Ο Κονραντ Μακ Ρέι

 Καλημέρα μπασκετόφιλοι...

Είκοσι δύο χρόνια πέρασαν από τη μέρα που ο Κόνραντ ΜακΡέϊ πέταξε προς τον Θεό με το τρομακτικό άλμα του, μόλις στα 29 του χρόνια...

Ο Κόνραντ ΜακΡέϊ, ένας από τους πιο εκρηκτικούς μπασκετμπολίστες που πάτησαν τα ελληνικά παρκέ, είχε από πολύ μικρός έναν στόχο.Να παίξει στο ΝΒΑ και να μεταφέρει εκεί το θεαματικό του παιχνίδι που τον είχε αναγάγει σε πολύ μεγάλο όνομα στα θρυλικά play grounds της Νέας Υόρκης, χαρίζοντας του το παρατσούκλι "McNasty".

Το καλοκαίρι του 89 δέχτηκε την υποτροφία που του προσέφερε το Syracuse του Τζιμ Μπέιχαϊμ και έγινε συμπαίχτης με μελλοντικούς σταρ του ΝΒΑ όπως ο Ντέρικ Κόλεμαν και ο Μπίλυ Όουενς. Στην ιεραρχία των ψηλών, ο πρωτοετής ΜακΡέϊ ήταν χαμηλά όπως ήταν φυσικό αλλά μέχρι την αποφοίτηση του το 1993, είχε προλάβει να αναρριχηθεί στην 4η θέση των μπλοκέρ στην ιστορία του κολλεγίου αφού με όπλο τις αλτικές του ικανότητες δεν άφηνε τίποτα να περάσει προς το καλάθι της ομάδας του. Ταυτόχρονα ήταν και εξαιρετικός ριμπάουντερ αλλά ήταν αδύναμος στο επιθετικό παιχνίδι και ακίνδυνος έξω από τη ρακέτα.

Ίσως για αυτό και επιλέχθηκε σε χαμηλό νούμερο στο ντραφτ εκείνης της χρονιάς, στο νούμερο 38 από τους Μπούλετς. Προσπάθησε να εξασφαλίσει ένα εγγυημένο συμβόλαιο χωρίς επιτυχία και τελικά πήρε την απόφαση για το υπερατλαντικό ταξίδι, το πρώτο από τα πολλά που θα ακολουθούσαν. Πρώτος του σταθμός, η Τουρκία και η Φενέρμπαχτσε όπου σάρωσε τους ατομικούς τίτλους μπαίνοντας στην καλύτερη πεντάδα του πρωταθλήματος ενώ αναδείχθηκε και κορυφαίος ριμπάουντερ.

Παρότι είχε πολλές προτάσεις για παραμονή στην Ευρώπη, προτίμησε την επιστροφή στην Αμερική για να κυνηγήσει το όνειρο του ΝΒΑ μέσω της παρουσίας του στο CBA. Ένα ολόκληρο καλοκαίρι, αυτό του 1994 προσπάθησε να προσελκύσει το ενδιαφέρον των GM αλλά όταν έφτασε Αύγουστος και τα ρόστερ σιγά σιγά έκλειναν, πήρε των ομματιών του και προσγειώθηκε ξανά στη Γηραιά Ήπειρο για τη γαλλική Ορτέζ αυτή τη φορά.Τα καλά του νούμερα και στο τρικολόρ πρωτάθλημα του εξασφάλισαν ένα πολύ καλό συμβόλαιο στην Τουρκία και την Έφες Πίλσεν, με τη φανέλα της οποίας θα κατακτούσε και τα μοναδικά τρόπαια της καριέρας του, ένα άτυπο τρεπλ με πρωτάθλημα, Κύπελλο Τουρκίας και Κύπελλο Κόρατς.

Η συνέχεια τον βρήκε στην Ιταλία για την Φορτιντούτο όπου ήταν ξανά μέσα στην πρώτη πεντάδα των καλύτερων "σκουπιδιάρηδων" ενώ έφτασε και στους 8 του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Οι καλές του εμφανίσεις τον έβαλαν στα ραντάρ της Ρεάλ αλλά όταν το φημολογούμενο ενδιαφέρον των Μαδριλένων έμεινε σε φιλολογικό επίπεδο, εμφανίστηκε ο ΠΑΟΚ που έψαχνε τον παρτενέρ του Ράφαελ Άντισον.

Ο Κόνραντ δεν ήταν η πρώτη επιλογή του Σβι Σέρφ που ήθελε τον Ουόρεν Κιντ, αλλά όταν ο Αμερικανός αποδείχθηκε αναξιόπιστος ανανεώνοντας το συμβόλαιο του με την Ολύμπια Μιλάνο, ο Ισραηλινός στράφηκε στον ΜακΡέϊ και ο τότε 26χρονος power forward ήρθε στις αρχές Αυγούστου του 97 στη Θεσσαλονίκη, πέρασε τα ιατρικά τεστ και υπέγραψε το πλουσιοπάροχο συμβόλαιο του ενός εκατομμυρίου δολλαρίων.

Ο ΠΑΟΚ είχε αρκετά σκαμπανεβάσματα στη σεζόν με αποκλεισμό από το Κύπελλο και την Ευρώπη, με αλλαγές ξένων (Σάκλφορντ στη θέση του Άντισον) αλλά ο ΜακΡέϊ επέδειξε σταθερότητα όλη τη χρονιά και με τον Σάκλφορντ που του ταίριαζε περισσότερο αγωνιστικά, συνέθεσαν ένα πολύ δυνατό δίδυμο στην ασπρόμαυρη ρακέτα.

Παρών και στον δραματικό ημιτελικό του ΣΕΦ που κρίθηκε με την τρίποντη βόμβα του Πέτζα και αποδέκτης της ατάκας "Κλάψε ρε μαύρε, κλάψε" του Γιάννη Γιαννούλη και ίσως ο καλύτερος παίχτης του ΠΑΟΚ στους τελικούς με τον Παναθηναϊκό, δίνοντας σκληρές μάχες με τον Ράτζα. Μία χρονιά έμεινε στο Αλεξάνδρειο αλλά οι μπασκέτες του κόντεψαν να γκρεμιστούν από τα τρομερά καρφώματα του και την απίστευτη δύναμη του.

Στον ΠΑΟΚ ήταν άκρως ικανοποιημένοι και επιθυμούσαν την παραμονή αλλά ο ΜακΡέϊ όπως κάθε καλοκαίρι ήθελε να συμμετάσχει στο summer league. Προσπάθησε ξανά μέχρι τον Σεπτέμβριο να βρει μία θέση σε κάποια ομάδα αλλά χωρίς επιτυχία και έτσι ο ξενιτεμός στην Ευρώπη ήταν μονόδρομος. Στη Φενέρμπαχτσε που άνοιξε ξανά την αγκαλιά της έμεινε για λίγο καιρό αυτή τη φορά, ίσα ίσα μέχρι τον Απρίλιο του 99 που γύρισε στην Αμερική για να δοκιμαστεί από τους Ντένβερ Νάγκετς.

