Η εξέλιξη...

 

Τάκης Θεοδωρόπουλος Ο Τοξοβόλος, παιδί της αστικής Ελλάδας

Υποθέτω ότι η τοξοβολία, ως ολυμπιακό άθλημα, χρειάζεται γερή εξάσκηση και τέχνη. Ελεγχο του σώματος, σωστή στάση, ρυθμό. Ηταν η πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό όταν είχα δει την εικόνα του Τοξοβόλου στην πλατεία Συντάγματος. Ενα γυμνασμένο παιδί το οποίο ξεχώριζε από τον συρφετό των «Αγανακτισμένων» που έβριζαν, μούντζωναν και πετούσαν πέτρες. Κάτι το ευγενέστερο, που λένε. Εκτοτε μάθαμε πως είναι γιος διευθυντή ορχήστρας, αριστούχος μαθητής, έχει σπουδάσει περιβαλλοντολογία. Η τοξοβολία, πριν γίνει η πολιτική του ταυτότητα, ήταν το αγαπημένο του άθλημα. Μάθαμε ακόμη πως συμμετείχε σε ένοπλες ληστείες, συνελήφθη και καταδικάστηκε σε 13 χρόνια φυλακή. Εξέτιε την ποινή του στις αγροτικές φυλακές της Τίρυνθας ως βοσκός όταν δραπέτευσε για να συλληφθεί ξανά προχθές μαζί με δύο κοπέλες. Ησαν και οι τρεις σε ένα αυτοκίνητο συντροφιά με καλάσνικοφ, ούζι και πυρομαχικά. Ετοίμαζαν κάποιο «χτύπημα» ή μήπως μόλις είχαν χτυπήσει; Αυτό έχει σημασία μόνον για την Αντιτρομοκρατική...

Σημασία για εμάς έχουν το πορτρέτο του και τα ελάχιστα βιογραφικά στοιχεία που μας τον συστήνουν. Δεν ξέρω πόσοι θυμούνται ακόμη την έκπληξη που μας είχαν προκαλέσει τα πρόσωπα της «17 Νοέμβρη». Επί είκοσι πέντε χρόνια δολοφονούσαν αθώους και ανυπεράσπιστους συμπολίτες μας. Οι κατά συρροήν δολοφόνοι είχαν δημιουργήσει ένα θρύλο γύρω τους. Οι φλύαρες προκηρύξεις τους, με την κατάχρηση ορολογίας της μαρξίζουσας κοινωνιολογίας, κοινότοπες αναλύσεις περί μεταπρατισμού της ελληνικής αστικής τάξης, ιμπεριαλισμού και λοιπών στερεότυπων, αντιμετωπίζονταν από πολλούς ως εμβριθείς αναλύσεις της κοινωνίας μας. Η μόνη εμβρίθεια που διέθεταν ήταν η ηγεμονία της αριστερής σκέψης στη μεταπολιτευτική Ελλάδα, σε συνδυασμό με την ημιμάθεια των δημοσιολογούντων, και το μόνο κύρος τους ήταν το αίμα των θυμάτων. Η φαντασία είχε πλάσει την εικόνα μιας ομάδας βαρέων διανοητικών βαρών που χρησιμοποιούσε το πιστόλι ως φυσική προέκταση της σκέψης της.

Οταν τους είδαμε στους τηλεοπτικούς μας δέκτες, αντί να απογοητευθούμε με τους εαυτούς μας απογοητευθήκαμε με την εικόνα τους. Κάτι ταλαίπωροι τύποι, που επικαλούνταν την ιδεολογία τους για να δικαιολογήσουν την κτηνωδία τους. Μα είναι δυνατόν να είναι αυτό η ιδεολογία; Και όμως είναι. Στο κάτω κάτω και ο Σιάντος δεν διέφερε και πολύ από το επίπεδο των αδελφών Ξηρού. Απ’ αυτήν την άποψη μάλλον φτηνά τη γλιτώσαμε με την εκσυγχρονισμένη εκδοχή της ένοπλης Αριστεράς.

