Ο Οθωμανός πρίγκιπας Οχραν είχε βρει καταφύγιο στην αυλή του αυτοκράτορα από τον τον αιμοδιψή ξάδελφο του,τον Σουλτάνο Μωάμεθ. Στη πολιορκία της Πόλης ο πρίγκιπας Οχραν πολεμισε γενναία ενάντια στις ορδές του Μωάμεθ. Μάλιστα του είχαν αναθέσει να προστατεύει ένα τείχος έχοντας στις διαταγές του 600 Τούρκους πολεμιστές ( κατά άλλες πηγές ήταν 400), Έλληνες εθελοντές, ορθόδοξους μοναχούς που πήραν τα άρματα και έμαθαν τη πολεμική τέχνη από τους άντρες του Τζουστινιανι, αλλά και ιερείς. Σε όλες τις επιθέσεις των ομοεθνών τους στάθηκαν σαν κυματοθραύστες πολεμώντας γενναία και ήταν πάντα νικητές.
Όταν ο αυτοκράτορας σκοτώθηκε και τα πάντα χάθηκαν ,τότε σταμάτησε να πολεμά. Ανάμεσα στους άντρες του ήταν και ένας μοναχός πού άλλαξαν εξοπλισμό και ρούχα. Έτσι απαρατήρητος έφτασε έως το Δούκα Νοταρά όπου και αυτός σταμάτησε να πολεμά μόνο όταν είχαν χαθεί όλα όπου μαζί κατάφεραν να κατέβουν το τείχος και να διαφύγουν.
Όμως έπεσαν πάνω σε περίπολο Τούρκων και τους επιασαν. Οι Οθωμανοί τους μετέφεραν σε ένα πλοίο που εκεί υπήρχαν και άλλοι αιχμάλωτοι που πόλοι ήταν συμπολεμιστές στα τείχη. Μεταξύ αυτών ήταν και ένας Έλληνας που τους αναγνώρισε και τους πρόδωσε στους φρουρούς με τον όρο να τον ελευθερώσουν. Οι φρουροί δεκτηκαν και αυτός έδειξε πρώτα τον Νοταρά και μετά τον Οχραν. Οι φρουροί άμεσος τον έπιασαν και τον αποκεφάλισαν και το κεφάλι του το πήγαν στον αιμοδιψή Σουλτάνο.
Έτσι σκοτώθηκε ένας γενναίος άνδρας.
Πηγή από το χρονικό της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης του Δούκα
