
Όταν ο Λευτέρης Σουμποντιτς έβαζε 7 τρίποντα σε ένα ημίχρονο στον ΠΑΟΚ!
3 Μαΐου 1989, ο Άρης αντιμετωπίζει τον ΠΑΟΚ σε ματς φωτιά.
Ο Σουμποντιτς εκτελεί τον ΠΑΟΚ!!
Λίγα λόγια για την Αθηναϊκή Επιθεώρηση
Η αθηναϊκή επιθεώρηση γεννήθηκε το καλοκαίρι του 1894, όταν το ελληνικό κωμειδύλλιο διασταυρώθηκε ξαφνικά με ένα δείγμα του ευρωπαϊκού μουσικού θεάτρου της εποχής, την ισπανική ζαρζουέλα «Γκραν Βία».
Οι πρώτες επιθεωρήσεις βρίσκονταν, κάτω από την επίδραση του κωμειδύλλιου και αποτελούσαν κατά ένα τρόπο φυσική συνέχεια και προέκτασή του, παρόλο που στην αρχή προβλήθηκαν σαν εναλλακτική λύση στο ξεπερασμένο αυτό είδος. Εκείνο που έκανε την επιθεώρηση να ξεχωρίσει αμέσως στο ξεκίνημά της από το κωμειδύλλιο ήταν η διαμετρικά αντίθετη προοπτική της – το διαφορετικό της φρόνημα και ο διαφορετικός ιδεολογικός προσανατολισμός της.
Σε σύγκριση με τις ψυχρές καθαρευουσιάνικες τραγωδίες, το μουσικό θέατρο καθιερώθηκε στη συνείδηση του κοινού σαν ένα προοδευτικό είδος τέχνης και η αποκλειστική τον καιρό εκείνο ταύτισή του με την εξελιγμένη ευρωπαϊκή καλλιτεχνική κίνηση ενίσχυε αυτή την εντύπωση.
Το μουσικό θέατρο ήταν «ευρωπαϊκό» με όλη τη σημασία που έδινε στο επίθετο η ελληνική ηγετική τάξη των χρόνων εκείνων. Ερχόταν από τα μεγάλα αστικά κέντρα της αναπτυγμένης Ευρώπης και έφερνε μαζί του την ατμόσφαιρα του πολιτισμού τους. Η μουσική του δεν είχε σχέση με την ανεπιθύμητη «βαλκανική» και «οθωμανική» μουσική παράδοση του τόπου, αλλά με την αίγλη της ευρωπαϊκής προέλευσής της και με τη γοητεία της συγκινησιακής ορμής της.
Από το 1905 η επιθεώρηση έχει μια συνεχή παρουσία μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 20. Με το θίασο του Ευάγγελου Παντόπουλου αρχικά και με την καθιέρωση των ετήσιων επιθεωρήσεων από το 1907 και μετά, όπως Τα Παναθήναια, η επιθεώρηση κυριάρχησε.
Έφερε στη θεατρική ζωή του τόπου μια καινούργια οπτική γωνία. Ο Αθηναίος θεατής αντικρίζει τα πράγματα σταθερά από τη σκοπιά της πόλης και θα τα κρίνει με τη νοοτροπία της πόλης –με βάση τις αξίες, τα ιδανικά και τις προκαταλήψεις μιας νέας αστικής συνείδησης. Δεν είναι τυχαίο, ούτε χωρίς σημασία, που η επιθεώρηση χαρακτηρίστηκε από τηνπρώτη στιγμή "αθηναϊκή"
Όταν μας κατηγορούν...
"Όταν μας κατηγορούν, όταν μας συκοφαντούν, όταν μας πειράζουν, όταν μας ταπεινώνουν, όταν μας αδικούν, πρέπει κι εμείς να συγχωρούμε.
Με οποία καρδιά, με οποία δύναμη, με οποία διάθεση προσφέρουμε τη συγχωρητικότητά μας, όχι εκατονταπλάσια, άλλα μυριοπλάσια θα είναι τα αντίστοιχα αγαθά, που θα λάβουμε από τον Θεό.
Να ο δρόμος! Να, πως ακριβώς μπορούμε να σωθούμε! Να, η πύλη από την οποία θα εισέλθουμε στη Βασιλεία των ουρανών!"
Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας
Τάκης Θεοδωρόπουλος Ο Τοξοβόλος, παιδί της αστικής Ελλάδας
Υποθέτω ότι η τοξοβολία, ως ολυμπιακό άθλημα, χρειάζεται γερή εξάσκηση και τέχνη. Ελεγχο του σώματος, σωστή στάση, ρυθμό. Ηταν η πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό όταν είχα δει την εικόνα του Τοξοβόλου στην πλατεία Συντάγματος. Ενα γυμνασμένο παιδί το οποίο ξεχώριζε από τον συρφετό των «Αγανακτισμένων» που έβριζαν, μούντζωναν και πετούσαν πέτρες. Κάτι το ευγενέστερο, που λένε. Εκτοτε μάθαμε πως είναι γιος διευθυντή ορχήστρας, αριστούχος μαθητής, έχει σπουδάσει περιβαλλοντολογία. Η τοξοβολία, πριν γίνει η πολιτική του ταυτότητα, ήταν το αγαπημένο του άθλημα. Μάθαμε ακόμη πως συμμετείχε σε ένοπλες ληστείες, συνελήφθη και καταδικάστηκε σε 13 χρόνια φυλακή. Εξέτιε την ποινή του στις αγροτικές φυλακές της Τίρυνθας ως βοσκός όταν δραπέτευσε για να συλληφθεί ξανά προχθές μαζί με δύο κοπέλες. Ησαν και οι τρεις σε ένα αυτοκίνητο συντροφιά με καλάσνικοφ, ούζι και πυρομαχικά. Ετοίμαζαν κάποιο «χτύπημα» ή μήπως μόλις είχαν χτυπήσει; Αυτό έχει σημασία μόνον για την Αντιτρομοκρατική...
Σημασία για εμάς έχουν το πορτρέτο του και τα ελάχιστα βιογραφικά στοιχεία που μας τον συστήνουν. Δεν ξέρω πόσοι θυμούνται ακόμη την έκπληξη που μας είχαν προκαλέσει τα πρόσωπα της «17 Νοέμβρη». Επί είκοσι πέντε χρόνια δολοφονούσαν αθώους και ανυπεράσπιστους συμπολίτες μας. Οι κατά συρροήν δολοφόνοι είχαν δημιουργήσει ένα θρύλο γύρω τους. Οι φλύαρες προκηρύξεις τους, με την κατάχρηση ορολογίας της μαρξίζουσας κοινωνιολογίας, κοινότοπες αναλύσεις περί μεταπρατισμού της ελληνικής αστικής τάξης, ιμπεριαλισμού και λοιπών στερεότυπων, αντιμετωπίζονταν από πολλούς ως εμβριθείς αναλύσεις της κοινωνίας μας. Η μόνη εμβρίθεια που διέθεταν ήταν η ηγεμονία της αριστερής σκέψης στη μεταπολιτευτική Ελλάδα, σε συνδυασμό με την ημιμάθεια των δημοσιολογούντων, και το μόνο κύρος τους ήταν το αίμα των θυμάτων. Η φαντασία είχε πλάσει την εικόνα μιας ομάδας βαρέων διανοητικών βαρών που χρησιμοποιούσε το πιστόλι ως φυσική προέκταση της σκέψης της.
Οταν τους είδαμε στους τηλεοπτικούς μας δέκτες, αντί να απογοητευθούμε με τους εαυτούς μας απογοητευθήκαμε με την εικόνα τους. Κάτι ταλαίπωροι τύποι, που επικαλούνταν την ιδεολογία τους για να δικαιολογήσουν την κτηνωδία τους. Μα είναι δυνατόν να είναι αυτό η ιδεολογία; Και όμως είναι. Στο κάτω κάτω και ο Σιάντος δεν διέφερε και πολύ από το επίπεδο των αδελφών Ξηρού. Απ’ αυτήν την άποψη μάλλον φτηνά τη γλιτώσαμε με την εκσυγχρονισμένη εκδοχή της ένοπλης Αριστεράς.
Πολλά μπορείς να πεις γι’ αυτούς. Μπορείς να μιλήσεις για κοινωνικά συμπλέγματα που κάποιος επιτήδειος, όπως ο Γιωτόπουλος, τα μεταμορφώνει σε πολιτική. Υποθέτω θα τους μάγεψε με το δύσκολο λεξιλόγιό του και θα τους εντυπωσίασε με τις γνώσεις του. Μπορείς να πας πίσω στη δικτατορία ή ακόμη πιο πίσω, στον Εμφύλιο, για να ακολουθήσεις την παράπλευρη κυκλοφορία του κακοφορμισμένου μίσους. Κάποτε πρέπει να αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε μήπως το στερεότυπο περί «ροπής προς τον διχασμό» του ελληνισμού δεν είναι παρά ροπή προς το πρωτογενές χάος που είναι θαμμένο στο υπόβαθρο της κοινωνικής συμβίωσης. Εκεί ο καθένας αναγορεύει εαυτόν σε κριτή, και χτίζει σαν μικρός θεός το αυθαίρετο του δικού του κόσμου. Το θέμα με την τρομοκρατία είναι ψυχολογικό. Πώς παίρνεις την απόφαση να σκοτώσεις έναν περαστικό; Δεν χρειάζεται να έχεις αποδείξεις ότι είναι ένοχος. Αρκεί να είσαι βέβαιος πως εσύ έχεις το δίκιο με το μέρος σου και το επιβεβαιώνεις επειδή σκοτώνεις κάποιον που θεωρείς ότι δεν το έχει.