Πολλά μπορείς να πεις γι’ αυτούς. Μπορείς να μιλήσεις για κοινωνικά συμπλέγματα που κάποιος επιτήδειος, όπως ο Γιωτόπουλος, τα μεταμορφώνει σε πολιτική. Υποθέτω θα τους μάγεψε με το δύσκολο λεξιλόγιό του και θα τους εντυπωσίασε με τις γνώσεις του. Μπορείς να πας πίσω στη δικτατορία ή ακόμη πιο πίσω, στον Εμφύλιο, για να ακολουθήσεις την παράπλευρη κυκλοφορία του κακοφορμισμένου μίσους. Κάποτε πρέπει να αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε μήπως το στερεότυπο περί «ροπής προς τον διχασμό» του ελληνισμού δεν είναι παρά ροπή προς το πρωτογενές χάος που είναι θαμμένο στο υπόβαθρο της κοινωνικής συμβίωσης. Εκεί ο καθένας αναγορεύει εαυτόν σε κριτή, και χτίζει σαν μικρός θεός το αυθαίρετο του δικού του κόσμου. Το θέμα με την τρομοκρατία είναι ψυχολογικό. Πώς παίρνεις την απόφαση να σκοτώσεις έναν περαστικό; Δεν χρειάζεται να έχεις αποδείξεις ότι είναι ένοχος. Αρκεί να είσαι βέβαιος πως εσύ έχεις το δίκιο με το μέρος σου και το επιβεβαιώνεις επειδή σκοτώνεις κάποιον που θεωρείς ότι δεν το έχει.

Ο Τοξοβόλος δεν έχει καμία σχέση με όλ’ αυτά. Είναι παιδί μιας Ελλάδας που δεν έχει σχέση με τη χώρα των αδελφών Ξηρού, του Κουφοντίνα και του Γιωτόπουλου. Γόνος αστικής οικογενείας, μεγαλωμένος σε καλλιεργημένο περιβάλλον –δεδομένης της ιδιότητας του πατέρα του–, πειθαρχημένος, «απολύτως ενταγμένος» που λένε, για ποιον λόγο στρέφεται εναντίον της κοινωνίας που τον έχει πλάσει και υποστηρίξει; Μην περιμένετε απάντηση. Ακόμη και οι ψυχαναλυτικές ερμηνείες μοιάζουν ανεπαρκείς. Οποιαδήποτε ερμηνεία δεν είναι του ύψους του Ντοστογιέφσκι στους «Δαιμονισμένους» μοιάζει απλοϊκή, κοινότοπη, διεκπεραιωτική.

Θα διακινδυνεύσω μια σκέψη, όχι για να απαντήσω στο ερώτημα, αλλά για να συμμετάσχω στη συζήτηση που κάποτε πρέπει να ανοίξει. Και πρέπει να ανοίξει διότι ο Τοξοβόλος δεν είναι μεμονωμένη περίπτωση. Είναι μια προωθημένη έκφραση της γενιάς που έκαψε την Αθήνα το 2008, η «έντεχνη» εκδοχή των παιδιών που πετάνε μολότοφ για να περάσουν το Σαββατόβραδο και καίνε τα αυτοκίνητα διάφορων μικροαστών για να αισθανθούν την ανωτερότητά τους.

Κατασκευάσαμε –και το ρήμα είναι κυριολεκτικό– γενιές συναρμολογημένες από ικανότητες, λιγότερες ή περισσότερες, με μόνο συνεκτικό στοιχείο την παντοδυναμία τους. Η εκπαίδευσή μας είναι στα πρότυπα του Lego. Και όταν αυτοί οι μικροί θεοί συνειδητοποιούν τη δύναμή τους στρέφονται εναντίον όποιου προσπαθεί να την περιορίσει ή να τη διαψεύσει.

Η νέα τρομοκρατία γεννήθηκε και ανδρώθηκε στις μεζονέτες μιας αστικής Ελλάδας, που η ίδια δεν σεβόταν τον εαυτό της.

Τα απαραγραπτα δικαιώματα του αναγνώστη...