Και ενώ όλα έδειχναν πως το μεγάλο όνειρο θα έπαιρνε σάρκα και οστά με την υπογραφή δεκαημέρου συμβολαίου, τα πάντα κατέρρευσαν όταν οι γιατροί των Νάγκετς του βρήκαν εκ γενετής πρόβλημα στην καρδιά και του συνέστησαν να σταματήσει το μπάσκετ. Ο Κόνραντ όμως δεν μπορούσε να ζήσει χωρίς να παίζει το άθλημα που λάτρευε και αμφισβητώντας την διάγνωση θα απευθυνθεί σε άλλους γιατρούς που θα του χορηγήσουν τα απαραίτητα έγγραφα που βεβαίωναν πως η κατάσταση της υγείας του δεν εγκυμονούσε κινδύνους για την ζωή του. Με αυτά τα χαρτιά στο χέρι θα υπογράψει το τελευταίο συμβόλαιο της καριέρας του στην ιταλική Τριέστε και θα συνεχίσει να αγωνίζεται επιβαρύνοντας την εύθραυστη υγεία του.

Στις 10 Ιουλίου του 2000 και κατά την διάρκεια του summer league των Ορλάντο Μάτζικ, ο Κόνραντ ΜακΡέϊ παίρνει θέση στην τελική γραμμή για μία σειρά απο wind sprints (τα λεγόμενα και σπρίντ του θανάτου) και στην διάρκεια αυτών θα καταρρεύσει μέσα στο παρκέ.

Η ταλαιπωρημένη του καρδιά δεν άντεξε και στο νοσοκομείο που μεταφέρθηκε ήταν ήδη πολύ αργά για τους γιατρούς ώστε να μπορέσουν να τον βοηθήσουν και απλά διαπίστωσαν τον θάνατο του λόγω αρρυθμίας.

Ίσως να ζούσε σήμερα αν ακολουθούσε τις συμβουλές των γιατρών αλλά ο "McNasty" προτίμησε να συνεχίσει να κάνει αυτό που αγαπούσε και τελικά τον σκότωσε. Ήταν μόλις 29 χρονών...

Antreas Tsemperlidis

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΤΟΥ ΑΡΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΠΑΟΚ

 Σούμποτιτς '' Αυτό το πρωτάθλημα δεν το αλλάζω ούτε με τα τέσσερα νταμπλ που έχουμε πάρει! Θα ζω όλη μου τη ζωή με τη γλυκιά ανάμνησή του '' . 

Η νίκη του Αρη επί του ΠΑΟΚ στις 8 Μαΐου 91, στο τελευταίο ματς της σειράς των πλέι-οφ, με 81-80, ήταν που του χάρισε και το 7ο σερί και τελευταίο του πρωτάθλημα, στη σεζόν 90-91. 

Σ αυτό το ματς φάνηκαν : η μπασκετική αξία και η ψυχή του '' Δράκου '' Παναγιώτη Γιαννάκη ως παίχτη και ανθρώπου, που ως πρωταθλητής (με 32 πόντους και άριστα στατιστικά), έτρεξε στο τέλος του παιχνιδιού να αγκαλιάσει και να ηρεμήσει τον εκνευρισμενο και ταυτόχρονα λυπημένο παιχταρά Μπανε Πρελεβιτς (με 29 πόντους και 6 τρίποντα), ύστερα από τον καυγά του με το Νίκ και να χαιρετήσει τους παίχτες του ΠΑΟΚ με χειραψία. 

Ο Γιαννάκης είχε βάλει ηρωικά καλάθια και ήταν εκείνος που έδωσε την ασίστ στον Σέλερς στο τέλος. Επίσης φάνηκε η δυνατότητα του Νικ να παίζει και ποιντ γκαρντ στην Ελλάδα που ήταν και η φυσική του θέση του στο Κολλέγιο στην Αμερική, αποδεικνυοντας ότι όταν δεν τραβούσε επιθετικά, γίνονταν άριστος οργανωτής, χωρίς να χρειάζεται να βάζει συνέχεια 40άρες και 50άρες. 

Επίσης φάνηκε το ταλέντο του Αγγελίδη, και η εκτελεστική δεινότητα του Μπανε, που είχε εκτελέσει με τα τρίποντα του τον Αρη, εκείνη την μέρα. Αν ήταν πιο γυμνασμένος και γενικότερα πιο αθλητικός θα μπορούσε ΝΑ ΕΙΧΕ ΓΙΝΕΙ ΠΑΙΧΤΗΣ ΣΧΕΔΟΝ ΕΠΙΠΕΔΟΥ ΝΤΡΑΖΕΝ ΠΈΤΡΟΒΙΤΣ, ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ. Επίσης ο Μπραντ Σελλερς των 2.13 με τις υπέροχες τρίπλες του με την μπάλα, που θα ζήλευαν και πόιντ γκαρντ. Ωραίος παίχτης που δεν εκβίαζε προσπάθειες. Ο δε Μπαρλοου (από τους αγαπημένους μου ξένους παίχτες) ήταν μία ήρεμη δύναμη, όπως και ο Σουμποτιτς προς τη δύση της καριέρας του. Μου έκανε επίσης έκπληξη το καλό παιχνίδι του δυναμικού φόργουορντ Πιτ Παπαχρονη. Δεν περίμενα να τον δω τόσο καλό.

Ωραίες μπασκετικες εποχές.

Ο Σεργκέι Μπαζαρεβιτς.

 Όπως υποστηρίζει μέλος του The Basketbook με εξαιρετική γνώση του ρωσικού μπάσκετ, οι συμπατριώτες του Πούτιν δύο πράγματα δεν παράγουν εδώ και αρκετά χρόνια. Προπονητές και play maker. 

Και αν το καλοσκεφτούμε δεν έχει και τόσο άδικο, αφού ο σημερινός μας καλεσμένος που γιορτάζει τα 57 του χρόνια είναι μαζί με τον Καράσεφ, ο τελευταίος καθαρόαιμος άσσος της ρωσικής σχολής.  

Ο Σεργκέι Μπαζάρεβιτς ξεκίνησε την καριέρα του στην CSKA το 1983 ως επιλογή του Γκομέλσκι για να δίνει ανάσες στον Ερέμιν. Σταδιακά ο χρόνος συμμετοχής αυξανόταν και όταν ο Ερέμιν αποσύρθηκε, ο Μπαζάρεβιτς κέρδισε την θέση του βασικού μέχρι το 88 και τη μεταγραφή του στην Ντιναμό.

Με την έτερη ομάδα της Μόσχας, θα αντιμετωπίσει το 1991 τον ΠΑΟΚ στα ημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων και παρολίγο να αποκλείσει τους Θεσσαλονικείς που τελικά κατάφεραν να χάσουν με 12 πόντους υπερασπιζόμενοι τους 13 της νίκης τους στο Αλεξάνδρειο. 

Μετά την κατάρευση της Σοβιετικής Ένωσης, ο Μπαζάρεβιτς βρήκε επαγγελματική στέγη στην Τουρκία, ενώ το 94 έκανε και ένα πέρασμα από το ΝΒΑ για μόλις 10 αγώνες με τη φανέλα της Ατλάντα.

Το κλίμα της Αμερικής δεν τον σήκωνε, γρήγορα το αντιλήφθηκε και επέστρεψε στην Ευρώπη αλλάζοντας σχεδόν κάθε χρόνο ομάδα με περάσματα από Ισπανία, τις φιλόξενες αγκαλιές της CSKA και της Ντιναμό και τον ιταλικό βορρά για την Γκορίτσια.