Ο Τοξοβόλος δεν έχει καμία σχέση με όλ’ αυτά. Είναι παιδί μιας Ελλάδας που δεν έχει σχέση με τη χώρα των αδελφών Ξηρού, του Κουφοντίνα και του Γιωτόπουλου. Γόνος αστικής οικογενείας, μεγαλωμένος σε καλλιεργημένο περιβάλλον –δεδομένης της ιδιότητας του πατέρα του–, πειθαρχημένος, «απολύτως ενταγμένος» που λένε, για ποιον λόγο στρέφεται εναντίον της κοινωνίας που τον έχει πλάσει και υποστηρίξει; Μην περιμένετε απάντηση. Ακόμη και οι ψυχαναλυτικές ερμηνείες μοιάζουν ανεπαρκείς. Οποιαδήποτε ερμηνεία δεν είναι του ύψους του Ντοστογιέφσκι στους «Δαιμονισμένους» μοιάζει απλοϊκή, κοινότοπη, διεκπεραιωτική.
Θα διακινδυνεύσω μια σκέψη, όχι για να απαντήσω στο ερώτημα, αλλά για να συμμετάσχω στη συζήτηση που κάποτε πρέπει να ανοίξει. Και πρέπει να ανοίξει διότι ο Τοξοβόλος δεν είναι μεμονωμένη περίπτωση. Είναι μια προωθημένη έκφραση της γενιάς που έκαψε την Αθήνα το 2008, η «έντεχνη» εκδοχή των παιδιών που πετάνε μολότοφ για να περάσουν το Σαββατόβραδο και καίνε τα αυτοκίνητα διάφορων μικροαστών για να αισθανθούν την ανωτερότητά τους.
Κατασκευάσαμε –και το ρήμα είναι κυριολεκτικό– γενιές συναρμολογημένες από ικανότητες, λιγότερες ή περισσότερες, με μόνο συνεκτικό στοιχείο την παντοδυναμία τους. Η εκπαίδευσή μας είναι στα πρότυπα του Lego. Και όταν αυτοί οι μικροί θεοί συνειδητοποιούν τη δύναμή τους στρέφονται εναντίον όποιου προσπαθεί να την περιορίσει ή να τη διαψεύσει.
Η νέα τρομοκρατία γεννήθηκε και ανδρώθηκε στις μεζονέτες μιας αστικής Ελλάδας, που η ίδια δεν σεβόταν τον εαυτό της.
Ο κύριος Γκρέυ, των Αλφρέντ Γκρανιό και Μαξ Βίντερμπε. Ραδιοφωνικό θέατρο.
Η Πολιτισμική Διαδρομή πρόκειται να σας παρουσιάσει απόψε το αστυνομικό θρίλερ των Γκρανιό και Βιντερμπέ Ο κύριος Γκρέυ.
Η υπόθεση:
Ο κύριος Τζέφριζ, βαθύπλουτος έμπορος διαμαντιών βρίσκεται δολοφονημένος στο σπίτι του. Επιπρόσθετα διαπιστώνεται και μια κλοπή διαμαντιών τεράστιας αξίας.
Η υπόθεση:
Ο κύριος Τζέφριζ, βαθύπλουτος έμπορος διαμαντιών βρίσκεται δολοφονημένος στο σπίτι του. Επιπρόσθετα διαπιστώνεται και μια κλοπή διαμαντιών τεράστιας αξίας.
Ο επιθεωρητής Γκρέυ σπεύδει στο σπίτι με κλιμάκιο της αστυνομίας προέβησαν να λάβει μέρος στις έρευνες.
Οι ύποπτοι είναι αρκετοί, η σύζυγος και ο αρχιυπηρέτης του δολοφονημένου είναι οι βασικότεροι...
Παίζουν οι ηθοποιοί:
Χρήστος Τσάγκας, Παφίλη Σαντοριναίου, Ορφέας Ζάχος, Γιάννης Βόγλης, Πέπη Οικονομοπούλου, Βέρα Ζαβιτσιάνου, Γιώργος Πέτρου,Κική Ρέππα, Γιώργος Νέζος, Κυριάκος Κατριβάνος.
Μουσική επιμέλεια: Σοφία Μιχαλίτση
Ραδιοφωνική σκηνοθεσία και διασκευή: Σπύρος Μηλιώνης
Μετάφραση: Μίτση Κουγιουμτζόγλου
Το έργο αποτελεί ένα ενδιαφέρον αστυνομικό θρίλερ. Ο επιθεωρητής Γκρέυ με πολύ φαντασία προχωρεί μεθοδικά και βήμα βήμα στην επίλυση ενός δυσεπίλυτου αστυνομικού προβλήματος που εκ πρώτης όψεως φαίνεται φαίνεται εύκολο.
Ο τρόπος που λειτουργεί ο επιθεωρητής Γκρέυ υπενθυμίζει στους αστυνομικούς ντεντέκτιβ που διαχειρίζονται σοβαρές υποθέσεις ότι η μελέτη κλασσικών αστυνομικών μυθιστορημάτων υποβοηθά με υποσυνείδητο τρόπο το σοβαρό έργο που επιτελούν...
Η μεταφόρτωση έγινε από το κανάλι Ισοβίτης:
Όταν προηγούνται καταιγίδες, ξαστερώνει ο ουρανός.
"Τα ωραία συνοδεύονται με πόνο, αλλά κι ο πόνος βγάζει στη χαρά. Το τριαντάφυλλο βγάζει αγκάθι και το αγκάθι τριαντάφυλλο. Συνήθως το ουράνιο τόξο, υψώνεται ύστερα από τη μπόρα. Πρέπει να προηγηθούν οι καταιγίδες, για να ξαστερώσει ο ουρανός.."
~ Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης
Ο Μέγας Αλέξανδρος συνδέεται με τη Μεγάλη Ιδέα σε μια αναφορά στον Πόντο
Η σύνδεση του Αλέξανδρου με τη Μεγάλη Ιδέα τεκμηριώνεται και από μια αναφορά ενός πνευματικού ανθρώπου της περιοχής του Πόντου, του Περικλή Τριανταφυλλίδη, ο οποίος, σε λόγο που εκφώνησε στην Τραπεζούντα στις 7 Απριλίου 1865 με αφορμή την ανάρρηση στο θρόνο της Ελλάδας του Γεωργίου Α΄, απευθυνόμενος στο Γεώργιο, ανάμεσα στα άλλα σημειώνει:
«Ἐλθέ, λοιπόν, ἐκλεκτέ τοῦ ἔθνους, χριστέ Κυρίου, λαοπόθητε καί ἐθνοσῶστα βασιλεῦ, ἐλθέ ἐκ τῶν ὑπερβορείων τόπων εἰς τήν γῆν μεγάλων ἀναμνήσεων καί συμβεβηκότων, εἰς τήν πατρίδα τῆς σοφίας καί δόξης, εἰς τήν γενέτειραν τῶν θεῶν καί τῶν ἡρώων….
Ἐλθέ, ἄναξ, οἱ λαοί τῆς Ἀνατολῆς σέ προσδοκῶσι. Καί καθώς ὁ μαθητής τοῦ Ἀριστοτέλους, ὁ Ἕλλην Ἀλέξανδρος, διά τῶν δέκα χιλιάδων γάμων συνεφιλίου καί συνήνωνε τά φύσει ἐχθρά καί πολέμια ἔθνη, καί διά τῶν Ἑλληνικῶν γραμμάτων ἐνεφύτευε τόν πολιτισμόν εἰς τήν ἐκβαρβαρωμένην Ἀσίαν, ὥστε διά τῶν διαδόχων αὐτοῦ ἡ Ἑλληνική παιδεία κατέστη πανταχοῦ, καί ἀνεδείκνυε κέντρον πολιτισμοῦ τάς ἀγόνους καί χέρσους τῆς Ἀσίας πεδιάδας, καί τραγωδίαι Ἑλληνικαί παρίσταντο καί εἰς αὐτάς τάς ἀγρίας τῶν Πάρθων αὐλάς, οὕτω καί Σύ, τόν θρόνον σου παρά τά προπύλαια τῆς Ἀνατολῆς στήσας, φάρον σελαγίζοντα καί δαδουχοῦντα ἀνάδειξον τήν πατρίδα, ἀφ’ ἧς νά ἀρύωνται φῶς οἱ ἐσκοτισμένοι τῆς Ἀσίας λαοί…».
(από το βιβλίο του Τριανταφυλλίδη «Τα Ποντικά» σε: Λαμψίδης 2015: 87).
Η ελληνική επιχειρηματική διείσδυση στη Βουλγαρία μετά την πτωση του κομμουνισμού.