 

Ο κύριος Γκρέυ, των Αλφρέντ Γκρανιό και Μαξ Βίντερμπε. Ραδιοφωνικό θέατρο.

Η Πολιτισμική Διαδρομή πρόκειται να σας παρουσιάσει απόψε το αστυνομικό θρίλερ των Γκρανιό και Βιντερμπέ Ο κύριος Γκρέυ.

Η υπόθεση:
Ο κύριος Τζέφριζ, βαθύπλουτος έμπορος διαμαντιών βρίσκεται δολοφονημένος στο σπίτι του. Επιπρόσθετα διαπιστώνεται και μια κλοπή διαμαντιών τεράστιας αξίας.

Ο επιθεωρητής Γκρέυ σπεύδει στο σπίτι με κλιμάκιο της αστυνομίας προέβησαν να λάβει μέρος στις έρευνες.

Οι ύποπτοι είναι αρκετοί, η σύζυγος και ο αρχιυπηρέτης του δολοφονημένου είναι οι βασικότεροι...


Παίζουν οι ηθοποιοί:
Χρήστος Τσάγκας, Παφίλη Σαντοριναίου, Ορφέας Ζάχος, Γιάννης Βόγλης, Πέπη Οικονομοπούλου, Βέρα Ζαβιτσιάνου, Γιώργος Πέτρου,Κική Ρέππα, Γιώργος Νέζος, Κυριάκος Κατριβάνος.
Μουσική επιμέλεια: Σοφία Μιχαλίτση
Ραδιοφωνική σκηνοθεσία και διασκευή: Σπύρος Μηλιώνης
Μετάφραση: Μίτση Κουγιουμτζόγλου


Το έργο αποτελεί ένα ενδιαφέρον αστυνομικό θρίλερ. Ο επιθεωρητής Γκρέυ με πολύ φαντασία προχωρεί μεθοδικά και βήμα βήμα στην επίλυση ενός δυσεπίλυτου αστυνομικού προβλήματος που εκ πρώτης όψεως φαίνεται φαίνεται εύκολο.

Ο τρόπος που λειτουργεί ο επιθεωρητής Γκρέυ υπενθυμίζει στους αστυνομικούς ντεντέκτιβ που διαχειρίζονται σοβαρές υποθέσεις ότι η μελέτη κλασσικών αστυνομικών μυθιστορημάτων υποβοηθά με υποσυνείδητο τρόπο το σοβαρό έργο που επιτελούν...

Η μεταφόρτωση έγινε από το κανάλι Ισοβίτης:

http://isobitis.com/theatro1/?p=3734

Φως στο σκοτάδι...

 

Όταν προηγούνται καταιγίδες, ξαστερώνει ο ουρανός.

 "Τα ωραία συνοδεύονται με πόνο, αλλά κι ο πόνος βγάζει στη χαρά. Το τριαντάφυλλο βγάζει αγκάθι και το αγκάθι τριαντάφυλλο. Συνήθως το ουράνιο τόξο, υψώνεται ύστερα από τη μπόρα. Πρέπει να προηγηθούν οι καταιγίδες, για να ξαστερώσει ο ουρανός.."

 ~ Άγιος  Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

Περί μάσκας...

 

Ο Μέγας Αλέξανδρος συνδέεται με τη Μεγάλη Ιδέα σε μια αναφορά στον Πόντο

Η  σύνδεση  του  Αλέξανδρου  με  τη  Μεγάλη  Ιδέα  τεκμηριώνεται  και  από  μια αναφορά  ενός  πνευματικού  ανθρώπου  της  περιοχής  του  Πόντου,  του  Περικλή Τριανταφυλλίδη,  ο  οποίος,  σε  λόγο  που  εκφώνησε  στην  Τραπεζούντα  στις  7  Απριλίου 1865  με  αφορμή  την  ανάρρηση  στο  θρόνο  της  Ελλάδας  του  Γεωργίου    Α΄, απευθυνόμενος στο  Γεώργιο,  ανάμεσα  στα  άλλα  σημειώνει:   