Και ξαφνικά το 1999 όταν πια είχε φτάσει στα 34, ο Σεργκέι Μπαζαρεβιτς θυμήθηκε τις βολιώτικες ρίζες του και αποκτήθηκε τον Ιούλιο εκείνης ς της χρονιάς από τον ΠΑΟΚ ως παλιννοστούντας συμπατριώτης μας.

Η υπόθεση ήταν φυσικά για γέλια και η ΕΟΚ ξεκίνησε αμέσως την έρευνα αλλά εν τω μεταξύ μέχρι να βρεθούν στοιχεία, ήταν υποχρεωμένη να εκδώσει δελτίο στον παίχτη όπως και έκανε.

Ο Σεργκέι έκανε ορισμένες καλές εμφανίσεις με την ασπρόμαυρη φανέλα αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν ο παίχτης του παρελθόντος.

Ο ΠΑΟΚ έτσι και αλλιώς δεν θα ανανέωνε την συνεργασία τους και όταν στα τέλη Μαρτίου ήρθε στην επιφάνεια ο παράνομος τρόπος απόκτησης του ελληνικού διαβατηρίου μέσω γραφείου που ειδικευόταν σε τέτοιες υποθέσεις σε "συνεργασία" με το ελληνικό προξενείο του Νευροσίσκ, η αποχώρηση του με το τέλος της σεζόν ήταν δεδομένη.

Το πέρασμα του από τον ΠΑΟΚ συμπυκνώνεται σε μια απορία του Πέταρ Σκάνσι που όταν είδε και αποείδε πως ο άλλοτε εγκέφαλος της εθνικής Ρωσίας δυσκολευόταν να προσαρμοστεί, ο Κροάτης γύρισε προς τον Γιάννη Γιαννούλη ρωτώντας τον "Ρε Γιάννη ο Μπαζαρεβιτς είναι αυτός ή ο σωσίας του; Γιατί αν είναι ο αληθινός, εγώ θα σκίσω τα διπλώματα μου".

Το πατριωτάκι μας μετά την ελληνική περιπέτεια γύρισε στη μητέρα Ρωσία για τα τελευταία ένσημα και κρέμασε τη φανέλα με την Ντιναμό το 2003.

Μεγάλο κεφάλαιο στην καριέρα του αποτελεί η εθνική ομάδα, τόσο της Σοβιετικής Ένωσης όσο πολύ περισσότερο της Ρωσίας. Με την ΕΣΣΔ της οποίας ήταν μέλος από το 1989, κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στο Μουντομπάσκετ της Αργεντινής και θεωρούνταν ως βασικό γρανάζι για το Ευρωμπάσκετ 91 στην Ιταλία όμως ο αποκλεισμός και οι πολιτικές εξελίξεις έβαλαν τέλεια στην θητεία του, φορώντας τη φανέλα με το σφυροδρέπανο.

Αντίθετα, ξεκίνησε μία νέα καριέρα ως ηγέτης των διαδόχων, αρχικά της ομάδας μιας χρήσεως με την ονομασία Κοινοπολιτεία Ανεξαρτήτων Κρατών και συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης και εν συνεχεία της εθνικής ομάδας της Ρωσίας με την οποία ανέβηκε δύο φορές στο δεύτερο σκαλί του βάθρου, πρώτα στο Ευρωμπάσκετ του 1993 (εκτελώντας τη Γαλανόλευκη με 36 πόντους) και κατόπιν στο Μουντομπάσκετ του 94.

Ο "Βολιώτης" Σεργκέι Μπαζαρεβιτς εκτός απο συλλέκτης διαβατηρίων και εθνικοτήτων (Σοβιετική, Τουρκική, Ελληνική και Ρωσική) ήταν και ένας εξαιρετικός play maker με άψογες οργανωτικές ικανότητες αλλά και εκτελεστικές όποτε χρειαζόταν. Στην Ελλάδα δεν μπόρεσε να τις δείξει σε μεγάλο βαθμό αλλά αυτό δεν πρέπει να μας αποτρέπει απο το γεγονός πως ο Μπαζαρεβιτς ήταν ένας από τους καλύτερους Ευρωπαίους άσσους της γενιάς του και ο τελευταίος αυθεντικός Ρώσος...

Antreas Tsemperlidis

Η αποχώρηση του Παναγιώτη Φασούλα από τον ΠΑΟΚ.

 Στις 5 Δεκεμβρίου του 1993 ο ΠΑΟΚ υποδεχόταν τον Ολυμπιακό και το Αλεξάνδρειο θύμιζε καμίνι που οι φλόγες του πυρώνονταν και το μόνο που έμενε ήταν πότε θα γίνει η έκρηξη. 

Και αυτή δεν άργησε όταν οι Ερυθρόλευκοι μπήκαν στο παρκέ και ανάμεσα τους με το νούμερο 10 στη φανέλα του βρισκόταν και ο άνθρωπος που ήταν ο κυριότερος λόγος και στόχος για τους οπαδούς του ΠΑΟΚ. Την ώρα που αντίκρισαν τον Παναγιώτη Φασούλα, 5.000 ασπρόμαυρα λαρύγγια άρχισαν να βρίζουν εν χορώ τον κάποτε αρχηγό τους, τα τυπωμένα με το πρόσωπο του Φασούλα πεντοχίλιαρα εκτοξεύονταν κατά εκατοντάδες ενώ την παράσταση έκλεψε το πανό με τον Μέγα Αλέξανδρο να επιτιμεί την "Αράχνη" για τα γεγονότα του καλοκαιριού.

Πως όμως έφτασαν στις αίθουσες των δικαστηρίων δύο πλευρές που βάδισαν μαζί για δώδεκα χρόνια σε μία σχέση με τα πάνω της και τα κάτω της; Σύμφωνα με δηλώσεις του Φασούλα, τα πρώτα πυρά τα δέχτηκε το 1985 μετά από μια ήττα με τον Σπόρτιγκ ενώ ήταν και το ένα μέλος του διδύμου -ο Μάνθος Κατσούλης ήταν ο άλλος- που ο τότε προπονητής του ΠΑΟΚ ο Γιουγκοσλάβος Γιόζιπ "Πίνο" Τζέρτζα, αποκαλούσε σκωπτικά "Μέριλιν Μονρόε και Μαρία Κάλλας" χρεώνοντας τους τάσεις βεντετισμού και τεμπελιάς.

Το ίδιο καλοκαίρι είχε και την πρώτη σύγκρουση με τον Νίκο Βεζυρτζή όταν ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ αρνήθηκε την συνέχιση της καταβολής από το ταμείο της ομάδας των 130.000 δραχμών  μηνιαίως που έπαιρνε ο παίχτης και προστίθενταν στις 70.000 που έδινε ο ερασιτέχνης για να συμπληρώνεται το τελικό ποσό των 200.000. 

Ο Φασούλας πίεσε την κατάσταση με τη φυγή του στην Αμερική και το Νόρθ Καρολάινα Στέιτ, αφήνοντας τον ΠΑΟΚ αλλά και την εθνική ομάδα "γυμνούς" κάτω από τα καλάθια. Όταν επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη το καλοκαίρι του 86 ήταν αυτός που είχε τώρα το πάνω χέρι στις διαπραγματεύσεις αφού η ομάδα αν και προσπάθησε να καλύψει το κενό με τη μεταγραφή του Καρατζουλίδη και την ενεργοποίηση του νεαρού Καλόγηρου, δεν τα κατάφερε και έμεινε στην πέμπτη θέση του πρωταθλήματος. Ο Φασούλας υπεγράψε νέο τριετές συμβόλαιο με αυξημένες αποδοχές μέχρι το καλοκαίρι του 89 όταν κλήθηκε για νέες συζητήσεις με σκοπό την ανανέωση της συνεργασίας. 