Το ενδιαφέρον των ελληνικών επιχειρήσεων για τη βουλγαρική αγορά άρχισε µετά την πτώση του κοµµουνισµού στα τέλη του 1989.
Οι ελληνικές επιχειρήσεις είδαν την απελευθέρωση των αγορών στη Βουλγαρία ως µια ευκαιρία να αυξήσουν τα κέρδη τους επεκτείνοντας το πεδίο της επενδυτικής δράσης τους ιδιαίτερα σε τοµείς που διαφαινόταν να έχουν κορεστεί στην Ελλάδα. Σ’αυτό συνετέλεσε και η αρχική επιφυλακτικότητα των δυτικο-ευρωπαϊκών εταιρειών να επενδύσουν σε ένα µεταβαλλόµενο οικονοµικό περιβάλλον.
Την ιστορική εξέλιξη της ελληνικής επιχειρηµατικής δράσης στη Βουλγαρία µετά το ’89 θα µπορούσαµε σχηµατικά να τη χωρίσουµε σε τρεις διαδοχικές φάσεις:
Η πρώτη περίοδος που τοποθετείται χρονικά µεταξύ 1989 και 1992, είχε ως κύριο χαρακτηριστικό της την είσοδο στη Βουλγαρία πολλών και µικρών ελληνικών επιχειρήσεων. Επιδίωξη αυτών των εταιρειών ήταν η άµεση και υψηλή κερδοφορία και για το λόγο αυτό ανέπτυξαν πολυποίκιλες δραστηριότητες µικρού µεγέθους. «Η κύρια απασχόληση των µικρών αυτών εταιρειών αφορούσε την πώληση ειδών διατροφής, ένδυσης και υπόδησης, καθώς και την εισαγωγή στην ελληνική αγορά ορισµένων βιοµηχανικών προϊόντων χαµηλού κόστους». Οι µικρές αυτές όµως ελληνικές επενδύσεις σηµατοδοτούν το άνοιγµα της βουλγαρικής αγοράς στις ξένες επενδύσεις.
Βασικό χαρακτηριστικό της δεύτερης φάσης που τοποθετείται χρονικά µεταξύ 1992 - 1994 είναι η είσοδος των µεσαίων ελληνικών επιχειρήσεων που επεκτείνουν τα υπάρχοντα δίκτυα διανοµής τους στη βουλγαρική επικράτεια. Άρχισε να πραγµατοποιείται αυτήν την περίοδο µια σταδιακή διαφοροποίηση του τύπου των ελληνικών οικονοµικών δραστηριοτήτων στη Βουλγαρία µε την «προώθηση καταναλωτικών αγαθών διαρκείας, προϊόντων µεταποιητικής βιοµηχανίας (κυρίως είδη διατροφής και ένδυσης), όπως και µε τη δηµιουργία κέντρων ψυχαγωγίας και εστίασης». Με την είσοδο των νέων αυτών σηµαντικών εταιρειών µειώνεται ο αριθµός των µικρών ελληνικών επιχειρήσεων της πρώτης περιόδου.
Στην τρίτη φάση που ξεκινά ουσιαστικά από το 1994, αρχίζουν να µπαίνουν στη βουλγαρική αγορά και οι µεγάλες εθνικής εµβέλειας ελληνικές εταιρείες. Την περίοδο αυτή είναι που κάνουν την εµφάνισή τους στη Βουλγαρία εταιρείες όπως η ∆ΕΛΤΑ και η 3Ε. Η είσοδος τους γίνεται συνήθως µε την εξαγορά τοπικών παραγωγικών µονάδων και δικτύων διανοµής. Μ’αυτόν τον τρόπο οι ελληνικές επενδύσεις δεν αποσκοπούν πλέον µόνο στην εµπορία προϊόντων αλλά και «στην παρασκευή κυρίως ειδών διατροφής και καταναλωτικών αγαθών διαρκείας»95. Ο ανταγωνισµός πλέον αυξάνει, οι «κερδοσκόποι» της πρώτης φάσης ελαττώνονται ακόµη περισσότερο, ενώ ακόµη και το µερίδιο αγοράς των µεσαίων επιχειρήσεων που δεν πρόλαβαν να δηµιουργήσουν δίκτυα διανοµής απορροφάται από τις νεοεισερχόµενες µεγάλες εταιρείες. Αυτή η κερδοσκοπική τάση που είχε σαν στόχο το γρήγορο κέρδος χωρίς µακροπρόθεσµη εµπορική στρατηγική και η οποία χαρακτήριζε κατά κύριο λόγο τα πρώτα στάδια της εισόδου των ελληνικών επιχειρήσεων στη βουλγαρική αγορά αποτυπώνεται εν µέρει και στα στατιστικά δεδοµένα του παρακάτω πίνακα.
Ξένες επενδύσεις στη Βουλγαρία 1992 - 1998 (αριθµός επενδύσεων / επενδυθέντα κεφάλαια) Χώρα προέλευσης Αριθµός επενδύσεων Επενδυθέντα κεφάλαια (σε εκατ. δολάρια) Ποσοστό % επί του συνόλου Γερµανία 491 299,52 17,50% Βέλγιο 116 281,06 16,40% ΗΠΑ 260 156,78 9,10% Ολλανδία 110 105,91 6,20% Ελλάδα 1295 92,99 5,40% Αυστρία 254 89,65 5,20% Μ. Βρετανία 154 79,57 4,60% Ελβετία 110 70,88 4,10% Κύπρος 170 59,27 3,40% Ισπανία 27 59,13 3,40% Λουξεµβούργο 34 47,94 2,80% Ν. Κορέα 16 45,76 2,60% Ρωσία 602 35,35 2% Τουρκία 1632 34,54 2% Ιρλανδία 20 25 1,47% Γαλλία 113 21,12 1,24%
Πηγή: Υπηρεσία Ξένων Επενδύσεων Βουλγαρίας - Χαζάκης.
∆ιαπιστώνουµε από τον στατιστικό πίνακα ότι υπάρχει σηµαντική απόκλιση στην κατανοµή του αριθµού των ξένων επιχειρήσεων που διεισδύουν στη βουλγαρική οικονοµία ανά χώρα προέλευσης από την αντίστοιχη κατανοµή των συνολικών επενδυθέντων κεφαλαίων την περίοδο 1992 - 1998.
Ενώ λοιπόν η χώρα µας κατέχει τη δεύτερη θέση σε αριθµό επενδύσεων (1295) µε πρώτη την Τουρκία (1632), τα συνολικά επενδυθέντα κεφάλαια της Ελλάδας - και της Τουρκίας - δεν είναι ανάλογου ύψους. Οι 1295 ελληνικές επιχειρήσεις επένδυσαν µόλις 92,99 εκατ. δολάρια κατέχοντας µερίδιο 5,40% - και η Τουρκία 2%. Από την άλλη πλευρα, κράτη µε µικρότερη αριθµητική συµµετοχή δραστηριοποιούµενων εταιρειών στη βουλγαρική επικράτεια, πραγµατοποιούν επενδύσεις µεγάλης αξίας «καταδεικνύοντας µ’αυτόν τον τρόπο τη θέλησή τους για στρατηγικές - µακροπρόθεσµες επενδυτικές δεσµεύσεις στη βουλγαρική αγορά.
Έτσι, οι 491 εταιρείες που προέρχονταν από τη Γερµανία πραγµατοποίησαν επενδύσεις ύψους 299,52 εκατ. δολ. (17,5% του συνολικού επενδυθέντος κεφαλαίου) ενώ ανάλογες ήταν και οι επιδόσεις των 116 βελγικών εταιρειών (επενδύσεις 281,06 εκατ. δολαρίων µε µερίδιο 16,48%). Τα στοιχεία αυτά επιβεβαιώνουν ότι οι ελληνικές εταιρείες προσανατολίζονταν σε οικονοµικές δραστηριότητες βραχυπρόθεσµης και άµεσης υψηλής κερδοφορίας τουλάχιστον κατά τα αρχικά στάδια της εισόδου τους στη Βουλγαρία .
Πηγή: Οι ελληνοβουλγαρικές σχέσεις στη µετακοµµουνιστική εποχή Πολιτικές και οικονοµικές διαστάσεις Επιβλέπων: Π. Λιαργκόβας Σπουδαστής: Θεοφάνης Φραγγής ΑΘΗΝΑ - 2004
Η συνάντηση του Αγίου Αντωνίου με έναν απλό τσαγκάρη στην Αλεξάνδρεια...
Ο Μέγας Αντώνιος με αφορμή ένα λογισμό του ταξιδεύει στην Αλεξάνδρεια και απαντά έναν απλό τσαγκάρη...
Ο Μέγας Αντώνιος όταν ήταν 90 ετών, του μπήκε ο λογισμός:
''Άραγε, θα έφτασε κανείς στα πνευματικά μέτρα που βρίσκομαι;'' Προσεύχεται και του παρουσιάζεται άγγελος Κυρίου και του λέει:
- Έφτασες σε μεγάλα μέτρα Αντώνιε! Έφτασες στα μέτρα του τσαγκάρη της Αλεξανδρείας, χωρίς να του πει ο άγγελος, το όνομα και που βρίσκονταν το μαγαζί του και έγινε άφαντος!