 «Ἐλθέ,  λοιπόν,  ἐκλεκτέ  τοῦ  ἔθνους,  χριστέ  Κυρίου,  λαοπόθητε  καί  ἐθνοσῶστα  βασιλεῦ,  ἐλθέ ἐκ  τῶν  ὑπερβορείων  τόπων  εἰς  τήν  γῆν  μεγάλων  ἀναμνήσεων  καί  συμβεβηκότων,  εἰς  τήν πατρίδα  τῆς  σοφίας  καί  δόξης,  εἰς  τήν  γενέτειραν  τῶν  θεῶν  καί  τῶν  ἡρώων….

Ἐλθέ,  ἄναξ,  οἱ λαοί  τῆς  Ἀνατολῆς  σέ  προσδοκῶσι.  Καί  καθώς  ὁ  μαθητής  τοῦ  Ἀριστοτέλους,  ὁ  Ἕλλην Ἀλέξανδρος,  διά  τῶν  δέκα  χιλιάδων  γάμων  συνεφιλίου  καί  συνήνωνε  τά  φύσει  ἐχθρά  καί πολέμια  ἔθνη,  καί  διά  τῶν  Ἑλληνικῶν  γραμμάτων  ἐνεφύτευε  τόν  πολιτισμόν  εἰς  τήν ἐκβαρβαρωμένην  Ἀσίαν,  ὥστε  διά  τῶν  διαδόχων  αὐτοῦ  ἡ  Ἑλληνική  παιδεία  κατέστη πανταχοῦ,  καί  ἀνεδείκνυε  κέντρον  πολιτισμοῦ  τάς  ἀγόνους  καί  χέρσους  τῆς  Ἀσίας  πεδιάδας, καί  τραγωδίαι  Ἑλληνικαί  παρίσταντο  καί  εἰς  αὐτάς  τάς  ἀγρίας  τῶν  Πάρθων  αὐλάς,  οὕτω  καί Σύ,  τόν  θρόνον  σου  παρά  τά  προπύλαια  τῆς  Ἀνατολῆς  στήσας,  φάρον  σελαγίζοντα  καί δαδουχοῦντα  ἀνάδειξον  τήν  πατρίδα,  ἀφ’  ἧς  νά  ἀρύωνται  φῶς  οἱ  ἐσκοτισμένοι  τῆς  Ἀσίας λαοί…». 

  (από το  βιβλίο του Τριανταφυλλίδη  «Τα  Ποντικά»  σε:  Λαμψίδης  2015: 87).   

Η ελληνική επιχειρηματική διείσδυση στη Βουλγαρία μετά την πτωση του κομμουνισμού.

Το  ενδιαφέρον  των  ελληνικών  επιχειρήσεων  για  τη  βουλγαρική  αγορά  άρχισε µετά  την  πτώση  του  κοµµουνισµού  στα  τέλη  του  1989. 

 Οι  ελληνικές επιχειρήσεις  είδαν  την  απελευθέρωση  των  αγορών  στη  Βουλγαρία  ως  µια ευκαιρία  να  αυξήσουν  τα  κέρδη  τους  επεκτείνοντας  το  πεδίο  της  επενδυτικής δράσης  τους  ιδιαίτερα  σε  τοµείς  που  διαφαινόταν  να  έχουν  κορεστεί  στην Ελλάδα.  Σ’αυτό  συνετέλεσε  και  η  αρχική  επιφυλακτικότητα  των δυτικο-ευρωπαϊκών εταιρειών να επενδύσουν σε ένα µεταβαλλόµενο οικονοµικό περιβάλλον. 