Ομάδα και παίχτης συμφώνησαν στα 40.000.000 δραχμές τον χρόνο αλλά όταν ο Φασούλας πληροφορήθηκε τις αποδοχές του Άντονι Κουκ που θα έπαιρνε 107.000.000 πήγε σε έξαλλη κατάσταση στα γραφεία και απαίτησε αύξηση με την ατάκα "δεν σέβεστε την προσφορά μου, με εξαπατήσατε" και τελικά να λαμβάνει 37.000.000 δραχμές ακόμα. 

Εκεί που όλα έδειχναν πως ο αρχηγός θα έφευγε από τον Δικέφαλο του Βορρά, ήταν το  1991 τη χρονιά που ο ΠΑΟΚ αναδείχθηκε Κυπελλούχος Ευρώπης στη Γενεύη χωρίς όμως τη βοήθεια του Παναγιώτη που αποβλήθηκε με 5 φάουλ από το 26ο λεπτό, αφήνοντας τον Μπάρλοου με τον Μακαρά και τον Παπαχρόνη να παλεύουν. Η κατάκτηση του τροπαίου έβαλε για λίγο φρένο στους ψίθυρους της εξέδρας αλλά η κακή του εμφάνιση στον τελικό Κυπέλλου με τον Πανιώνιο έκανε το ψιθύρισμα μουρμούρα και η μουρμούρα έγινε φωνές διαμαρτυρίας στους τελικούς του πρωταθλήματος με αντίπαλο τον Άρη, όταν στον τρίτο αγώνα ο Φασούλας ήταν ανύπαρκτος με μηδέν πόντους 0/8 σουτ ενώ στον τέταρτο τελικό και εκεί που κρίθηκαν όλα είναι αυτός που αστοχεί σε 1+1 και μετά κάνει την λάθος πάσα προς τον Πρέλεβιτς που δίνει τη μπάλα στον Άρη για την καθοριστική επίθεση που οδηγεί στο καλάθι και φάουλ του Σέλερς.

Πηγαίνοντας προς τα αποδυτήρια ο Φασούλας θα γίνει αποδέκτης έντονων αποδοκιμασιών προς το πρόσωπο του από οπαδούς του ΠΑΟΚ που τον κατηγορούν για αδιαφορία  και ο παίχτης αντιδρά εξίσου έντονα απαντώντας προς την κερκίδα με την ατάκα "Φύγετε από εδώ ρε, να σας δώσω ένα χιλιάρικο να πάτε να φάτε ένα σάντουιτς". 

Την επόμενη μέρα σε δηλώσεις του εξοργισμένος θα πει πως σταματάει το μπάσκετ ενώ λίγο αργότερα σε συνέντευξη του στο "Τρίποντο" θα θέσει το ζήτημα της μεταγραφής του σε άλλη ελληνική ομάδα ή στην εσχάτη των περιπτώσεων στο εξωτερικό αφού όπως έλεγε δεν ήθελε να ξαναγυρίσει στη Θεσσαλονίκη όπου ήταν στοχοποιημένος και κάθε φορά ο αποδιοπομπαίος τράγος (συνθήματα με σπρέι έξω από το σπίτι του, σπασμένο αυτοκίνητο κατά τον ίδιο).

Ο Βεζυρτζής που μαθαίνει τις δηλώσεις, πικραμένος και εκνευρισμένος σκέφτεται σοβαρά το ενδεχόμενο μεταγραφής ενώ φουντώνουν οι φήμες πως ο Ιωαννίδης που έχει πιάσει λιμάνι, προτείνει την ανταλλαγή Παπαδάκου- Φασούλα. Και ενώ όλα δείχνουν πως ο Παναγιώτης θα αλλάξει φανέλα, παρεμβαίνει ο νεοπροσληφθεις Ίβκοβιτς που θέτει βέτο στον Βεζυρτζή λέγοντας του πως στηρίζει το αγωνιστικό πλάνο στην "Αράχνη" ενώ καταφέρνει να πείσει και τον ίδιο να παραμείνει στη Θεσσαλονίκη.

Η περίοδος 91-92 ήταν από τις πιο ήρεμες στη σχέση ΠΑΟΚ και Φασούλα. Φυσικά υπήρξε η πίκρα της Ναντ όπου το τρόπαιο χάθηκε από ακόμα ένα λάθος του αλλά η εμφάνιση του στον τελικό και κυρίως η κατάκτηση του πολυπόθητου πρωταθλήματος, έθαψαν τα προβλήματα κάτω από το χαλί. Τα πάντα όμως αντιστράφηκαν την επόμενη χρονιά. Το δέλεαρ της συμμετοχής στο Πρωταθλητριών και ενδεχομένως η κατάκτηση του τροπαίου δεν επέτρεψαν αρχικά στη σπίθα να βάλει φωτιά στα ασπρόμαυρα αποδυτήρια αλλά ήταν πολύ δύσκολο να κρυφτεί η δυσκολη συμβίωση του προπονητή με τον παίχτη. Ο Φασούλας ξεκίνησε από νωρίς τη μουρμούρα για τις επιλογές του Ντούντα και το αποκορύφωμα ήρθε με εκείνη την περίφημη δήλωση στο Πο "ρωτήστε τον σοφό". Το φιτίλι είχε ανάψει, ήταν θέμα χρόνου πότε θα έσκαγε η βόμβα. Και έσκασε τη χειρότερη δυνατή χρονική περίοδο, όταν ο ΠΑΟΚ προσπαθούσε να μαζέψει τα κομμάτια του μετά την ήττα στον ημιτελικό του Φάιναλ Φορ από τη Μπενετόν Τρεβίζο και άλλη μία κακή εμφάνιση του Φασούλα σε κρίσιμο παιχνίδι. 

Ο Δικέφαλος του Βορρά που δεν έχει προλάβει να συνέλθει από το σοκ της απώλειας του Πρωταθλητριών και ο,τι αυτό επισύρει σε οικονομικό επίπεδο (χορηγία από την Coca Cola ύψους ενός δισεκατομμυρίου δραχμών) θα πέσει θύμα του Ολυμπιακού στα ημιτελικά του πρωταθλήματος και θα βρεθεί πεσμένος στο καναβάτσο. Τα μαχαίρια θα βγουν στα αποδυτήρια όταν ο Φασούλας θα κατηγορήσει τον Μπάνε πως δεν παίζει όπως μπορεί και ο Πρέλεβιτς θα απαντήσει λέγοντας του "εγώ έπαιζα όλον τον χρόνο, παίξε εσύ τώρα" και κατά την επιστροφή στη Θεσσαλονίκη ο αρχηγός του ΠΑΟΚ θα ξεσπάσει με αιχμηρές δηλώσεις κατά του Ίβκοβιτς στον οποίο χρεώνει τις ευθύνες. 