Ο Μέγας Αντώνιος παραξενεύτηκε τόσο πολύ, που αποφάσισε να πάει στην Αλεξάνδρεια, για να γνωρίσει αυτόν τον τσαγκάρη. Να όμως που η Αλεξάνδρεια τότε είχε 3000 τσαγκάρηδες και θα έπρεπε να ψάξει πολύ! Πήγε σε πολλούς τσαγκάρηδες και δεν τον βρήκε, ώσπου τελικά και μετά από πολύ ψάξιμο πήγε και σε κάποιον, που το Πνεύμα το Άγιο τον ενημέρωσε, ότι είναι αυτός που ψάχνει! Μπαίνει λοιπόν μέσα στο μαγαζί του, τον χαιρετάει, του συστήνεται και του λέει:
- Με έστειλε ο Κύριος για να σε συμβουλευτώ!
Ο τσαγκάρης παραξενεύτηκε:
- Εγώ να συμβουλέψω εσάς, τον Μέγα Αντώνιο;
- Ναι, πες μου αδερφέ κάτι από τη ζωή σου για να ωφεληθώ...
Ο τσαγκάρης τότε, του είπε τα εξής:
- Είμαι 40 χρόνια τσαγκάρης και βλέποντας τον κόσμο που περνάει έξω από το μαγαζί μου, σκέφτομαι πάντα το εξής: ''Οι πάντες σώζονται, μόνο εγώ θα κολαστώ!''...
Ο Μέγας Αντώνιος τον θαύμασε και του είπε:
- Αυτό πρώτη φορά το άκουσα! Εγώ σκεφτόμουν, ότι πολλοί θα κολαστούν! Έφτασες σε μεγαλύτερα μέτρα από μένα! Κάτι άλλο έχεις να μου πεις;
- Την ημέρα κερδίζω 10 νομίσματα, του λέει ο τσαγκάρης. Και μέχρι να πάω στο σπίτι μου, καθ' οδόν κάνω ελεημοσύνη τα 5 νομίσματα και τα υπόλοιπα 5 τα δίνω στην γυναίκα μου και την λέω: ''Γυναίκα αυτά είναι τα σημερινά κέρδη. Κράτα τα 2,5 νομίσματα για τις δικές μας ανάγκες και τα άλλα 2,5 κάντα ελεημοσύνη! Αυτό το κάνω για 40 χρόνια!
Ο Μέγας Αντώνιος έμεινε άφωνος! Και του είπε:
- Σε παρακαλώ αδερφέ, πες μου ακόμα ένα ψυχωφέλιμο.
- Παιδί με την γυναίκα μου δεν έχουμε. Διότι κάναμε συμφωνία με την γυναίκα μου να μην έρθουμε σε σχέση και να κρατήσουμε απόλυτη παρθενία! Και κοιμόμαστε σε χωριστά δωμάτια. Ο κόσμος αυτό δεν το γνωρίζει και νομίζει, ότι η ατεκνία μας οφείλεται σε βιολογική αιτία...
Ο Μέγας Αντώνιος ακούγοντας όλα αυτά του είπε:
- Τέτοια αγνότητα και καθαρότητα, δεν την είδα ούτε στους πιο μεγάλους ερημίτες και αναχώρησε για την έρημο.
Βέβαια ο Μέγας Αντώνιος ήταν σε πολύ μεγαλύτερα μέτρα από τον τσαγκάρη, αλλά του έκανε αυτό το μάθημα ο Θεός, για να μην υπερηφανεύεται.
Χρόνια πολλά σε όλους τους εορτάζοντες...
Ο Μέγας Αντώνιος όταν ήταν 90 ετών, του μπήκε ο λογισμός:
''Άραγε, θα έφτασε κανείς στα πνευματικά μέτρα που βρίσκομαι;'' Προσεύχεται και του παρουσιάζεται άγγελος Κυρίου και του λέει:
- Έφτασες σε μεγάλα μέτρα Αντώνιε! Έφτασες στα μέτρα του τσαγκάρη της Αλεξανδρείας, χωρίς να του πει ο άγγελος, το όνομα και που βρίσκονταν το μαγαζί του και έγινε άφαντος!
Ο Μέγας Αντώνιος παραξενεύτηκε τόσο πολύ, που αποφάσισε να πάει στην Αλεξάνδρεια, για να γνωρίσει αυτόν τον τσαγκάρη. Να όμως που η Αλεξάνδρεια τότε είχε 3000 τσαγκάρηδες και θα έπρεπε να ψάξει πολύ! Πήγε σε πολλούς τσαγκάρηδες και δεν τον βρήκε, ώσπου τελικά και μετά από πολύ ψάξιμο πήγε και σε κάποιον, που το Πνεύμα το Άγιο τον ενημέρωσε, ότι είναι αυτός που ψάχνει! Μπαίνει λοιπόν μέσα στο μαγαζί του, τον χαιρετάει, του συστήνεται και του λέει:
- Με έστειλε ο Κύριος για να σε συμβουλευτώ!
Ο τσαγκάρης παραξενεύτηκε:
- Εγώ να συμβουλέψω εσάς, τον Μέγα Αντώνιο;
- Ναι, πες μου αδερφέ κάτι από τη ζωή σου για να ωφεληθώ...
Ο τσαγκάρης τότε, του είπε τα εξής:
- Είμαι 40 χρόνια τσαγκάρης και βλέποντας τον κόσμο που περνάει έξω από το μαγαζί μου, σκέφτομαι πάντα το εξής: ''Οι πάντες σώζονται, μόνο εγώ θα κολαστώ!''...
Ο Μέγας Αντώνιος τον θαύμασε και του είπε:
- Αυτό πρώτη φορά το άκουσα! Εγώ σκεφτόμουν, ότι πολλοί θα κολαστούν! Έφτασες σε μεγαλύτερα μέτρα από μένα! Κάτι άλλο έχεις να μου πεις;
- Την ημέρα κερδίζω 10 νομίσματα, του λέει ο τσαγκάρης. Και μέχρι να πάω στο σπίτι μου, καθ' οδόν κάνω ελεημοσύνη τα 5 νομίσματα και τα υπόλοιπα 5 τα δίνω στην γυναίκα μου και την λέω: ''Γυναίκα αυτά είναι τα σημερινά κέρδη. Κράτα τα 2,5 νομίσματα για τις δικές μας ανάγκες και τα άλλα 2,5 κάντα ελεημοσύνη! Αυτό το κάνω για 40 χρόνια!
Ο Μέγας Αντώνιος έμεινε άφωνος! Και του είπε:
- Σε παρακαλώ αδερφέ, πες μου ακόμα ένα ψυχωφέλιμο.
- Παιδί με την γυναίκα μου δεν έχουμε. Διότι κάναμε συμφωνία με την γυναίκα μου να μην έρθουμε σε σχέση και να κρατήσουμε απόλυτη παρθενία! Και κοιμόμαστε σε χωριστά δωμάτια. Ο κόσμος αυτό δεν το γνωρίζει και νομίζει, ότι η ατεκνία μας οφείλεται σε βιολογική αιτία...
Ο Μέγας Αντώνιος ακούγοντας όλα αυτά του είπε:
- Τέτοια αγνότητα και καθαρότητα, δεν την είδα ούτε στους πιο μεγάλους ερημίτες και αναχώρησε για την έρημο.
Βέβαια ο Μέγας Αντώνιος ήταν σε πολύ μεγαλύτερα μέτρα από τον τσαγκάρη, αλλά του έκανε αυτό το μάθημα ο Θεός, για να μην υπερηφανεύεται.
Χρόνια πολλά σε όλους τους εορτάζοντες...
Το Κάπα, του Γρηγόρη Χαλιακόπουλου. Ραδιοφωνικό Θέατρο
Αγαπητοί φίλη η Πολιτισμική Διαδρομή θα σας παρουσιάσει το μονόπρακτο του Γρηγόρη Χαλιακόπουλου, ¨Το Κάπα¨. Πρόκειται για μία παραγωγή του 2013 στην οποία πρωταγωνιστικό ρόλο έχει ένας σπουδαίος ηθοποιός ο Άγγελος Αντωνόπουλος.
Το έργο όπως σημειώσαμε αποτελεί μονόπρακτο. Τα μονόπρακτα είναι (συνήθως) σύντομα έργα που διαδραματίζονται σε μια πράξη η μία σκηνή.
Η υπόθεση του έργου.
Ο έμπειρος καθηγητής γραφολογιας Στέλιος Ελευθεριάδης, μελετά επί έξι μήνες την ενδεχόμενη πλαστογραφία επί της διαθήκης του Διομηδη Αυγουστακη. Βασικός ύποπτος είναι ο γιος του επιχειρηματία Χριστοφορος, που αν αποδειχθεί ότι πλαστογράφησε τη διαθήκη τότε έχει επιχειρήσει να αποσπάσει τρία εκατομμύρια ευρώ με δόλιο τρόπο από τον αδερφό του Ανδρέα, που την εποχή της σύνταξης της διαθήκης ήταν φαντάρος.