Την ιστορική εξέλιξη της ελληνικής επιχειρηµατικής δράσης στη Βουλγαρία µετά το ’89 θα µπορούσαµε σχηµατικά να τη χωρίσουµε σε τρεις διαδοχικές φάσεις: 

Η πρώτη περίοδος που τοποθετείται χρονικά µεταξύ 1989 και 1992, είχε ως κύριο χαρακτηριστικό της την είσοδο στη Βουλγαρία πολλών και µικρών ελληνικών επιχειρήσεων. Επιδίωξη αυτών των εταιρειών ήταν η άµεση και υψηλή κερδοφορία και για το λόγο αυτό ανέπτυξαν πολυποίκιλες δραστηριότητες µικρού µεγέθους. «Η κύρια απασχόληση των µικρών αυτών εταιρειών αφορούσε την πώληση ειδών διατροφής, ένδυσης και υπόδησης, καθώς και την εισαγωγή στην ελληνική αγορά ορισµένων βιοµηχανικών προϊόντων χαµηλού κόστους». Οι µικρές αυτές όµως ελληνικές επενδύσεις σηµατοδοτούν το άνοιγµα της βουλγαρικής αγοράς στις ξένες επενδύσεις. 

 Βασικό χαρακτηριστικό της δεύτερης φάσης που τοποθετείται χρονικά µεταξύ 1992 - 1994 είναι η είσοδος των µεσαίων ελληνικών επιχειρήσεων που επεκτείνουν τα υπάρχοντα δίκτυα διανοµής τους στη βουλγαρική επικράτεια. Άρχισε να πραγµατοποιείται αυτήν την περίοδο µια σταδιακή διαφοροποίηση του τύπου των ελληνικών οικονοµικών δραστηριοτήτων στη Βουλγαρία µε την «προώθηση καταναλωτικών αγαθών διαρκείας, προϊόντων µεταποιητικής βιοµηχανίας (κυρίως είδη διατροφής και ένδυσης), όπως και µε τη δηµιουργία κέντρων ψυχαγωγίας και εστίασης». Με την είσοδο των νέων αυτών σηµαντικών εταιρειών µειώνεται ο αριθµός των µικρών ελληνικών επιχειρήσεων της πρώτης περιόδου.

 Στην τρίτη φάση που ξεκινά ουσιαστικά από το 1994, αρχίζουν να µπαίνουν στη βουλγαρική αγορά και οι µεγάλες εθνικής εµβέλειας ελληνικές εταιρείες. Την περίοδο αυτή είναι που κάνουν την εµφάνισή τους στη Βουλγαρία εταιρείες όπως η ∆ΕΛΤΑ και η 3Ε. Η είσοδος τους γίνεται συνήθως µε την εξαγορά τοπικών παραγωγικών µονάδων και δικτύων διανοµής. Μ’αυτόν τον τρόπο οι ελληνικές επενδύσεις δεν αποσκοπούν πλέον µόνο στην εµπορία προϊόντων αλλά και «στην παρασκευή κυρίως ειδών διατροφής και καταναλωτικών αγαθών διαρκείας»95. Ο ανταγωνισµός πλέον αυξάνει, οι «κερδοσκόποι» της πρώτης φάσης ελαττώνονται ακόµη περισσότερο, ενώ ακόµη και το µερίδιο αγοράς των µεσαίων επιχειρήσεων που δεν πρόλαβαν να δηµιουργήσουν δίκτυα διανοµής απορροφάται από τις νεοεισερχόµενες µεγάλες εταιρείες. Αυτή η κερδοσκοπική τάση που είχε σαν στόχο το γρήγορο κέρδος χωρίς µακροπρόθεσµη εµπορική στρατηγική και η οποία χαρακτήριζε κατά κύριο λόγο τα πρώτα στάδια της εισόδου των ελληνικών επιχειρήσεων στη βουλγαρική αγορά αποτυπώνεται εν µέρει και στα στατιστικά δεδοµένα του παρακάτω πίνακα.