"Εγώ είμαι κομπάρσος, άλλοι είναι οι πρωταγωνιστές. Αλλά πάλι εγώ θα την πληρώσω, συνηθισμένα τα βουνά απ' τα χιόνια. Τι να κάνω όμως, ο Ίβκοβιτς με κατέστρεψε, με έκανε σαν τον Βαλαβανίδη. Με βάζει να μαρκάρω στο τρίποντο και στην επίθεση να παίζω τριάρι για να κάνω σκριν στους σουτέρ. Δεν έχω πια εμπιστοσύνη στον εαυτό μου ούτε οι συμπαίχτες μου σε εμένα". Πιο ξεκάθαρα νομίζω δεν μπορούσε να το πει ο Φασούλας πως με τον Ίβκοβιτς ήταν "σκοτωμένοι" και αυτό δεν το έκρυβε και ο Ντούντα που αμφισβητούσε την προσήλωση και την αφοσίωση του Παναγιώτη στην ομάδα. Ένας από τους δύο έπρεπε να φύγει, ήταν πια ολοφάνερο. 

Στις 21 Μαΐου ο Φασούλας συναντιέται με τον Βεζυρτζή για να συζητήσουν τα πάντα, από χρωστούμενες δόσεις συμβολαίου μέχρι τη συνύπαρξη με τον Ίβκοβιτς. Ο ισχυρός άνδρας του ΠΑΟΚ ζητάει από τον παίχτη να δεχτεί μείωση αποδοχών από τα 340.000.000 στα μισά και τα χρωστούμενα σε εξάμηνες επιταγές. "Έχουμε οικονομικό πρόβλημα Παναγιώτη, δε γίνεται να πάρεις αυτά τα λεφτά. Σκέψου και το άλλο, αν ο Πρέλεβιτς που παίρνει 80 μάθει ότι εσύ παίρνεις 340 πόσα θα μου ζητήσει;" είπε ο Βεζυρτζής σε μια προσπάθεια να πείσει τον παίχτη. Ο Φασούλας δεν απαντά και τρεις μέρες αργότερα καταθέτει στην ΕΕΟΔΑΚ (Επιτροπή Επίλυσης Οικονομικών Διαφορών Αθλητών Καλαθοσφαίρισης) προσφυγή κατά του ΠΑΟΚ για οφειλή δεδουλευμένων ύψους 114.000.000 δραχμών, ζητώντας τη λύση του συμβολαίου του με υπαιτιότητα της ομάδας. 

Ο Φασούλας υποστηρίζει πως υπέστη μείωση της προσωπικότητας του και ο Βεζυρτζής ανταπαντά με την κατηγορία πως ετοίμαζε την προσφυγή από τον Μάρτιο επειδή είχε ήδη συμφωνήσει με τον Ολυμπιακό. Η επιτροπή συνεδριάζει στις 6 Ιουλίου και με ψήφους 5-0 δικαιώνει την "Αράχνη" και το αποτέλεσμα της διαδικασίας δεν θα αλλάξει  ούτε στη δευτεροβάθμια επιτροπή της τότε ΕΣΑΚ που στη συνεδρίαση της 16ης Αυγούστου επικυρώνει την απόφαση και δίνει την ελευθέρας στον παίχτη. Τρείς μέρες αργότερα, στις 19 Αυγούστου ο Φασούλας υπογράφει τριετές συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό με κλιμακούμενες αποδοχές ύψους 250, 285 και 340 εκατομμυρίων δραχμών αντίστοιχα. 

Με αυτή την υπογραφή ο Παναγιώτης Φασούλας έβαλε τέλεια στην σχέση του με τον ΠΑΟΚ που ακόμα και σήμερα αναρωτιέμαι τι είδους σχέση ήταν. Αγάπης και μίσους; Συμφερόντων; Ή μήπως όλα μαζί; Το σίγουρο είναι πως μαζί δεν μπορούσαν και ίσως ήταν καλύτερο και για τους δύο που χώρισαν οι δρόμοι τους...

Antreas Tsemperlidis

Ο Πιτ Παπαχρόνης...

 Καλημέρα μπασκετόφιλοι...

Από την φουρνιά των Ελληνοαμερικανών που ήρθαν στην πατρίδα των γονέων τους την δεκαετία του 80, ένας από αυτούς που ξεχώρισαν όχι απαραίτητα εξαιτίας των μπασκετικών του προσόντων, ήταν ο Πιτ Παπαχρόνης που σήμερα γιορτάζει τα 54α γενέθλια του. Με κορμί που παρέπεμπε σε body builder, ο Παπαχρόνης παρέα με τον ξαδερφο του Κρις Παπασαραντου ακολούθησαν το αντίθετο δρομολόγιο απο αυτό των προγόνων τους και ήρθαν στην Θεσσαλονίκη και τον ΠΑΟΚ θέλοντας να κάνουν καριέρα ως μπασκετμπολίστες.

Από την πρώτη στιγμή ο Πιτ έγινε ο αγαπημένος της ασπρόμαυρης εξέδρας που έβλεπε έναν άτεχνο αλλά πολύ δυνατό και παθιασμένο power forward να τα δίνει όλα στο παρκέ, ρίχνοντας μπόλικο ξύλο στην άμυνα και στην επίθεση να πετυχαίνει μερικούς εύκολους πόντους, συνήθως σε κοντινή απόσταση απο το καλάθι αφού το σουτ του δεν ήταν και για σεμινάριο ( η μηχανική του ήταν περίεργη σαν να υψώνεται ένας γερανός).

Συγκεκριμένος ήταν ο ρόλος του Παπαχρόνη στον Δικέφαλο του Βορρά και ήταν εξαιρετικός σε αυτόν.Με τον ΠΑΟΚ κατέκτησε το Κυπελλούχων το 91 και το πρωτάθλημα το 92 αλλά ήδη ο Ίβκοβιτς είχε πάρει την απόφαση να τον τελειώσει απο την ομάδα, όταν σε μία ομιλία του ο Πιτ συνελήφθη κοιμώμενος.

Και έτσι έγινε με τον παίχτη να αλλάζει γειτονιά και να μετακομίζει απο το Αλεξάνδρειο στο Ιβανώφειο ως αντάλλαγμα για τον Χρήστο Τσέκο τον οποίο ειρήσθω εν παρόδω είχε φιλοδωρήσει με μία μεγαλοπρεπέστατη αγκωνιά κατά την διάρκεια ενός αγώνα μεταξύ του ΠΑΟΚ και του Ηρακλή.Στον Γηραιό ο Παπαχρόνης βρήκε την μπασκετική του Ιθάκη και ειδικά την περίοδο 94-95 στο ημίψηλο σχήμα που λανσάρισε ο Σούμποτιτς  ως παρτενέρ του Γουόλτερ Μπέρι.

Αποχωρώντας απο τον Ηρακλή το 1996 φόρεσε ξανά την φανέλα με τον Δικέφαλο, της ΑΕΚ αυτή τη φορά ρίχνοντας και πάλι μπόλικο ξύλο στις δύο ρακέτες και δίνοντας ανάσες στο βασικό δίδυμο ψηλών των Αλεξάντερ και Λάρσεν.Ο δυναμισμός του έφτασε μέχρι και την Κρήτη παίζοντας για έναν χρόνο στο Ηράκλειο και τελικά έριξε αυλαία το 2000 με την φανέλα του Αμαρουσίου.

 

Ένας πολύ γυμνασμένος μπασκετμπολίστας που έκανε καριέρα με τα σωματικά του προσόντα, ο Πιτ Παπαχρόνης ίσως να έβρισκε θέση στο ρόστερ μιας ομάδας ακόμα και σήμερα ως ένας undersized σέντερ συγκεκριμένων αγωνιστικών χαρακτηριστικών με κυρίαρχα στοιχεία το το πάθος και την δύναμη. Ένας Robocop του μπάσκετ...