Ο καθηγητής με τα 45 χρόνια πείρας στο αντικείμενο της γραφολογιας, καταλήγει ότι ο Χριστόφορος πλαστογράφησε τη διαθηκη, βασισμένος σε ένα περίεργο γραμμα Κάπα (κ) που βρίσκεται μέσα στο κείμενο. Το απόσταγμα της πολυετούς εμπειρίας του και η ενδελεχής έρευνα που έκανε, τον οδηγεί σε αυτό το συμπέρασμα.
Ο Ελευθεριάδης ταυτόχρονα παραδίδει ιδιαίτερα μαθήματα στο νεαρό φοιτητή της νομικής Αριστείδη. Το επόμενο πρωί λοιπόν κυρίαρχο θέμα στο μάθημα αποτελεί η υπόθεση του Διομηδη Αυγουστακη. Κάποια στιγμή όμως τα πράγματα παίρνουν μια απρόσμενη τροπή και οι δύο άνδρες φτάνουν σε οριακές καταστάσεις...
Το έργο όπως σημειώσαμε αποτελεί μονόπρακτο. Τα μονόπρακτα είναι (συνήθως) σύντομα έργα που διαδραματίζονται σε μια πράξη η μία σκηνή.
Η υπόθεση του έργου.
Ο έμπειρος καθηγητής γραφολογιας Στέλιος Ελευθεριάδης, μελετά επί έξι μήνες την ενδεχόμενη πλαστογραφία επί της διαθήκης του Διομηδη Αυγουστακη. Βασικός ύποπτος είναι ο γιος του επιχειρηματία Χριστοφορος, που αν αποδειχθεί ότι πλαστογράφησε τη διαθήκη τότε έχει επιχειρήσει να αποσπάσει τρία εκατομμύρια ευρώ με δόλιο τρόπο από τον αδερφό του Ανδρέα, που την εποχή της σύνταξης της διαθήκης ήταν φαντάρος.
Ο καθηγητής με τα 45 χρόνια πείρας στο αντικείμενο της γραφολογιας, καταλήγει ότι ο Χριστόφορος πλαστογράφησε τη διαθηκη, βασισμένος σε ένα περίεργο γραμμα Κάπα (κ) που βρίσκεται μέσα στο κείμενο. Το απόσταγμα της πολυετούς εμπειρίας του και η ενδελεχής έρευνα που έκανε, τον οδηγεί σε αυτό το συμπέρασμα.
Ο Ελευθεριάδης ταυτόχρονα παραδίδει ιδιαίτερα μαθήματα στο νεαρό φοιτητή της νομικής Αριστείδη. Το επόμενο πρωί λοιπόν κυρίαρχο θέμα στο μάθημα αποτελεί η υπόθεση του Διομηδη Αυγουστακη. Κάποια στιγμή όμως τα πράγματα παίρνουν μια απρόσμενη τροπή και οι δύο άνδρες φτάνουν σε οριακές καταστάσεις...
Επιπλέον στοιχεία για το έργο:
Ο Χαλιακόπουλος καταφέρνει να κρατήσει σε όλη τη διάρκεια του σύντομου μονόπρακτου τον ακροατή με κομμένη την ανάσα. Επιπλέον ο συγγραφέας μας παραθέτει αρκετές χρήσιμες πληροφορίες για την επιστήμη της γραφολογίας.
Παίζουν: Άγγελος Αντωνόπουλος και Στέλιος Ψαρουδάκης. Μουσική: Φίλιππος Περιστέρης. Αφηγητής: Αντώνης Χαλιακόπουλος. Τραγούδι - φωνητικά: Θέλμα Καραγιάννη. Ραδιοσκηνοθεσία: Άγγελος Αντωνόπουλος
 |
| Ο Άγγελος Αντωνόπουλος |
Η μεταφόρτωση έγινε από το κανάλι του Γρηγόρη Χαλιακοπουλου:
Πηγη: diavlos
Τι ήταν οι Αλκυονίδες...
"Και στις ζωής τους πιο βαριούς χειμώνες Αλκυωνίδες μέρες καρτερούν".
Τούτο το ωραίο δίστιχα είχε γράψει ο ποιητής Δροσἰνής, θέλοντας να τονἰσει ότι και μέσα στις πιο δύσκολες εποχές που περνάει κανείς, μπορεί να ελπίζει ότι θα έλθουν και καλύτερες μέρες.
Ἐνας άλλος ποιητής, ο Αργύρης Κρανιὼτης, εἰχε κι αυτός χρησιμοποιήσει τις αλκυονἰδές για να τραγουδήσει την αισιοδοξία: Ηλιἀλουστες μέρες, γελαζοὺμενες της ζωἠς χαρὰ και γιορτἀσι, που κερνἀτε τη γλύκα ανοιχτὁχερα a' ένα μέσα ολὸχρυσο τἁσι.
Ας αρχίσουμε από την αρχαία ελληνική μυθολογία, την τόσο όμορφη και τόσο διδακτική. Ζούσε λοιπόν κάποτε μια όμορφη νέα, κόρη του θεού Αίολου και της Αιγιάλης, κόρη των ανέμων και της ακτής, η οποία αγάπησε παράφορα και παντρεύτηκε τον βασιλιά της Τραχινίας Κήυκα, που ήταν βουτηχτής. Στον τρελό έρωτά τους ο Κήυκας και η Αλκυόνη (αυτό ηταν το όνομα της νέας), δεν σεβάστηκαν τα όρια που είχαν θέσει οι θεοί, και αμάρτησαν βαριά απέναντί τους. Οπότε ο Δίας, φύλακας της ηθικής τάξης ανάμεσα σε θεούς και ανθρὼπους, τους τιμωρησε. Μεταμόρφωσε την Αλκυόνη στο θαλασσοπούλι Αλκυόνα και τον Κήυκα στο άλλο θαλασσοπούλι, τον γλάρο.
Η αλκυόνα λοιπόν ζεί κοντά στη θάλασσα, στις ακτές όπου γεννάει τ᾿ αυγά της μέσα στις σχισμές των βράχων, μέσα στην εποχἠ του χειμῶνα, τιμωρία κι αυτό του θεού, αφού όλα τ᾿ άλλα πουλιά γεννάνε τ᾿ αυγά τους την άνοιξη. Αλλά το χειμωνα έχει πολλὲς κακοκαιρίες και θαλασσοταραχές. Και τότε τα άγρια κύματα φτάνοντας μέχρι τους βράχους που ὲχει τη φωλιά της η Αλκυόνα, της άρπαζαν τα αυγά και την άφηναν χωρίς οικογένεια, αυτήν που τόσο αγαπούσε τον άντράτης και τα παιδιά της. Αυτό ηταν μια τρίτη τιμωρία του θεού, να σε χτυπάει εκεί που πονάς. Οπὸτε η Αλκυόνα αρχίζει το θρήνο. Ἐκλαιγε τόσο θρηνητικά, που ο θεός τελος τη λυπήθηκε. Φαίνεται ότι είχε επέλθει η εξιλέωση. Κι επειδή δεν ηταν σωστό ο θεὸς ν᾿ αλλάζει γνώμη και να μεταβάλει την απόφασή του, πήρε μια άλλη συμπληρωματική και διορθωτική απόφαση.
Μέσα στην καρδιά του χειμὼνα να γίνονται μερικές μέρες ηλιόλουστεςκαι χωρίς θαλασσοταραχή, γύρω στις δύο βδομάδες, ὡστε στο διάστημα αυτό να προφτάνει η Αλκυόνα να γεννάει και να επωάζει τ᾿ αυγά της, χωρίς να της τα αρπάζουν τα άγρια κύματα. Αυτές λοιπόν οι ηλιόλουστες μέρες του Γενάρη που γίνανε για χάρη της Αλκυόνας, τις ονόμασαν οι αρχαίοι πρόγονοι Αλκυονίδες. Την ίδια εποχή, γύρω στα μέσα Ιανουαρίου, μεσουρανεί ένα πολύ ζωηρό αστέρι. Επιστημονικά λέγεται αστήρή του αστέρισμού του Ταύρου. Είναι το λαμπρότερο αστέρι των πλειάδων, δηλαδή της Πούλιας. Είναι όπως λένε οι αστρονόμοι τρίτου μεγέθους και φαίνεται κατακάθαρα τις διαυγείς νύχτες του Γενάρη. Επειδὴ βρίσκεται ακριβὼς στο μέσο . του ουρανού οι παλαιοί παρατηρητές του ουρανού είχαν καταλήξει στη θεωρία ότι το αστέρι αυτό του Γενάρη ηταν το κέντρο γύρω στο οποίο περιστρέφεται ο ήλιος μαζί με όλο το πλανητικό του σύστημα. Και επειδή το αστέρι αυτό φαίνεται καθαρά κατά τις Αλκυονίδες, ονομάστηκε κι αυτό Αλκυόνη.