 Ξένες επενδύσεις στη Βουλγαρία 1992 - 1998 (αριθµός επενδύσεων / επενδυθέντα κεφάλαια) Χώρα προέλευσης Αριθµός επενδύσεων Επενδυθέντα κεφάλαια (σε εκατ. δολάρια) Ποσοστό % επί του συνόλου Γερµανία 491 299,52 17,50% Βέλγιο 116 281,06 16,40% ΗΠΑ 260 156,78 9,10% Ολλανδία 110 105,91 6,20% Ελλάδα 1295 92,99 5,40% Αυστρία 254 89,65 5,20% Μ. Βρετανία 154 79,57 4,60% Ελβετία 110 70,88 4,10% Κύπρος 170 59,27 3,40% Ισπανία 27 59,13 3,40% Λουξεµβούργο 34 47,94 2,80% Ν. Κορέα 16 45,76 2,60% Ρωσία 602 35,35 2% Τουρκία 1632 34,54 2% Ιρλανδία 20 25 1,47% Γαλλία 113 21,12 1,24% 

 Πηγή: Υπηρεσία Ξένων Επενδύσεων Βουλγαρίας - Χαζάκης. 

∆ιαπιστώνουµε  από  τον  στατιστικό  πίνακα  ότι  υπάρχει  σηµαντική  απόκλιση στην  κατανοµή  του  αριθµού  των  ξένων  επιχειρήσεων  που  διεισδύουν  στη βουλγαρική  οικονοµία  ανά  χώρα  προέλευσης  από  την  αντίστοιχη  κατανοµή των  συνολικών  επενδυθέντων  κεφαλαίων  την  περίοδο  1992 - 1998.

  Ενώ λοιπόν  η  χώρα  µας  κατέχει  τη  δεύτερη  θέση  σε  αριθµό  επενδύσεων  (1295) µε  πρώτη  την  Τουρκία  (1632),  τα  συνολικά  επενδυθέντα  κεφάλαια  της Ελλάδας  -  και  της  Τουρκίας  -  δεν  είναι  ανάλογου  ύψους.  Οι  1295  ελληνικές επιχειρήσεις  επένδυσαν  µόλις  92,99  εκατ.  δολάρια  κατέχοντας  µερίδιο  5,40% -  και  η  Τουρκία  2%.  Από  την  άλλη  πλευρα,  κράτη  µε  µικρότερη  αριθµητική  συµµετοχή δραστηριοποιούµενων εταιρειών στη βουλγαρική επικράτεια, πραγµατοποιούν  επενδύσεις  µεγάλης  αξίας  «καταδεικνύοντας  µ’αυτόν  τον τρόπο  τη  θέλησή  τους  για  στρατηγικές  - µακροπρόθεσµες  επενδυτικές δεσµεύσεις  στη  βουλγαρική  αγορά.

  Έτσι,  οι  491  εταιρείες  που  προέρχονταν από  τη  Γερµανία  πραγµατοποίησαν  επενδύσεις  ύψους  299,52  εκατ.  δολ. (17,5%  του  συνολικού  επενδυθέντος  κεφαλαίου)  ενώ  ανάλογες  ήταν  και  οι επιδόσεις  των  116  βελγικών  εταιρειών  (επενδύσεις  281,06  εκατ.  δολαρίων  µε µερίδιο  16,48%).  Τα  στοιχεία  αυτά  επιβεβαιώνουν  ότι  οι  ελληνικές  εταιρείες προσανατολίζονταν  σε  οικονοµικές  δραστηριότητες  βραχυπρόθεσµης  και άµεσης  υψηλής  κερδοφορίας  τουλάχιστον  κατά  τα  αρχικά  στάδια  της  εισόδου τους  στη  Βουλγαρία  . 

Πηγή: Οι  ελληνοβουλγαρικές  σχέσεις στη  µετακοµµουνιστική  εποχή Πολιτικές  και  οικονοµικές  διαστάσεις Επιβλέπων:  Π.  Λιαργκόβας Σπουδαστής:  Θεοφάνης  Φραγγής ΑΘΗΝΑ - 2004 

Η συνάντηση του Αγίου Αντωνίου με έναν απλό τσαγκάρη στην Αλεξάνδρεια...

Ο Μέγας Αντώνιος με αφορμή ένα λογισμό του ταξιδεύει στην Αλεξάνδρεια και απαντά έναν απλό τσαγκάρη...