Antreas Tsemperlidis

33 χρόνια πριν...

 Ήταν πριν από 33 χρόνια στις 12 του Οκτώβρη, όταν στο γήπεδο της Βιλερμπάν, το Αστρομπάλ εμφανίστηκε για πρώτη φορά με την ασπρόμαυρη φανέλα και το νούμερο 7 στην πλάτη, ο άνθρωπος που θα άλλαζε την ιστορία του ΠΑΟΚ και θα γινόταν ο ηγέτης που χρειαζόταν ο Δικέφαλος του Βορρά για να ανοίξει τα φτερά του.

Με αρκετά μαλλιά περισσότερα, χωρίς γένια αλλά πάντα με το ίδιο και απαράλλαχτο βλέμμα του "Τίγρη", ο Μπράνισλαβ Πρέλεβιτς πέτυχε τους πρώτους 29 απο τους χιλιάδες πόντους που θα σκόραρε  τα επόμενα χρόνια με τα ασπρόμαυρα, δείχνοντας πως ο Βεζυρτζής είχε χτυπήσει φλέβα χρυσού με την απόκτηση του 22χρονου τότε Γιουγκοσλάβου.

Ο ψυχρός εκτελεστής που θα σφράγιζε τα καλύτερα χρόνια του ΠΑΟΚ με τρίποντα, ιδρώτα και δάκρυα, ο "Τρέλεβιτς" της Γενεύης, ο τραγικός ήρωας της Νάντ, ο Ελ Σιντ της Τεργέστης, ο ένας και μοναδικός Μπάνε μπήκε στη ζωή μας ένα κρύο βράδυ του Οκτωβρίου στη Λυών για να μη φύγει ποτέ.

Και ίσως να ήταν εκεί που οι λιγοστοί οπαδοί του ΠΑΟΚ να σιγοψιθύρισαν τις λέξεις που έμελλε να δονούν το Αλεξάνδρειο στα χρόνια που ακολούθησαν. Ωωωω Μπάνε Μπάνε...

Antreas Tsemperlidis

Ο Μπουντουρακος των Παοκτσήδων....

 Συνέπεια, σοβαρότητα, αξιοπρέπεια. Τρία στοιχεία που χαρακτήρισαν την σχεδόν εικοσαετή καριέρα στα ελληνικά παρκέ του Νίκου Μπουντούρη που σήμερα κλείνει τα 50. Πως όμως πάει η ιστορία;

 

Το καλοκαίρι του 1989 διεξάγονταν στον Βόλο τα τελικά του Πανελλήνιου πρωταθλήματος Εφήβων. Μεγάλο αστέρι της τοπικής ομάδας του Ολυμπιακού, ήταν ο 18χρονος Νίκος που πεισμωμένος απο το κόψιμο του στο ρόστερ της Εθνικής Ελπίδων εκείνης της χρονιάς, έκανε τρομερές εμφανίσεις και με αυτόν τον τρόπο μπήκε στα ραντάρ των ανθρώπων του ΠΑΟΚ. Με τη σύμφωνη γνώμη του Κώστα Πολίτη, ο Νίκος Βεζυρτζής τηλεφωνούσε καθημερινά στα γραφεία των ανθρώπων του Ολυμπιακού Βόλου για να τους πείσει για τη μεταγραφή του φερέλπιδος μπασκετμπολίστα και όταν τελικά τα κατάφερε ξεκινώντας εν μέσω καταρρακτώδους βροχής το ταξίδι απο Θεσσαλονίκη προς την όμορφη πρωτεύουσα της Μαγνησίας παρολίγο να τρακάρει αλλά ευτυχώς ο ισχυρός άνδρας του ΠΑΟΚ απέφυγε τα χειρότερα.

Με την υπογραφή του Μπουντούρη στο συμβόλαιο και τον ίδιο στο αυτοκίνητο, ο Βεζυρτζής πήρε τον δρόμο της επιστροφής στελεχώνοντας το ρόστερ της ομάδας για τα επόμενα εννέα χρόνια με ένα απο τα βασικότερα γρανάζια της. Ο Νίκος βρήκε χρόνο συμμετοχής ήδη απο την πρώτη σεζόν, ο Πολίτης εκτιμώντας τις αμυντικές του αρετές και την άγνοια κινδύνου που τον διέκρινε, τον έριξε πάνω στον Γκάλη και αυτός τα κατάφερε όσο αυτό ήταν δυνατόν να δυσκολέψει τον Γκάνγκστερ, δείχνοντας όμως και το ήθος του όταν σε σχετική ερώτηση απάντησε πως "είμαι πολύ μικρός για να μιλήσω εγώ για τον Γκάλη" αλλά κερδίζοντας έτσι και την εκτίμηση της δύσκολης ασπρόμαυρης εξέδρες που τον "τίμησε" με ευρηματικό σύνθημα.

Ο αγαπημένος "Μπουντουράκος" των Παοκτσήδων σταδιακά αύξανε τον χρόνο συμμετοχής έναντι του Νίκου Σταυροπούλου γενόμενος αυτός η πρώτη εναλλακτική πίσω απο τον Κόρφα για τη θέση του πλέι μεικερ και ήταν παρών σε όλες τις μεγάλες στιγμές του Δικεφάλου του Βορρά τη δεκαετία του 90. Κυπελλούχος Ευρώπης και Κόρατς, πρωταθλητής και τροπαιούχος του Κυπέλλου Ελλάδος, Φάιναλ Φορ και τελικούς ευρωπαϊκών διοργανώσεων, ο Νίκος με το καθαρό του μυαλό και το φαρμακερό του τρίποντο ήταν η ήρεμη δύναμη μέσα στο παρκέ για τον ΠΑΟΚ, πάντα σοβαρός και δουλευταράς.

Αυτά τα προσόντα του εκτιμήθηκαν και απο τους εκάστοτε προπονητές της εθνικής ομάδας της οποίας ο Νίκος αποτέλεσε μέλος απο το 92 μέχρι το 98 με συμμετοχές σε Ολυμπιακούς Αγώνες, Μουντομπάσκετ και Ευρωμπάσκετ. Μετά το Παγκόσμιο της Αθήνας ο Μπουντούρης που ήταν πια ο αρχηγός του ΠΑΟΚ, δεν ικανοποιήθηκε απο την πρόταση ανανέωσης της διοίκησης Αλεξόπουλου που αναλογικά της προσφοράς του στον σύλλογο ήταν όντως πολύ χαμηλή και πήρε των ομματιών του αλλάζοντας ομάδα και πόλη για τα πράσινα χρώματα του Παναθηναϊκού. Σίγουρα αυτή η απόφαση πίκρανε τους φίλους του ΠΑΟΚ αλλά ο Νίκος δεν πούλησε ποτέ οπαδιλικι, μόνο δουλειά μέσα στο γήπεδο.