Συναντάμε και αλλού το επίθετο Αλκυονίς. Ονομάζονται Αλκυονἰδες νήσοι κάτι μικρά νησάκια στον κόλπο της Δομβραἰνης, στη βορειοανατολική άκρη του Κορινθιακού κόλπου, στα παράλια της Φωκἰδας. Την ονομασία τους τα νησάκια την πήραν γιατί το χειμὼνα εἰναι γεμάτα αλκυόνες, θαλασσοπούλια. Και η θάλασσα γύρω από τα νησάκια αυτά ονομάζεται Αλκυονίς θάλασσα. Και ένας θαυμάσιος διάλογος που αποδἰδέται στον Πλάτωνα, δεν εἰναι όμως δικός του, ονομάζεται Αλκυὡν. Εκεί ο Σωκράτης συζητάει με το μαθητη του Χαιρέφωντα για τις μεταμορφώσεις. Ας γυρίσουμε στο θαλασσοπούλι.
Η Αλκυόνα ανήκει στην τάξη μερικὼν πουλιὡν που δεν εἰναι ωδικά, αλλά βγάζουν ένα στριγκό ήχο και λέγονται κεκράχτες. Κεκράχτες υπάρχουν 125 εἰδη. Ο ελληνικός λαός, την θέλει χαροπούλι, θαλασσοπούλι, μπιρμπἰλι. πουλί. Δεν εἰναι ωραίο Ἐχει σὼμα γύρω στους 18 πόντους, όσο το μήκος μιας πιθαμής. Ἀγριο και δύσπιστα πουλί, έρχεται στον τόπο μας στις αρχές Σεπτεμβρίου και ξαναφεύγει τα τέλη Μαρτίου. Πετάει πολύ γρήγορα, κατ᾿ ευθείαν μπροστά, λίγο πιοπάνω από το έδαφος, αλλά σε μικρές αποστάσεις. Τα πόδια της είναι πολύ λεπτά, δεν βαδίζει όμως ούτε αναρριχάται στα κλαδιά. Τα χρησιμοποιεί για να στηρίζεται ακίνητη πάνω σ᾿ ένα κλαδί επί αρκετή ὡρα. Μόλις δει κάποιο ψάρι, ορμάει αστραπιαία, το αρπάζει με τό ράμφος της, γυρίζει μετά πάνω σ᾿ ένα βράχο, το κομματιάζει και το καταβροχθἰζει.
To κεφάλι της Αλκυόνας εἰναι ογκὼδές, δυσανάλογο με το υπόλοιπο σὡμα της και ο λαιμός της εἰναι τόσο κοντός, που σχεδόν δεν φαίνεται. Νομίζει κανεὶς ότι το χοντρό της κεφάλι είναι ενωμένο κατ᾿ ευθείαν με τό σὡμα της. To ράμφος της είναι ίσιο και αρκετά μακρύ. Φτερούγες μικρές, ουρά σχεδόν δεν φαἰνεται. Ὁλη - όλη η Αλκυόνα εἰναι κεφάλι με μακρύ ράμφος και σὡμα. Δεν μοιάζει καθόλου με τον γνωστό τύπο των άλλων πουλιὼν. Φτιάχνει άτεχνα τη φωλιά της μέσα στις σχισμές των βράχων ή στις γούβες των ακτὡν. Μαζεύει μερικά βρύα, ξεραμένα φυσικά και πούπουλα, που τα σωριάζει χωρίς ιδιαίτερη τέχνη. Ενω οι φωλιές άλλων πουλιὼν εἰναι σωστά κεντήματα, ή σχέδια αρχιτεκτονικά. Γεννάει 7 έως 10 αυγά. To κρέας της δεν είναι και τόσο νόστιμό. Αντἰθετα σ᾿ ὸλα αυτά η Αλκυόνα διατηρεί και κάτι από την παλιά της ομορφιά, τότε που ήταν ωραία γυναίκα.
Ἐχει ωραιότατα χρώματα στα φτερά της, που είναι περιζήτητα από τους βιοτέχνες γυναικείων στολισμάτων.Η Αλκυόνα, όπως και ο γλάρος, εἰναι πουλί οικογενειακό. Δηλαδή ζει ζευγαρωτά με τον αρσενικό της, ὸχι σε κοπάδια κοινοκτημοσύνης. Οι παραδόσεις του λαού μας λένε ότι τρέφει ξεχωριστή αγάπη στο σύντροφό της, απήχηση της αγάπης της Αλκυόνης στον Κήυκα. Δεν τον αποχωρίζεται μέχρι το θάνατό του ή το δικό της θάνατό.Κι αν ο σύντροφος αρρωστήσει ή τραυματιστεί, η Αλκυόνα τον παίρνει στους ωμους και τον μεταφέρει όταν αποδημούν, τον τρέφει και τον περιποιεἰται μέχρις ότου γίνει καλά.
Κάθε Γενάρη τις ηλιόλουστες μέρες θυμόμαστε τις Αλκυονίδες…
Τούτο το ωραίο δίστιχα είχε γράψει ο ποιητής Δροσἰνής, θέλοντας να τονἰσει ότι και μέσα στις πιο δύσκολες εποχές που περνάει κανείς, μπορεί να ελπίζει ότι θα έλθουν και καλύτερες μέρες.
Ἐνας άλλος ποιητής, ο Αργύρης Κρανιὼτης, εἰχε κι αυτός χρησιμοποιήσει τις αλκυονἰδές για να τραγουδήσει την αισιοδοξία: Ηλιἀλουστες μέρες, γελαζοὺμενες της ζωἠς χαρὰ και γιορτἀσι, που κερνἀτε τη γλύκα ανοιχτὁχερα a' ένα μέσα ολὸχρυσο τἁσι.
Ας αρχίσουμε από την αρχαία ελληνική μυθολογία, την τόσο όμορφη και τόσο διδακτική. Ζούσε λοιπόν κάποτε μια όμορφη νέα, κόρη του θεού Αίολου και της Αιγιάλης, κόρη των ανέμων και της ακτής, η οποία αγάπησε παράφορα και παντρεύτηκε τον βασιλιά της Τραχινίας Κήυκα, που ήταν βουτηχτής. Στον τρελό έρωτά τους ο Κήυκας και η Αλκυόνη (αυτό ηταν το όνομα της νέας), δεν σεβάστηκαν τα όρια που είχαν θέσει οι θεοί, και αμάρτησαν βαριά απέναντί τους. Οπότε ο Δίας, φύλακας της ηθικής τάξης ανάμεσα σε θεούς και ανθρὼπους, τους τιμωρησε. Μεταμόρφωσε την Αλκυόνη στο θαλασσοπούλι Αλκυόνα και τον Κήυκα στο άλλο θαλασσοπούλι, τον γλάρο.
Η αλκυόνα λοιπόν ζεί κοντά στη θάλασσα, στις ακτές όπου γεννάει τ᾿ αυγά της μέσα στις σχισμές των βράχων, μέσα στην εποχἠ του χειμῶνα, τιμωρία κι αυτό του θεού, αφού όλα τ᾿ άλλα πουλιά γεννάνε τ᾿ αυγά τους την άνοιξη. Αλλά το χειμωνα έχει πολλὲς κακοκαιρίες και θαλασσοταραχές. Και τότε τα άγρια κύματα φτάνοντας μέχρι τους βράχους που ὲχει τη φωλιά της η Αλκυόνα, της άρπαζαν τα αυγά και την άφηναν χωρίς οικογένεια, αυτήν που τόσο αγαπούσε τον άντράτης και τα παιδιά της. Αυτό ηταν μια τρίτη τιμωρία του θεού, να σε χτυπάει εκεί που πονάς. Οπὸτε η Αλκυόνα αρχίζει το θρήνο. Ἐκλαιγε τόσο θρηνητικά, που ο θεός τελος τη λυπήθηκε. Φαίνεται ότι είχε επέλθει η εξιλέωση. Κι επειδή δεν ηταν σωστό ο θεὸς ν᾿ αλλάζει γνώμη και να μεταβάλει την απόφασή του, πήρε μια άλλη συμπληρωματική και διορθωτική απόφαση.
Μέσα στην καρδιά του χειμὼνα να γίνονται μερικές μέρες ηλιόλουστεςκαι χωρίς θαλασσοταραχή, γύρω στις δύο βδομάδες, ὡστε στο διάστημα αυτό να προφτάνει η Αλκυόνα να γεννάει και να επωάζει τ᾿ αυγά της, χωρίς να της τα αρπάζουν τα άγρια κύματα. Αυτές λοιπόν οι ηλιόλουστες μέρες του Γενάρη που γίνανε για χάρη της Αλκυόνας, τις ονόμασαν οι αρχαίοι πρόγονοι Αλκυονίδες. Την ίδια εποχή, γύρω στα μέσα Ιανουαρίου, μεσουρανεί ένα πολύ ζωηρό αστέρι. Επιστημονικά λέγεται αστήρή του αστέρισμού του Ταύρου. Είναι το λαμπρότερο αστέρι των πλειάδων, δηλαδή της Πούλιας. Είναι όπως λένε οι αστρονόμοι τρίτου μεγέθους και φαίνεται κατακάθαρα τις διαυγείς νύχτες του Γενάρη. Επειδὴ βρίσκεται ακριβὼς στο μέσο . του ουρανού οι παλαιοί παρατηρητές του ουρανού είχαν καταλήξει στη θεωρία ότι το αστέρι αυτό του Γενάρη ηταν το κέντρο γύρω στο οποίο περιστρέφεται ο ήλιος μαζί με όλο το πλανητικό του σύστημα. Και επειδή το αστέρι αυτό φαίνεται καθαρά κατά τις Αλκυονίδες, ονομάστηκε κι αυτό Αλκυόνη.
Συναντάμε και αλλού το επίθετο Αλκυονίς. Ονομάζονται Αλκυονἰδες νήσοι κάτι μικρά νησάκια στον κόλπο της Δομβραἰνης, στη βορειοανατολική άκρη του Κορινθιακού κόλπου, στα παράλια της Φωκἰδας. Την ονομασία τους τα νησάκια την πήραν γιατί το χειμὼνα εἰναι γεμάτα αλκυόνες, θαλασσοπούλια. Και η θάλασσα γύρω από τα νησάκια αυτά ονομάζεται Αλκυονίς θάλασσα. Και ένας θαυμάσιος διάλογος που αποδἰδέται στον Πλάτωνα, δεν εἰναι όμως δικός του, ονομάζεται Αλκυὡν. Εκεί ο Σωκράτης συζητάει με το μαθητη του Χαιρέφωντα για τις μεταμορφώσεις. Ας γυρίσουμε στο θαλασσοπούλι.
Η Αλκυόνα ανήκει στην τάξη μερικὼν πουλιὡν που δεν εἰναι ωδικά, αλλά βγάζουν ένα στριγκό ήχο και λέγονται κεκράχτες. Κεκράχτες υπάρχουν 125 εἰδη. Ο ελληνικός λαός, την θέλει χαροπούλι, θαλασσοπούλι, μπιρμπἰλι. πουλί. Δεν εἰναι ωραίο Ἐχει σὼμα γύρω στους 18 πόντους, όσο το μήκος μιας πιθαμής. Ἀγριο και δύσπιστα πουλί, έρχεται στον τόπο μας στις αρχές Σεπτεμβρίου και ξαναφεύγει τα τέλη Μαρτίου. Πετάει πολύ γρήγορα, κατ᾿ ευθείαν μπροστά, λίγο πιοπάνω από το έδαφος, αλλά σε μικρές αποστάσεις. Τα πόδια της είναι πολύ λεπτά, δεν βαδίζει όμως ούτε αναρριχάται στα κλαδιά. Τα χρησιμοποιεί για να στηρίζεται ακίνητη πάνω σ᾿ ένα κλαδί επί αρκετή ὡρα. Μόλις δει κάποιο ψάρι, ορμάει αστραπιαία, το αρπάζει με τό ράμφος της, γυρίζει μετά πάνω σ᾿ ένα βράχο, το κομματιάζει και το καταβροχθἰζει.
To κεφάλι της Αλκυόνας εἰναι ογκὼδές, δυσανάλογο με το υπόλοιπο σὡμα της και ο λαιμός της εἰναι τόσο κοντός, που σχεδόν δεν φαίνεται. Νομίζει κανεὶς ότι το χοντρό της κεφάλι είναι ενωμένο κατ᾿ ευθείαν με τό σὡμα της. To ράμφος της είναι ίσιο και αρκετά μακρύ. Φτερούγες μικρές, ουρά σχεδόν δεν φαἰνεται. Ὁλη - όλη η Αλκυόνα εἰναι κεφάλι με μακρύ ράμφος και σὡμα. Δεν μοιάζει καθόλου με τον γνωστό τύπο των άλλων πουλιὼν. Φτιάχνει άτεχνα τη φωλιά της μέσα στις σχισμές των βράχων ή στις γούβες των ακτὡν. Μαζεύει μερικά βρύα, ξεραμένα φυσικά και πούπουλα, που τα σωριάζει χωρίς ιδιαίτερη τέχνη. Ενω οι φωλιές άλλων πουλιὼν εἰναι σωστά κεντήματα, ή σχέδια αρχιτεκτονικά. Γεννάει 7 έως 10 αυγά. To κρέας της δεν είναι και τόσο νόστιμό. Αντἰθετα σ᾿ ὸλα αυτά η Αλκυόνα διατηρεί και κάτι από την παλιά της ομορφιά, τότε που ήταν ωραία γυναίκα.
Ἐχει ωραιότατα χρώματα στα φτερά της, που είναι περιζήτητα από τους βιοτέχνες γυναικείων στολισμάτων.Η Αλκυόνα, όπως και ο γλάρος, εἰναι πουλί οικογενειακό. Δηλαδή ζει ζευγαρωτά με τον αρσενικό της, ὸχι σε κοπάδια κοινοκτημοσύνης. Οι παραδόσεις του λαού μας λένε ότι τρέφει ξεχωριστή αγάπη στο σύντροφό της, απήχηση της αγάπης της Αλκυόνης στον Κήυκα. Δεν τον αποχωρίζεται μέχρι το θάνατό του ή το δικό της θάνατό.Κι αν ο σύντροφος αρρωστήσει ή τραυματιστεί, η Αλκυόνα τον παίρνει στους ωμους και τον μεταφέρει όταν αποδημούν, τον τρέφει και τον περιποιεἰται μέχρις ότου γίνει καλά.
Κάθε Γενάρη τις ηλιόλουστες μέρες θυμόμαστε τις Αλκυονίδες…
Αστυνομική Επιθεώρηση, Γενάρης 1983
Το σχοινί και η κρεμάλα, Νίκου Τσιφόρου.
Αγαπητοί φίλοι καλησπέρα, απόψε θα σας παρουσιάσω το αφήγημα του Νίκου Τσιφόρου από τη συλλογή "Τα παιδιά της πιάτσας" με τίτλο "Το σχοινί και η κρεμάλα".
Η υπόθεση:
Ο Βαγγελάκης έκανε διάφορες παράνομες δραστηριότητες στον Πειραιά. Απένταρος καθώς ήταν έπιασε δουλειά φύλακα σε ένα αραγμένο καραβάκι στο λιμάνι. Κατά βάση κλέφτης ήταν ο Βαγγελάκης...
Ο Σάσας και ο Μένιος δυο κλέφτες βάζουν σκοπό να κλέψουν τον κλέφτη Βαγγελάκι! Αυτό το κάνουν για να "ρίξουν" μια γυναίκα από την Κοκκινιά...
Η μεταφόρτωση έγινε από το Glob TV
Διαβάζει ο Νίκος Μποστατζόγλου.
Το έργο του Νίκου Τσιφόρου είναι ανεκτίμητης αξίας από ηθογραφικής άποψης.
Τα βασικά στοιχεία του Νατουραλισμού στο θέατρο.
Ο νατουραλισμός
Ο θεατρικός νατουραλισμός δεν ήταν μεμονωμένο γεγονός αλλά μέρος μιας γενικότερης τάσης στα γράμματα και στις εικαστικές τέχνες που εγκωμιάζει την πλήρη αναπαραγωγή μιας μη εξωραϊσμένης πραγματικότητας. Η εξέλιξη της κοινωνικής και οικονομικής ζωής των επιστημών (θεωρία της κληρονομικότητας του Δαρβίνου κτλ.), παράλληλα με την εφεύρεση και την τελειοποίηση της φωτογραφίας, που προσέφερε μια ακριβή αναπαράσταση του κόσμου, συνέβαλαν στην ανάπτυξη του ριζοσπαστικού κινήματος που έθεσε νέα δεδομένα για την αποτύπωση της ζωής και την επιλογή της θεματολογίας στο θέατρο.
Βασικά χαρακτηριστικά της νατουραλιστικής γραφής
Η θεατρική σκηνή επηρεάστηκε από τα μυθιστορήματα του Εμίλ Ζολά και από το μανιφέστο Le Natouralism au Theatre, που διατύπωσε το 1881, ενάντια στις επίπλαστες μεθόδους συγγραφής και υποκριτικής της εποχής, αναζητώντας ένα φυσικό περιβάλλον για το σκηνικό θέαμα, με επίκεντρο τον άνθρωπο όπως πραγματικά είναι.
Στο νατουραλισμό η κληρονομικότητα και το περιβάλλον είναι οι δύο παράγοντες που καθορίζουν το πεπρωμένο και τις πράξεις του δραματικού προσώπου και καθορίζουν απόλυτα τη συμπεριφορά του. Η αληθινή συμπεριφορά του ανθρώπου μπορεί να παρατηρηθεί ακέραια σε περιβάλλοντα παρθένα από κοινωνικούς καθωσπρεπισμούς. Δεν είναι τυχαίο ότι όσο πιο νατουραλιστικό είναι το έργο τόσο πιο βαθιά στην ανθρώπινη εξαθλίωση βρίσκεται το περιβάλλον των προλετάριων, διαλυμένων από τις κοινωνικές συνθήκες ανθρώπων. Η πραγματικότητα αποδίδεται μέσα από σκληρές εικόνες φωτογραφικής αποτύπωση.
Η θεατρική γραφή αποκτά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά περιγραφής, αφηγηματικότητας και αναπαράστασης όπως:
1. Ταμπλό: η επιλογή της σκηνικής δράσης με φωτογραφική σταθερότητα αντί για θεατρική ροή, που έχει στόχο την απομάκρυνση από την πραγματικότητα και την αποσπασματική αφήγηση ιδιαίτερων «μικροσκοπικών» εκφάνσεων της καθημερινής ζωής.
2. Μιλιέ: το σκηνικό περιβάλλον, η κατά το δυνατόν πιστή αναπαράσταση του φυσικού χώρου. Μιλιέ: ο χώρος του δράματος, όπου η σκηνογραφία αποδίδεται με σκηνικά τόσο αληθοφανή όσο το «φυσικό» τους αντίθετο, που λειτουργούν ως «διαρκείς περιγραφές», όπως σημειώνει ο Ζολά, και μάλιστα κατασκευάζονται με πραγματικά αντικείμενα (πραγματικές πόρτες, βοδινό κρέας με το αίμα του στις σκηνοθεσίες του Αντουάν κτλ.). Η νατουραλιστική σκηνοθεσία αρέσκεται στη συσσώρευση, τη λεπτομέρεια, το μοναδικό και το απρόβλεπτο. Pavis Patrice, Λεξικό του Θεάτρου
3. Η «φέτα ζωής»: Διατύπωση του Ζολά που πίστευε ότι ένα έργο πρέπει να είναι μια «φέτα ζωής» ριγμένη πάνω στη σκηνή, χωρίς ωραιοποιήσεις και τεχνάσματα, σαν αυτά του Σκπιμπ και των συγγραφέων του «καλοφτιαγμένου» έργου.
4. Τέταρτος τοίχος: Νοητός τοίχος όπου ο θεατής παρίσταται σε μια δράση ηδονοβλεπτικά, αφού οι ηθοποιοί παίζουν μέσα σε ένα κλειστό σύμπαν που δεν τον περιλαμβάνει, δημιουργώντας έναν ακραίο διαχωρισμό της σκηνής και της πλατείας.
Είτε συνθέτετε είτε παίζετε, να μην σκέφτεστε πια τον θεατή, σαν να μην υπήρχε. Φανταστείτε στην άκρη της σκηνής ένα μεγάλο τοίχο που σας χωρίζει από την πλατεία· να παίζετε σαν να μην είχε σηκωθεί η αυλαία.
Ντιντερό Ντενί, Περί της δραματικής τέχνης
Πηγή: Υπουργείο Παιδείας κ Θρησκευμάτων
Πώς αποχαιρέτησαν οι ΤΙΜΕS του Λονδίνου το 2020...
Το τελευταίο πρωτοσελιδο...
Μια από τις χειρότερες χρονιές...
Πεγκ καρδούλα μου, του Τζων Χαρτλεϊ Μαννερς. Ραδιοφωνικό Θέατρο
Αγαπητοί φίλοι καλησπέρα και Καλή Χρονιά!
Απόψε θα σας παρουσιάσω το αριστούργημα του Άγγλου συγγραφέα Τζων Χαρτλεϊ Μαννερς "Πεγκ καρδούλα μου". Το έργο του Λονδρέζου θεατρικού συγγραφέα εκδόθηκε το 1913 στη Νέα Υόρκη και σημείωσε τεράστια επιτυχία στις παραστάσεις που ανέβηκαν στη σκηνή του Θεάτρου Μπρόντγουεϊ.
Το έργο παίχτηκε για πρώτη φορά το 1950 στις Αθηναϊκές σκηνές και σε 242 παραστάσεις το παρακολούθησαν 98.368 θεατές, νούμερα μυθικά για την εποχή!
Όπως γράφτηκε ο Manners, στο "Peg o 'My Heart" έρχεται σε αντίθεση με το σνομπ της βρετανικής ανώτερης μεσαίας τάξης (θεία του Peg Chichester) με τον καλοπροαίρετο και γλυκά συναισθηματικό χαρακτήρα του ιρλανδικού λαζ, Peg πρόκειται για μια συνηθισμένη θεατρική αίσθηση.
Το έργο έχει και κάποιες πολιτικές προεκτάσεις (ιρλανδική αυτοδιάθεση), ενώ αντιπαραβάλλει ακόμη το γνήσιο λαϊκό αγροτικό βίο απέναντι στην υποκρισία και στον καθωσπρεπισμό της ανώτερης βρετανικής τάξης.
«Αμφιβάλλω αν, τον καιρό που κυοφορούσε στη φαντασία του ο συγγραφέας την ηρωίδα του, της είχε δώσειτελειότερη μορφή, ιδεωδέστερη έκφραση…», θα σημειώσει ο Στ. Σπηλιωτόπουλος, στην εφημερίδα «Ακρόπολις».
Η Έλλη Λαμπέτη ερμήνευσε το ρόλο της Πεγκ Ο’ Κόνελ πρώτη φορά το 1951 στην παράσταση του Θεάτρου Μουσούρη και το 1961 με τον δικό της θίασο, τον θίασο Λαμπέτη. Το ραδιοφωνικό θέατρο της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, φιλοξένησε το 1967 στους ραδιοθαλάμους ηχογραφήσεων τη μεγάλη πρωταγωνίστρια, δίνοντας στους ακροατές σε όλη την Ελλάδα τη δυνατότητα να απολαύσουν τη δημοφιλή Έλλη Λαμπέτη σε μία από τις μεγάλες επιτυχίες της. (Τρίτο Πρόγραμμα)
Η ηχογράφηση που θα ακούσουμε μεταδόθηκε πρώτη φορά από την εκπομπή «Το Θέατρο της Τετάρτης» στο Εθνικό Πρόγραμμα, τον Ιούνιο του 1967.
Μετάφραση: Λουίζος Δάνος
Ραδιοφωνική προσαρμογή-ραδιοσκηνοθεσία: Γιώργος Γιαννίσης
Μουσική επιμέλεια: Ιφιγένεια Ευθυμιάτου-Σπύρου
Επιμέλεια ήχων: Άρτεμις Τρωίζου
Ρύθμιση ήχου: Γρηγόρης Γίγας
Ακούγονται οι ηθοποιοί: Έλλη Λαμπέτη (στο ρόλο της Πεγκ), Ανδρέας Μπάρκουλης (στο ρόλο τουΤζέρι), Μαίρη Λαλοπούλου, Γιώργος Μιχαλακόπουλος, Κατερίνα Βασιλάκου, Γιώργος Μετσόλης, Ντίνος Καρύδης, Σταύρος Ξενίδης.
Μία σπουδαία ηθοποιός, η Έλλη Λαμπέτη, πρωταγωνιστεί στο έργο
Η μεταφόρτωση πραγματοποιήθηκε από το κανάλι Manos Lambakis:
Πηγές: sofissecrets1.blogspot.com,Τρίτο Πρόγραμμα
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ, ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 2021!!!
ΣΥΧΑΡΙΆΣΜΑΤΑ ΕΙΣ ΓΕΝΈΘΛΙΑ ΓΑΪΔΆΡΟΥ
Καλορίζικος. Νὰ ζήσῃ
Ὁ νηὸς γαΐδαρος, ν᾿ ἀξίνῃ.
Νὰ σοῦ ζήση, νὰ σοῦ γίνῃ
Ὡς καθὼς ἐπιθυμᾶς.
Νὰ σοῦ ἀξένουνε τ᾿ αὐτιά του,
Καὶ νὰν᾿ τὰ συχνοτσουλόνῃ.
Νὰ χοντρένῃ, νὰ ῾ψηλώνῃ,
Ὡς καθὼς ἐπιθυμᾶς.
Νὰ σοῦ ζήσῃ. Ὁ Θειὸς νὰ κάμῃ
Νὰ σοῦ ζήσῃ ὁ γάϊδαρός σου.
Νὰν τὸν ἔχης πάντα ὀμπρός σου
Ὡς καθὼς ἐπιθυμᾶς.
Νὰ σοῦ ζήσῃ ὁ γάϊδαρός σου
Καὶ νὰ ζήσῃς κι ἡ ἀφεντιά σου,
Νὰν τὸν ἔχῃς στὴ δουλειά σου
Ὡς καθὼς ἐπιθυμᾶς.
Ανδρέας Λασκαράτος.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Ο Βύρων Πάλλης. Μια σπουδαία μορφή του ραδιοφωνικού θεάτρου.
Ο Βύρων Πάλλης υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους ηθοποιούς της παλιάς γενιάς. Πόσοι δεν τον θυμούνται ως Θανασάκη στο Θανασάκη τον Πολιτε...
-
Για τα οικονομικά της Μακεδονίας δεν υπάρχουν πολλές ιστορικές πηγές παρά μόνο κάποιες φορολογικές. Κυριότερη πηγή αποτελούν τα αρκετά νομ... -
Ο Βύρων Πάλλης υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους ηθοποιούς της παλιάς γενιάς. Πόσοι δεν τον θυμούνται ως Θανασάκη στο Θανασάκη τον Πολιτε... -
Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος είναι ο πολυγραφότερος συγγραφέας της εποχής του. Κατάφερε να ζήσει απ’ το γράψιμο σε μια εποχή που λογοτέχνες και κ...