Ο Μέγας Αντώνιος όταν ήταν 90 ετών, του μπήκε ο λογισμός: 
''Άραγε, θα έφτασε κανείς στα πνευματικά μέτρα που βρίσκομαι;'' Προσεύχεται και του παρουσιάζεται άγγελος Κυρίου και του λέει: 
- Έφτασες σε μεγάλα μέτρα Αντώνιε! Έφτασες στα μέτρα του τσαγκάρη της Αλεξανδρείας, χωρίς να του πει ο άγγελος, το όνομα και που βρίσκονταν το μαγαζί του και έγινε άφαντος! 
Ο Μέγας Αντώνιος παραξενεύτηκε τόσο πολύ, που αποφάσισε να πάει στην Αλεξάνδρεια, για να γνωρίσει αυτόν τον τσαγκάρη. Να όμως που η Αλεξάνδρεια τότε είχε 3000 τσαγκάρηδες και θα έπρεπε να ψάξει πολύ! Πήγε σε πολλούς τσαγκάρηδες και δεν τον βρήκε, ώσπου τελικά και μετά από πολύ ψάξιμο πήγε και σε κάποιον, που το Πνεύμα το Άγιο τον ενημέρωσε, ότι είναι αυτός που ψάχνει! Μπαίνει λοιπόν μέσα στο μαγαζί του, τον χαιρετάει, του συστήνεται και του λέει: 
- Με έστειλε ο Κύριος για να σε συμβουλευτώ! 
Ο τσαγκάρης παραξενεύτηκε: 
- Εγώ να συμβουλέψω εσάς, τον Μέγα Αντώνιο; 
- Ναι, πες μου αδερφέ κάτι από τη ζωή σου για να ωφεληθώ...
Ο τσαγκάρης τότε, του είπε τα εξής: 
- Είμαι 40 χρόνια τσαγκάρης και βλέποντας τον κόσμο που περνάει έξω από το μαγαζί μου, σκέφτομαι πάντα το εξής: ''Οι πάντες σώζονται, μόνο εγώ θα κολαστώ!''... 
Ο Μέγας Αντώνιος τον θαύμασε και του είπε: 
- Αυτό πρώτη φορά το άκουσα! Εγώ σκεφτόμουν, ότι πολλοί θα κολαστούν! Έφτασες σε μεγαλύτερα μέτρα από μένα! Κάτι άλλο έχεις να μου πεις; 
- Την ημέρα κερδίζω 10 νομίσματα, του λέει ο τσαγκάρης. Και μέχρι να πάω στο σπίτι μου, καθ' οδόν κάνω ελεημοσύνη τα 5 νομίσματα και τα υπόλοιπα 5 τα δίνω στην γυναίκα μου και την λέω: ''Γυναίκα αυτά είναι τα σημερινά κέρδη. Κράτα τα 2,5 νομίσματα για τις δικές μας ανάγκες και τα άλλα 2,5 κάντα ελεημοσύνη! Αυτό το κάνω για 40 χρόνια! 
Ο Μέγας Αντώνιος έμεινε άφωνος! Και του είπε:
- Σε παρακαλώ αδερφέ, πες μου ακόμα ένα ψυχωφέλιμο. 
- Παιδί με την γυναίκα μου δεν έχουμε. Διότι κάναμε συμφωνία με την γυναίκα μου να μην έρθουμε σε σχέση και να κρατήσουμε απόλυτη παρθενία! Και κοιμόμαστε σε χωριστά δωμάτια. Ο κόσμος αυτό δεν το γνωρίζει και νομίζει, ότι η ατεκνία μας οφείλεται σε βιολογική αιτία... 
Ο Μέγας Αντώνιος ακούγοντας όλα αυτά του είπε: 
- Τέτοια αγνότητα και καθαρότητα, δεν την είδα ούτε στους πιο μεγάλους ερημίτες και αναχώρησε για την έρημο. 
Βέβαια ο Μέγας Αντώνιος ήταν σε πολύ μεγαλύτερα μέτρα από τον τσαγκάρη, αλλά του έκανε αυτό το μάθημα ο Θεός, για να μην υπερηφανεύεται.

Χρόνια πολλά σε όλους τους εορτάζοντες...