Αυτό ακριβώς που έδωσε και στη διετία του στον Παναθηναϊκό του Ομπράντοβιτς και αποζημιώθηκε με την κατάκτηση του πρωταθλήματος και του μεγάλου τροπαίου του ευρωπαϊκού μπάσκετ, του Κυπέλλου Πρωταθλητριών μέσα στην νεοσύστατη έδρα της πρώην ομάδας του. Το 2000 ο Μπουντούρης που ποτέ δεν φοβήθηκε τις μεγάλες αλλαγές, πέρασε στην απέναντι ερυθρόλευκη όχθη ανταμώνοντας ξανά με τον Ντίνο Ράτζα και μπολιάζοντας με εμπειρία την περιφέρεια των Ερυθρόλευκων.

Αποχώρησε απο τον Πειραιά το 2003 με ακόμα ένα Κύπελλο στη συλλογή, πήγε για μία σεζόν στον Μακεδονικό παρέα με τον Γιώργο Μπαλογιάννη και το 2004 ο Παναγιώτης Γιαννάκης βρήκε στο πρόσωπο του πολύπειρου Μπουντούρη το ιδανικό συμπλήρωμα για τον Ρόντρικ Μπλάκνεϊ και τον νεαρό Βασίλη Σπανούλη στην ομάδα του Αμαρουσίου. Μετά απο δύο επιτυχημένα χρόνια στα βόρεια προάστια έπαιξε για μια χρονιά στην Πάτρα με την Ολυμπιάδα για να επιστρέψει στο Μαρούσι το 2007 γράφοντας 39 συμμετοχές πριν πει το αντίο στην αγωνιστική δράση, φτάνοντας έτσι τις 510 στο σύνολο, αριθμός που τότε τον έφερνε στην πρώτη θέση στην ιστορία της Α1.

Ο Μπουντούρης ήταν ο ορισμός των εννοιών "παίχτης ομάδας" και "αγαπημένο παιδί του προπονητή". Σίγουρα δεν ήταν ο φαντεζί παίχτης που θα ξεσήκωνε την εξέδρα, ο τρόπος που έπαιζε απείχε απο αυτό που θα χαρακτηρίζαμε εντυπωσιακό. Έμπαινε στο γήπεδο έχοντας πλήρη γνώση για το τι έπρεπε να κάνει και ήταν απόλυτα συνεπής σε αυτό. 

Ουσιαστικός και εγκεφαλικός πλέι μεικερ, ο Νίκος Μπουντούρης έβγαζε τίμια το ψωμί του στο παρκέ με επαγγελματισμό και αφοσίωση, ένας στρατιώτης στην υπηρεσία της ομάδας...

Antreas Tsemperlidis

Ο Κεν Μπάρλοου

 Ο Μπάνε και ο Πέτζα είναι δικά μας παιδιά, δεν θεωρούνται ξένοι. Σάβιτς και Μπέρι είναι ίσως το καλύτερο δίδυμο ψηλών, Μακρέϊ και Σάκλφορντ σπουδαίοι μπασκετμπολίστες αλλά έμειναν λίγο, Σκάϊλς και Λέβινγκστον έφεραν άρωμα ΝΒΑ στο Αλεξάνδρειο αλλά όχι τίτλο. Δικαιωματικά λοιπόν η τιμητική διάκριση του κορυφαίου ξένου στην ιστορία του ΠΑΟΚ πάει στον παίχτη ουσία Κεν Μπάρλοου που σήμερα γιορτάζει τα 57α γενέθλια του.

Όταν ο Κεν έφτανε στη Θεσσαλονίκη μετά το πείραμα Τέρι Μίλς ως αντικαταστάτης του παίχτη του ενός ημιχρόνου Ίρβινγκ Τόμας (με την ΑΕΚ) ήταν σίγουρο πως με την απόκτηση του ο ΠΑΟΚ απέφευγε το ρίσκο να μην του βγεί η επιλογή, ο Αμερικανός είχε δώσει ήδη τα διαπιστευτήρια του στα ευρωπαϊκά παρκέ τα προηγούμενα χρόνια. Προτού πατήσει το πόδι του στο Αλεξάνδρειο, ο Μπάρλοου έβγαλε το ψωμί του για μια τετραετία στα ιταλικά και ισραηλινά γήπεδα με απόλυτη επιτυχία, κατακτώντας τίτλους ως μέλος δύο εξαιρετικών ομάδων.

Αλλά ας πιάσουμε το νήμα της ζωής του από την αρχή και την Ιαπωνία όπου γεννήθηκε λόγω της εκεί μετάθεσης του στρατιωτικού πατέρα του. Η συνέχεια τους βρήκε στο Οχάιο και στο Μίσιγκαν μέχρι την ηλικία των 12 που η οικογένειά του ρίζωσε στην πολιτεία που το μπάσκετ είναι θρησκεία, την Ιντιάνα. Ο πιτσιρικάς κόλλησε με το άθλημα αν και ήταν η πρώτη φορά που έπιανε την πορτοκαλί μπάλα στα χέρια του και τελικά έγινε τόσο καλός ώστε του δόθηκε υποτροφία από το τοπικό Νότρ Ντάμ του Ρίτσαρντ "Ντίγκερ" Φελπς.

Με τους Fighting Irish o Κεν αγωνίστηκε και τα τέσσερα κολλεγιακά χρόνια έχοντας ως συμπαίχτη για δύο σεζόν τον Ντέιβιντ Ρίβερς με τον οποίο τον συνδέει μια δυνατή προσωπική ιστορία. Το καλοκαίρι του 1986 ο Μπάρλοου επιλέχθηκε στο νούμερο 23 του ντραφτ από τους Λέικερς αλλά γρήγορα ενεπλάκη σε διαδικασία ανταλλαγής που έστειλε τα δικαιώματα του στην Ατλάντα. Μέχρι λοιπόν να ξεκινήσει το training camp των Γερακιών, ο Κεν παρέα με τον Ντέιβιντ γύρισαν στην Ιντιάνα, δουλεύοντας παράλληλα σε μια αποθήκη.Το βράδυ της 24ης Αυγούστου 1986 το φορτηγάκι που οδηγούσε ο μετέπειτα παίχτης του ΠΑΟΚ με συνοδηγό τον Ντέιβιντ, στην προσπάθεια του να αποφύγει ένα όχημα που παραβίασε το STOP, έριξε το αυτοκίνητο σε παρακείμενο χωματόδρομο. Ο Κεν τη γλύτωσε με ελαφρά τραύματα αλλά ο Ντέιβιντ που όπως και ο συμπαίχτης του δεν φορούσε ζώνη, λόγω της ανατροπής πετάχτηκε απο το παρμπρίζ και προσγειώθηκε σοβαρότατα τραυματισμένος στην κοιλιακή χώρα σε ένα χαντάκι 10 μέτρα μακριά. Βρέθηκε στα όρια μεταξύ ζωής και θανάτου και τελικά σώθηκε επειδή δεν είχαν πειραχτεί τα ζωτικά του όργανα. Μετά απο ένα εφτάωρο χειρουργείο, οι γιατροί κατάφεραν να τον θέσουν εκτός κινδύνου και οι προσευχές του Μπάρλοου και του προπονητή του που παρακαλούσε τον Θεό να μη γίνει ο παίχτης του πελάτης του πατέρα του (το επάγγελμα του οποίου ήταν νεκροθάφτης εξου και το παρατσούκλι "Ντίγκερ" του Φελπς) φαίνεται πως εισακούστηκαν.

Στις 13 του Σεπτέμβρη, ο Κεν ανακοίνωσε μέσω του εκπροσώπου του πως θα περνούσε τον Ατλαντικό για να παίξει στην Ιταλία με τη φανέλα της ιστορικής Ολύμπια Μιλάνο. Τον Οκτώβριο είχε την πρώτη γνωριμία με το Αλεξάνδρειο και τον Άρη σε εκείνο το εξωπραγματικό 98-67 και στη ρεβάνς του Παλαντρουσάρτι που οδήγησε στη μεγάλης ανατροπή ήταν από τους καλύτερους παίχτες των Μιλανέζων όπως και στον τελικό του Πρωταθλητριών στη Λωζάνη, εκεί όπου σήκωσε το πρώτο μεγάλο τρόπαιο της καριέρας του.

Αν και η παρουσία του στη Λομβαρδία ήταν εξαιρετική με μέσους όρους της τάξεως των 17 πόντων και 8 ριμπάουντ, το συμβόλαιο του δεν ανανεώθηκε αλλά ο Κεν δεν έμεινε χωρίς δουλειά.Η αντίπαλος στη Λωζάνη, η Μακάμπι έσπευσε να αποσπάσει την υπογραφή του και ο Αμερικανός έγινε μέλος μιας τρομακτικής front line που εκτός από τον ίδιο περιελάμβανε τον Κέβιν Μαγκί και τον Λαβόν Μέρσερ. Με τους Ισραηλινούς έπαιξε σε δύο συνεχόμενους τελικούς του Πρωταθλητριών, πρώτα στη Γάνδη όπου ηττήθηκε από τους παλιόφιλους της Ολύμπια και κατόπιν στο Μόναχο το 89 πέφτοντας θύμα των τρομερών μωρών της Γιουγκοπλάστικα. Εκείνο το καλοκαίρι έγινε και η πρώτη προσέγγιση από πλευράς Βεζυρτζή για να έρθει ο Κεν στη Θεσσαλονίκη αλλά το έδαφος δεν ήταν ακόμα πρόσφορο.

Έγινε την επόμενη χρονιά που ο Μπάρλοου προέρχομενος από έναν τραυματισμό στο γόνατο είδε την πόρτα της εξόδου στο Τελ Αβίβ και όταν ο μάνατζερ του τον ενημέρωσε πως ο ΠΑΟΚ είχε επικοινωνήσει ξανά μαζί του δεν το σκέφτηκε δεύτερη φορά και στις αρχές Σεπτέμβρη προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" και χωρίς καλά καλά να γνωρίζει τα ονόματα των συμπαιχτών του, αγωνίστηκε στο ντέρμπι με τον Άρη.

Από εκεί και πέρα όλα πήραν τον δρόμο τους. Ο ΠΑΟΚ που βάδιζε πια το μονοπάτι της ωριμότητας, βρήκε στο πρόσωπο του Κεν τον ιδανικό κρίκο για να κλείσει η αλυσίδα. Ο Μπάρλοου έφερε πνεύμα πρωταθλητισμού στην ομάδα, εμπειρία μεγάλων αγώνων αλλά και ουσία. Χωρίς να ξεσηκώνει την εξέδρα με το παιχνίδι του, ήταν αθόρυβος αλλά και ουσιαστικός. Τελείωνε ο αγώνας και κανείς δεν είχε πάρει χαμπάρι για το πως είχε γεμίσει τη στατιστική του με πόντους και ριμπάουντ. Στην τριετία του στην Ελλάδα ήταν πάντα μέσα στην πρώτη δεκάδα των σκόρερ και ριμπάουντερ ενώ τα ποσοστά του στα δίποντα έφταναν το 65 με 70%.

Από την πρώτη του χρονιά ο Μπάρλοου φρόντισε να δείξει πως ο ΠΑΟΚ είχε πετύχει διάνα με την απόκτηση του, στη Γενεύη θα είναι αυτός που θα κρατήσει ζωντανό τον ΠΑΟΚ παίζοντας ως πεντάρι για σχεδόν ολόκληρο το δεύτερο ημίχρονο μετά την αποβολή του Φασούλα, δίνοντας ομηρικές μάχες στη ρακέτα με τον Κέβιν Μαγκί. Το Κυπελλούχων του 91 έφερε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του σπουδαίου Αμερικανού φόργουορντ.

Ο ΠΑΟΚ είναι έτοιμος να ρίξει τον Άρη από τον θρόνο αλλά δύο λάθη, ένα του Κεν και ένα του Φασούλα θα αναβάλουν προσωρινά την εκθρόνιση. Αυτή θα έρθει το 1992, τα χρόνια της αβεβαιότητας και των παιδικών ασθενειών ήταν πίσω για τον ΠΑΟΚ ακόμα και αν στη Ναντ τα φαντάσματα του παρελθόντος εμφανίστηκαν ξανά.

Το καλοκαίρι ο Ίβκοβιτς σχεδιάζει την ομάδα που θα φέρει στην Ελλάδα το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών, ο τραυματισμός του Χάρισον του αλλάζει τα πλάνα και στη Θεσσαλονίκη έρχεται ο Κλιφ Λέβινγκστον. Ο Κεν που είναι πάντα πιστός στρατιώτης, θα αναγκαστεί εκ των πραγμάτων να τραβηχτεί πιο έξω για να μην τρακάρει με τον "Good News" και να παίξει στο 3. Με αυτό το σχήμα ο ΠΑΟΚ θα φτάσει στο ΣΕΦ με την ταμπέλα του μεγάλου φαβορί, ο Κεν στον ημιτελικό ξεκινάει κάνοντας καλή αμυντική δουλειά πάνω στον Κούκοτς αλλά το γρήγορο φόρτωμα του Φασούλα με φάουλ και η απουσία του Τσέκου θα υποχρεώσει τον Ντούντα και τον Κεν να παίξει ξανά στο 5 χωρίς την επιτυχία της Γενεύης. Η αποτυχία στο Φάιναλ Φορ αλλά και ο αποκλεισμός από τον Ολυμπιακό στα ημιτελικά του πρωταθλήματος, θα σηκώσουν τρικυμία στον Δικέφαλο του Βορρά που τα απόνερα της θα παρασύρουν και τον Αμερικανό.

Η Ιταλία θα ανοίξει ξανά την αγκαλιά της, πρώτα στην Καλαβρία για τη Ρέτζιο και εν συνεχεία για λίγο στο Τρεβίζο και μετά στην Πιστόϊα, τη Μοντεκατίνι, τη Σάσαρι και το Λιβόρνο όπου το 2002 θα κρεμάσει τα παπούτσια του σε ηλικία 38 ετών.

Ο Κεν ήρθε στον ΠΑΟΚ για να δώσει αυτό το κάτι παραπάνω που χρειαζόταν η ομάδα για να εδραιωθεί, η λεπτομέρεια που θα έκανε τη διαφορά. Και το σίγουρο είναι πως με το ήθος του, τη σεμνότητα του και το ταλέντο του, ο Αμερικανός συνέβαλε τα μέγιστα στην καλύτερη περίοδο της ιστορίας του Δικεφάλου του Βορρά. Δεν ήταν φαντεζι, δεν τράνταζε τις μπασκέτες με βροντερά καρφώματα αλλά στο τέλος της ημέρας δίπλα στο όνομα του Κεν Μπάρλοου, η ουγιά γράφει ουσία...

Antreas Tsemperlidis

Τοπ 20 τρίποντα στην ιστορία του ΠΑΟΚ.

20 καθοριστικά τρίποντα στην ιστορία του ΠΑΟΚ...