Οταν η εγνωσμένου κύρους διανοουμένη κ. Ζορμπά αδυνατεί να βρει περιεχόμενο στους εορτασμούς, ο πτωχός τω πνεύματι οφείλει να καταπιεί τη συγκίνησή του. Διότι το έλλειμμα που επισημαίνει δεν είναι μόνον αισθητικό. Είναι έλλειμμα αλήθειας. Τόσους καβαλάρηδες είδαμε να παρελαύνουν με φουστανέλες και φέσια. Πώς είναι δυνατόν να λείπει από την καβαλαρία ο Αρης Βελουχιώτης; Ποιος άρρωστος νους αποφάσισε να αποκλείσει τους μαυροσκούφηδες από το περιεχόμενο του Εθνους; Υποθέτω, δε, ότι η κ. Ζορμπά δεν αναφέρεται μόνο στο παρελθόν. Στηλιτεύει και την αναπαράσταση του παρόντος. Η παρέλαση ήταν γεμάτη Ελληνες. Απουσίαζαν κραυγαλέα οι νέες δυνάμεις του Εθνους, αυτοί που έχουν μεταμορφώσει την Ελλάδα σε πολυπολιτισμικό θαύμα. Το έκτο διαμέρισμα είναι γεμάτο με Αφγανούς και Πακιστανούς. Χάθηκε ο κόσμος να μαζέψουν μερικούς από δαύτους, να τους βάλουν στη σειρά με τις χαρακτηριστικές πιτζάμες τους και τις παντόφλες τους και να τους προσθέσουν ως περιεχόμενο στα άνευ περιεχομένου πεζοπόρα τμήματα των πεζοναυτών; Είναι δυνατόν στην ανεξίθρησκη χώρα μας να παρελαύνουν τόσες σημαίες με τον σταυρό και να μην υπάρχει ούτε μία με την ημισέληνο; Ετσι για το καλό, μωρέ παιδιά.
Η κ. Ζορμπά υπήρξε υπουργός Πολιτισμού επί Συριζανέλ. Μια εκρηκτική παρουσία που έδωσε περιεχόμενο στη λέξη «πολιτισμός». Υπουργός Πολιτισμού υπήρξε και ο κ. Ξυδάκης. Αυτός προέβη σε μια σιβυλλική δήλωση, η οποία ήδη απασχολεί τους ερμηνευτές του λυρισμού του. Είπε ότι η Ελλάδα σήμερα είναι σαν τη δημοκρατία του Σαλό. Δεν ξέρω αν εννοεί το πρόσκαιρο κρατίδιο των υπολειμμάτων του μουσολινισμού ή την ταινία του Παζολίνι που στηρίχθηκε στις «120 μέρες στα Σόδομα» του σκοτεινού Μαρκησίου ντε Σαντ – η ελληνική μετάφραση του έργου φέρει την υπογραφή μου. Εχω και εγώ τα ελαττώματά μου. Σας συνιστώ να μη διαβάσετε το βιβλίο και να μη δείτε την ταινία. Είναι και τα δύο αφόρητα και τραβάνε σε μάκρος. Μη γυρίσετε όμως την πλάτη σας στο δράμα του Ξυδάκη, στο δράμα ενός ανθρώπου που θέλει να εκφραστεί, όμως δεν έχει τι να εκφράσει. Γι’ αυτό υπάρχουν και οι φίλοι. Κάποιος θα του είπε, αφού δεν έχεις τι να πεις, πεςα για τη δημοκρατία του Σαλό. «Τι είναι αυτό; Ωραίο μου ακούγεται», απάντησε ο πρώην υπουργός.
Ετσι, για να πάρουμε μια ιδέα από το ρεζιλίκι που γλιτώσαμε χάρη στην ψήφο μας. Ακόμη και αν δεν το αντιλαμβάνονταν οι «αγγαρεμένοι» προσκεκλημένοι –πάντα κατά την κ. Ζορμπά– θα το νιώθαμε εμείς. Και δεν είναι ό,τι καλύτερο να ντρέπεσαι για τη χώρα σου. Θα μου πείτε, το ζήσαμε και αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου