Κάποτε στη Δύση, το Περιστέρι έφερε στην Ελλάδα τον Όντι Νόρις που γεννήθηκε σαν σήμερα το 1960. Για όσους δεν γνωρίζουν το ποιόν του "Atomic Dog", θα πούμε απλώς πως πρόκειται για ένα από τα καλύτερα πακέτα μπασκετμπολίστα που ήρθε στην Ευρώπη από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Ο κορυφαίος ξένος παίχτης στην ιστορία της Μπαρτσελόνα όπως ψηφίστηκε από τους φίλους της το 2019 και ένας από τους καλύτερους ψηλούς της Γηραιάς Ηπείρου τη δεκαετία του 80, μεγάλωσε σε μια κωμόπολη του Μισισιπή, θέλοντας να ακολουθήσει τα βήματα του μεγαλύτερου αδελφού του Σιλβέστερ και να παίξει στο ΝΒΑ.
Μετά από σπουδαίες εμφανίσεις με το τοπικό Jackson State, o Νόρις δήλωσε διαθεσιμότητα για το ντραφτ του 1982 και άκουσε το όνομα του από τα χείλη του Λάρυ Ο'Μπράϊεν ως επιλογή των Μπλέιζερς στο νούμερο 37. Στο Πόρτλαντ αγωνίστηκε για τρεις περιόδους εώς το 1985, κυρίως ως back up του Μάϊκαλ Τόμπσον που τον είχε πάρει υπο την προστασία και ήταν αυτός που του κόλλησε το παρατσούκλι "Atomic Dog" από το εν λόγω τραγούδι που άκουγε συνέχεια ο Όντι στα αποδυτήρια.
Οι τραυματισμοί στα γόνατα που θα τον ακολουθούσαν σε όλη του την καριέρα ήταν αυτοί που σε συνδυασμό με την απόκτηση του Σαμ Μπουϊ, θα του έδειχναν την πόρτα της εξόδου απο το ΝΒΑ και το υπερατλαντικό ταξίδι ήταν μονόδρομος για τον θηριώδη Αμερικανό.
Η πρώτη ευρωπαϊκή εμπειρία του Νόρις έλαβε χώρα στον ιταλικό βορρά με την φανέλα της Τρεβίζο που εκείνη την εποχή ήταν μία νεοφώτιστη ομάδα που πάλευε για την σωτηρία της. Ο Όντι ξεχώρισε αμέσως στην Serie A και στα δύο χρόνια της παραμονής του εκεί κατέγραψε μέσους όρους της τάξεως των 21 πόντων και 11 ριμπάουντ. Το παιχνίδι του ωρίμασε στα δύσκολα μονοπάτια της ιταλικής λίγκας και ήδη από τον πρώτο χρόνο μπήκε στο στόχαστρο των μεγάλων ευρωπαϊκών ομάδων.
Το καλοκαίρι του 86 βρέθηκε μία ανάσα απο την ένταξη του στη Ρεάλ αλλά μία αμελητέα οικονομική διαφωνία (10.000 δολλάρια) χάλασε τη μεταγραφή. Τα επόμενα χρόνια ο Όντι θα έκανε τους Μαδριλένους να μετανιώσουν που έχασαν την ευκαιρία να δημιουργήσουν το κορυφαίο δίδυμο ψηλών στην Ευρώπη.
Την επόμενη σεζόν ο Νόρις ήταν ξανά περιζήτητος στην αγορά και ο Ρενέσες που αναζητούσε τον αντικαταστάτη του Γουάλας Μπράιαντ, έσπευσε να αποσπάσει την υπογραφή του Αμερικανού που τον είχε σημειώσει στο μπλοκακι του ήδη από το summer league του Λας Βέγκας το 1984. Η αρχική συμφωνία που επιτεύχθηκε ήταν λίγο περίεργη για τον λόγο πως συμπεριέλαβε τρεις πλευρές. Τον παίχτη, τη Μπαρτσελόνα και τη Βίρτους Μπολόνια που επίσης τον διεκδικούσε. Ισπανοί και Ιταλοί κατέφυγαν στη Σολομώντεια λύση της μοιρασιάς, με τον Νόρις να εντάσσεται στο δυναμικό των Καταλανών για δύο χρόνια και κατόπιν θα επέστρεφε στην Ιταλία για την Βίρτους. Τελικά η συμφωνία έπεσε στο κενό ήδη από τον πρώτο χρόνο παραμονής του Όντι στη Βαρκελώνη αφού με την παρουσία του υποχρέωσε την ομάδα να καταβάλει το αντίτιμο για να τον κάνει οριστικά δικό της.
Και πως να μη γίνει έτσι μιας και ο Νόρις κούμπωσε ιδανικά στο ρόστερ της Μπαρτσελόνα γενόμενος ο συνδετικός κρίκος μεταξύ της "φονικής" περιφερειακής γραμμής και της ρακέτας. Ο Όντι καθάριζε τα ριμπάουντ και οι Καταλανοί μπορούσαν να ανοίξουν τον αγαπημένο τους αιφνιδιασμό. Και αν ο ρυθμός πάγωνε, η μπάλα πέρναγε στον Αμερικανό που με την δύναμη του και τις άψογες κινήσεις του στο low post, έδινε τη λύση.
Το πρωτάθλημα ήρθε από την παρθενική του χρονιά στην πρωτεύουσα της Καταλονίας και όλοι έβλεπαν στο πρόσωπο του έναν από τους πιο κυριαρχικούς σέντερ της Ευρώπης.
Ο επόμενος μεγάλος στόχος ήταν το Κύπελλο Πρωταθλητριών που αλίμονο θα έμενε όνειρο απατηλό και θα γινόταν η Νέμεσις του Νόρις. Η πρώτη απόπειρα για πρόκριση στο Φάιναλ Φορ της Γάνδης κατέληξε σε Βατερλώ αφού η Μπαρτσελόνα πλήρωσε τις ήττες από τους Ολλανδούς της Ντεν Μπος και τους Γερμανούς της Σατούρν αλλά και την "κηδεία" που τους έκανε ο Άρης στις 3 Δεκεμβρίου του 1987, στο άντρο του Παλαού Μπλαουγκράνα. Στο ματς-μαγεία του Γκάλη, ο Νόρις έγινε αυτόπτης μάρτυρας του επιθετικού ρεσιτάλ του Γκάνγκστερ και εκείνο το βράδυ πήρε την απόφαση να δώσει το όνομα Νίκος στον μικρότερο γιο του για να τιμήσει τον αντίπαλο του.
Με τον Άρη και τον Γκάλη έμελλε να συναντηθούν αρκετές φορές και στον όμιλο του Πρωταθλητριών αλλά και στα Φάιναλ Φορ εκεί όπου οι νίκες μοιράστηκαν. Πρώτα στο Μόναχο, στον τελικό των απογοητευμένων και μετά στη Σαραγόσα, στο κύκνειο άσμα του "Αυτοκράτορα" και τη μεγαλύτερη ευκαιρία της Μπαρτσελόνα για το Ιερό Δισκοπότηρο του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ο Νόρις έκανε μεγάλη εμφάνιση στον τελικό με 18 πόντους και 10 ριμπάουντ αλλά τα τρομερά μωρά της Γιουγκοπλάστικα έπιασαν τον ταύρο από τα κέρατα. Όντι και Μπαρτσελόνα επανήλθαν αποφασισμένοι στο Παρίσι αλλά η ταινία "Ο κύκλος των χαμένων Φάιναλ Φορ" είχε το ίδιο και απαράλλαχτο τέλος, με τον Αμερικανό αυτή τη φορά να μη μπορεί να προσφέρει οσο θα ήθελε λόγω του τραυματισμού του στον ώμο.
Τουλάχιστον αποζημιωνόταν με τίτλους στην Ισπανία, εκεί όπου κάθε βράδυ έδινε σκληρές μάχες με Σαμπόνις και Μαγκί μεταξύ άλλων αλλά κυρίως με τον αδικοχαμένο Φερνάντο Μαρτίν που ο Όντι έχει παραδεχθεί πως τον ωθούσε στα άκρα, βγάζοντας του τον καλύτερο εαυτό του. Οι σχέσεις των δύο διαχέονταν απο αλληλοσεβασμό και εκτίμηση της τεράστιας αξίας τους με τον Νόρις να είναι ο νικητής τις περισσότερες φορές.
Με αυτά και με αυτά φτάσαμε στο 1993 και ο Όντι μετά από έξι χρόνια στη Βαρκελώνη γεμάτα με διακρίσεις και ενώ έχει κοντραριστεί αρκετές φορές με τον Ρενέσες, αποφασίζει στα 33 του να αλλάξει παραστάσεις και περιβάλλον. Το όνομα του αρχίζει να ακούγεται στην Ελλάδα όλο και πιο έντονα και δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το ελληνικό μπάσκετ ζούσε τις εποχές της χήνας με τα χρυσά αυγά. Χρήματα υπήρχαν και έπεφταν στην αγορά όχι μόνο απο τις ομάδες που διεκδικούσαν τον τίτλο αλλά και από τις μικρότερες σε μέγεθος που όμως απολάμβαναν οικονομικής ευρωστίας.
Μία από αυτές λοιπόν, το Περιστέρι του τότε μεγαλομετόχου Παναγιώτη Νίκα (της γνωστής βιομηχανίας αλλαντικών) θα κινηθεί με άκρα μυστικότητα μέσω του μάνατζερ Γκας Πολίτη και θα καταφέρει κάτω από τη μύτη των υπόλοιπων μνηστήρων, να αποσπάσει την υπογραφή του "Atomic Dog" για διετές συμβόλαιο ύψους 800.000 δολλαρίων συνολικά. Ήταν πραγματικά μία τεράστια μεταγραφή για τους Περιστεριώτες και η απόκτηση του προκάλεσε μεγάλη αίσθηση.
Με παρτενέρ στην ρακέτα τον Λάνς Μπέργουολντ και παρότι τα ταλαιπωρημένα του γόνατα δεν τον βοηθούσαν, ο Όντι βοήθησε σημαντικά το Περιστέρι και η ποιότητα του ήταν εμφανής μέσα στο γήπεδο ακόμα και αν τα χρόνια είχαν περάσει (ο Νίκος Τσαγκόπουλος που τον είχε συμπαίκτη εκείνη την χρονιά, σε ερώτηση μου για τον Όντι μου απάντησε πως στις προπονήσεις ήταν σαν να προσπαθείς να σπρώξεις έναν τοίχο. Επίσης ήταν άριστος επαγγελματίας και πάντα πρόθυμος να δείξει κινήσεις στα νέα παιδιά). Εξαιτίας των προβλημάτων στα πόδια του πήρε την απόφαση να αποσυρθεί στο τέλος της περιόδου 93-94 και να μην ολοκληρώσει το συμβόλαιο του με τους "Πρίγκιπες".
Τυχεροί όσοι τον απολαύσαμε δια ζώσης έστω και για μία χρονιά γιατί ο Όντι Νόρις ήταν ένας παίχτης πραγματικός δυναμίτης στο ζωγραφιστό, πολύ γυμνασμένος ιδιαίτερα στο πάνω μέρος του κορμιού του με τρομερή σωματική δύναμη που του επέτρεπε να υπερκαλύπτει το σχετικά μικρό ύψος του για σέντερ.
Εξαιρετικός ριμπάουντερ, πολύ καλές κινήσεις μέσα και γύρω απο το καλάθι, τεχνίτης και δυναμικός. Ένας πλήρης παίχτης ρακέτας που δικαίως συγκαταλέγεται στην ελίτ των καλύτερων ψηλών του ευρωπαϊκού μπάσκετ...
Antreas Tsemperlidis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου