Άλωση...

Η περσινή ανάρτηση του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά σχετικά με την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους...

Αββάς Δωρόθεος

Όλες οι παγίδες καταστρέφονται
Ούτε ο φόβος του Θεού, ούτε η ελεημοσύνη, ούτε η εγκράτεια, ούτε καμιά άλλη αρετή δεν μπορεί να κατορθωθεί χωρίς την ταπεινοφροσύνη. Γι’ αυτό «περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο χρειαζόμαστε την ταπεινοφροσύνη», για να είμαστε έτοιμοι σε κάθε λόγο που ακούμε, να λέμε «συγχώρεσέ με». Γιατί με την ταπεινοφροσύνη όλες οι παγίδες του εχθρού και αντιπάλου καταστρέφονται.
  Αββάς Δωρόθεος

Έκφραση ευχαριστιών από την ενορία Κοιμήσεως Ωραιοκάστρου Θεσσαλονίκης.

 ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΩΡΑΙΟΚΑΣΤΡΟΥ

ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΗΣ

Με τη χάρη του Τριαδικού μας Θεού και τη βοήθεια της Υπεραγίας Θεοτόκου της Παναγίας μας της Πορταΐτισσας αξιωθήκαμε φέτος, εν μέσω του μεγάλου πειρασμού της ασθένειας που ταλανίζει την ανθρωπότητα, να διέλθουμε τις ευλογημένες ημέρες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, της Μεγάλης Εβδομάδας και του Πάσχα. Με πολύ προσοχή, σεβασμό στις υγειονομικές διατάξεις αλλά και βαθιά πίστη στον Κύριό μας προσπαθήσαμε να λειτουργήσουμε καθ΄ όλη αυτήν την περίοδο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και να αναπαύσουμε πνευματικά τους ενορίτες μας, τελώντας όλες τις ιερές ακολουθίες «μετά φόβου Θεού, Πίστεως και Αγάπης». Ευχαριστούμε τον Άγιο Θεό που μας αξίωσε να φέρουμε εις πέρας την διακονία μας!

Ας μου επιτραπεί να ευχαριστήσω θερμά από το βήμα αυτό για την καθοριστική συμβολή σε αυτές τις δύσκολες περιστάσεις και την εξαίρετη διακονία τους κάτωθι:

• Το Εκκλησιαστικό μας Συμβούλιο

• Τις Κυρίες της Φιλανθρωπίας της Ενορίας μας

• Τον Πρωτοψάλτη μας κ. Αντώνη Κωνσταντινίδη και τον Λαμπαδάριο μας κ. Αθανάσιο Παγιούλα αλλά και τον καθημερινό μας Ψάλτη κ. Στέλιο Κυριακίδη, και τους ψαλτικούς χορούς

• Τους Νεωκόρους του Ναού μας

• Τους εθελοντές και τις εθελόντριες σε όλους τους τομείς του Ενοριακού έργου

• Τους Αναγνώστες μας και τους Ιερόπαιδες του Ναού μας

• Τους δωρητές και όλους όσοι στήριξαν και στηρίζουν υλικά και ηθικά το έργο της Ενορίας

• Το προσωπικό στις διάφορες υπηρεσίες του Δήμου μας

Ιδιαίτερα ευχαριστώ τον Δήμαρχο Ωραιοκάστρου κ. Παντελή Τσακίρη για την αμέριστη και ουσιαστική συμπαράστασή του αλλά και για την άμεση αποτελεσματικότητά του κατά την συνεργασία μας, μέσα σε συνθήκες δύσκολες και πρωτόγνωρες!

Θερμές ευχαριστίες στο εξαιρετικό Αστυνομικό Τμήμα Ωραιοκάστρου, στον κ. Διοικητή, στον κ. Υποδιοικητή, τους Αξιωματικούς και όλους τους άνδρες του Τμήματος για την άψογη συνεργασία, την βοήθεια και την καταλυτικής σημασίας συμπαράστασή τους όλο το προηγούμενο διάστημα.

Τέλος, ευχαριστώ θερμά όλους τους Ενορίτες μας για την κατανόηση και την βοήθειά τους στην, κατά το δυνατόν, ομαλή λειτουργία του Ναού μας και ιδιαίτερα με τις ιερές ακολουθίες. Ζητώ συγγνώμη εκ μέρους μου και εκ μέρους όλων των συνεργατών μας εάν, μέσα στη  αγωνία της διακονίας σε δύσκολες περιστάσεις, πικράναμε ή στεναχωρήσαμε κάποιους. Ας προσπαθήσουν να μας κατανοήσουν, καθώς έπρεπε να διαχειριστούμε δύσκολες καταστάσεις!

Εύχομαι ο Αναστάς Κύριός μας να χαρίζει σε όλους την κατ΄ άμφω υγεία, να γίνει ίλεος και να μας απαλλάξει γρήγορα από το κακό που μαστίζει τον κόσμο -παρ΄ όλες τις αμαρτίες και πτώσεις μας- να χαρίσει την υγεία στους αδελφούς μας που νοσηλεύονται, και το υγειονομικό προσωπικό που διακονεί να δίνει δύναμη και φώτιση, και να αναπαύσει μετά των Δικαίων τις ψυχές των αδελφών μας που αναχώρησαν για τον Ουρανό.

Ας μη λησμονούμε αδελφοί μου ότι…

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!    

π. Νικόλαος Μοναστηρίδης

Προϊστάμενος Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ωραιοκάστρου 

Οι δέκα πιο ενοχλητικές χρήσεις της γλώσσας σύμφωνα με το Γ. Μπαμπινιώτη

 

Η μάσκα και το πρόσωπο, του Λουίτζι Κιαρελι. Ραδιοφωνικό Θέατρο

Αγαπητοί φίλοι, απόψε θα σας μεταφέρω σε μία βίλα Κοντά στη λίμνη Κόμο και θα δούμε τα όσα κωμικοτραγικά συμβαίνουν κατά τη διάρκεια μιας συγκέντρωσης φίλων. Πρόκειται να σας παρουσιάσω το ενδιαφέρον έργο του Ιταλού συγγραφέα Λουίτζι Κιαρέλι, Η Μάσκα και το πρόσωπο.

Το έργο γράφτηκε το 1913 και παρουσιάστηκε πρώτη φορά στη σκηνή το 1916. Γνώρισε μεγάλη εμπορική επιτυχία και σύντομα έγινε το Νούμερο 1 στην Ιταλία, παίχτηκε διεθνώς ενώ συνεχίζει να παίζεται ακόμη και σήμερα.

Η υπόθεση:

Κατά τη διάρκεια μιας απογευματινής συγκέντρωσης φίλων στη βίλλα του στη Λίμνη Κόμο, ο οικοδεσπότης Πάολο Γκαρσία διαβεβαιώνει τους καλεσμένους του πως αν μάθαινε ότι η γυναίκα του τον απατά θα τη σκότωνε.

Το ίδιο κι όλας απόγευμα αποκαλύπτεται μπροστά σε όλους η προδοσία της συζύγου του Σαβίνας.

Η σύζυγος εξαφανίζεται. Ο απατημένος σύζυγος αντέδρασε λοιπόν με τον τρόπο που πριν από λίγη ώρα θεωρούσε ως μόνη απάντηση στην προδοσία;...

Επιπλέον στοιχεία για το έργο:

Το έργο αποτελεί δραματική κωμωδία παιγμένη σε τρεις πράξεις.

Ανδιαφισβίτητη είναι η επηρροή που άσκησε ο Πιραντέλλο.Ο  Luigi Chiarelli, ο Luigi Antonelli, ο Rosso de San Secondo (που έδωσαν τα καλύτερά τους έργα, όταν ο Πιραντέλλο, αν και 15 ή 20 χρόνια μεγαλύτερός τους, πρωτοδοκίμαζε τις δυνάμεις του στη σκηνή) έχουν κοινό θέμα τους την ιλαροτραγική αιώρηση του ανθρώπου ανάμεσα στην πραγματικότητα και στη φαντασία, και κοινό ύφος τον γκροτέσκα χιουμοριστικό χειρισμό των θεμάτων τους. Και μόνο οι τίτλοι των σπουδαιότερων έργων τους – Η μάσκα και ο πρόσωπο (La maschera e il volto) του πρώτου, Ο άνθρωπος που αντάμωσε τον εαυτό του (L’uomo che incontrò se stesso) του δεύτερου, Μαριονέτες, τι πάθος! (Marionette, che passione!) του τρίτου – μαρτυράνε το περιεχόμενό τους αλλά και την επίδραση που είχε πάνω τους η πάντα ζωντανή παράδοση της Commedia dell’ Arte με τις μάσκες της.

Το έργο είναι γκροτέσκο λοιπόν, Στο θέατρο το γκροτέσκο χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει κωμικούς τρόπους που εμπεριέχουν το χονδροκομμένο και το τερατώδες, το γελοίο και το ανησυχαστικό, το ατελές και το αλλοιωμένο. 

Αρχική πρόθεση του συγγραφέα ήταν να γράψει μία σοβαρή τραγωδία, ένας φίλος του όμως του επισήμανε ότι αυτό το έργο είναι φάρσα! Έτσι ο Κιαρέλι το αντικατέστησε από το γκροτέσκο και παίχτηκε ως φάρσα, γνωρίζοντας μεγάλη εμπορική επιτυχία. Εντούτοις όμως ο συγγραφέας διεισδύει βαθιά μέσα στην ανθρώπινη φύση...

Παίζουν οι ηθοποιοί: 

Κωνσταντίνα Σαββίδη, Ηλίας Κατέβας, Μαρία Μπενέκου, Νίκος Κάπιος, Γιώργος Μάζης, Μαρία Σάββα, Νίκος Γαλανός, Κατερίνα Μαραγκού, Νίκος Πόγκας, Λευτέρης Ελευθεριάδης, Κώστας Μπακάλης, Δέσποινα Πολυχρονίδου, Γιώργος Σαπανίδης

Ο Νίκος Γαλανός

Η Κωνσταντίνα Σαββίδη

 Η μεταφόρτωση έγινε από το Glob TV:

Πηγές: 

https://cinoherniklub.cz/ck/luigi-chiarelli-maska-a-tvar/

radio-theatre.blogspot.com/2013/02/blog-post.html

https://el.termwiki.com/EL/Theater_of_the_Grotesque

https://m.naftemporiki.gr/story/1278082/na-sou-petietai-to-gkrotesko

https://www.timesnews.gr/loyitzi-pirantello-oi-maskes-ki-o-kathreftis/

Χρόνια Πολλά στους εορτάζοντες!

 

Κήρυγμα παντουρκισμού στα σχολικά βιβλία

Μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, όμως, απελευθερώθηκαν όσοι Τούρκοι πολιτικοί, στοχαστές και εκπαιδευτικοί πρεσβεύουν τη δημιουργία μιας νέας «σκληρής» τουρκικής συνείδησης με όραμα και πίστη στην τουρκική ανωτερότητα έναντι άλλων λαών και πολιτισμών σε παγκόσμιο επίπεδο. Το κίνητρο είναι πολιτικό και μεσσιανικό ταυτόχρονα. Ο Ερντογάν δεν θέλει απλώς να επιβληθεί σήμερα, αλλά να αλλάξει την ιστορική πορεία της χώρας του. Μέσα από την αλλαγή του τρόπου αυτοπροσδιορισμού των Τούρκων ενισχύεται ο διπλός στόχος της αναβίωσης μιας νεοοθωμανικής εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης με στοιχεία αυτοκρατορικής αυτοπεποίθησης και παράλληλα της μετατροπής των πρώτων εκατό ετών μιας κοσμικής δημοκρατίας με ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά σε ιστορική παρένθεση.

Ολα αυτά αποτυπώνονται σε μια ανάλυση 28 τουρκικών σχολικών βιβλίων που ανανεώθηκαν σε βάθος μετά το 2016 και κυκλοφόρησαν τα τελευταία δύο χρόνια. Η ανάλυση έχει τίτλο «Η επανάσταση του Ερντογάν στα τουρκικά σχολικά βιβλία» (The Erdogan Revolution in the Turkish Curriculum Textbooks). Η έρευνα αυτή διενεργήθηκε πρόσφατα από ένα βρετανικό και ένα ισραηλινό ινστιτούτο και αποκαλύπτει ότι η Τουρκία πλέον υπερβαίνει τη Σαουδική Αραβία ως το επίκεντρο της δυτικής κριτικής σε ό,τι αφορά τη διάδοση μηνυμάτων εθνικισμού με ιστορική και πατριωτική επίφαση που νομιμοποιεί και ενδυναμώνει ιδέες ρατσισμού και μισαλλοδοξίας. Το Ισραηλινό Ινστιτούτο Ειρήνης και Πολιτισμικής Ανεκτικότητας στη Σχολική Εκπαίδευση (Impact-Se) και το βρετανικό ερευνητικό κέντρο Henry Jackson Society καταλήγουν στην εκτίμηση ότι το τουρκικό εκπαιδευτικό σύστημα, που ήταν έως πρόσφατα υπόδειγμα στον μουσουλμανικό κόσμο για την κοσμική προσέγγισή του καθώς συνδύαζε την ανεκτικότητα απέναντι στις μειονότητες με την αναγνώριση των κουρδικών ως μειονοτικής γλώσσας, έχει πλέον διολισθήσει σε μια συστηματικά θετική παρουσίαση αρχών και συλλήψεων όπως ο ιερός πόλεμος (τζιχάντ), η μετατροπή του στρατιώτη σε μάρτυρα όταν πεθαίνει στη μάχη καθώς και στην ανάδειξη του νεοοθωμανισμού και του παντουρκισμού ως καθοδηγητικών εθνοθρησκευτικών κοσμοθεωριών. 

Αναφέρεται επίσης ότι η σχολική εκπαίδευση στρέφεται αποκλειστικά στις διδαχές του σουνιτισμού και καλλιεργεί κλίμα συμπάθειας για τα κίνητρα του Ισλαμικού Κράτους (ISIS) και της Αλ Κάιντα. Παρά τις μεταβολές που ήδη είχαν συμβεί στην εκπαίδευση από το 2002 και μετά, οι αλλαγές της τελευταίας τριετίας αντιπροσωπεύουν την πρώτη πραγματική παρέμβαση που έγινε στα σχολικά βιβλία κατά την περίοδο Ερντογάν. «Οι αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα είναι η πιο σοβαρή πλευρά της εποχής Ερντογάν στην Τουρκία σε ό,τι αφορά την εσωτερική πολιτική», λέει στην «Κ» ο συγγραφέας και αναλυτής Σονέρ Τσαγαπτάι, επικεφαλής του «Προγράμματος για την Τουρκία» στο Washington Institute. «Κατά την άποψή μου, η αιτία που η Τουρκία λειτουργούσε με επιτυχία ως κοσμική κοινωνία και δεν χαρακτηριζόταν από θρησκευτικό ριζοσπαστισμό ήταν η ύπαρξη ενός κοσμικού δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος. Τα τελευταία χρόνια το σύστημα αυτό έχει αποδυναμωθεί».

Οι μετριοπαθείς αναλυτές διατηρούν επιφυλάξεις για το εύρος των φιλοδοξιών του Ερντογάν και συγκλίνουν στην εκτίμηση ότι ο Τούρκος πρόεδρος προσπαθεί να τηρήσει μια ευαίσθητη ισορροπία ανάμεσα στις δυτικές απαιτήσεις για την αποκατάσταση των δημοκρατικών αρχών και ελευθεριών και στις σκληρές στάσεις και θέσεις που οφείλει να υποστηρίζει εάν θέλει να εξασφαλίσει μια ηγετική θέση για την Τουρκία στο παγκόσμιο Ισλάμ, που περιλαμβάνει τη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Ιράν και την Ινδονησία. Σημειώνεται ότι ο Ερντογάν συνεχίζει να υποστηρίζει τους «Αδελφούς Μουσουλμάνους», οι οποίοι μετακινήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη έπειτα από τον διωγμό τους από την Αίγυπτο το 2013, έστω κι αν οι τουρκικές αρχές ζήτησαν πρόσφατα από τρία τηλεοπτικά κανάλια φίλα προσκείμενα στους «Αδελφούς» που εδρεύουν στην Κωνσταντινούπολη να μετριάσουν τους τόνους της κριτικής τους κατά της κυβέρνησης της Αιγύπτου.

Οι «ευσεβείς Τούρκοι»

Η αλλαγή των σχολικών εγχειριδίων από τον Τούρκο πρόεδρο αποσκοπεί τόσο στην εξυπηρέτηση του στόχου του για την ανατροφή μιας νέας γενιάς «ευσεβών Τούρκων», όσο και στην εδραίωση της θέσης του στις συνειδήσεις των όπου γης σουνιτών μουσουλμάνων. Ωστόσο, όπως σημειώνει σε άρθρο του ο Τζέιμς Ντόρσι, ανώτατος συνεργάτης του ισραηλινού Begin Sadat Center for Strategic Studies (BESA), «οι αναφορές σε Χριστιανούς και Εβραίους σε τουρκικά σχολικά εγχειρίδια ως “απίστων” αντί της κλασικής αναφοράς ως “Ανθρώπων της Βίβλου”, μπορεί να συναντά την επιδοκιμασία σε μερίδα του μουσουλμανικού κόσμου, αλλά υπονομεύει ταυτόχρονα τον ισχυρισμό του Ερντογάν ότι επιθυμεί μια πολιτική συνεργασίας και συμφιλίωσης με τη Δύση». 

Και παρά το γεγονός ότι στα νέα βιβλία υπάρχουν θετικές αναφορές στον εβραϊκό και τον ιουδαϊκό πολιτισμό και για πρώτη φορά αναφέρεται το Ολοκαύτωμα, τα βιβλία αυτά έρχονται σε αντίθεση με ένα κλίμα θετικών μεταρρυθμίσεων που χαρακτηρίζει εσχάτως την εκπαίδευση στη Σαουδική Αραβία, στην Ινδονησία και στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Ο Μάρκους Σεφ, διευθύνων σύμβουλος της Impact-Se, τονίζει ότι «η ιδέα πως η τζιχάντ είναι σήμερα κομμάτι του τουρκικού εκπαιδευτικού προγράμματος και ότι εξιδανικεύεται η ιδέα του μαρτυρίου στη μάχη μπορεί να συμβαδίζει με όσα ήδη γνωρίζουμε για τον Ερντογάν, αλλά εξακολουθεί να αποτελεί σοκ».

Παντουρκισμός και νεοοθωμανισμός στα σχολεία

Η σύνθεση του παντουρκισμού με τον νεοοθωμανισμό αποκαλύπτει ότι σημαντικό τμήμα της σημερινής ηγετικής τάξης της Τουρκίας θεωρεί ότι ηγείται ή ότι πρέπει να ηγηθεί των μουσουλμάνων ολόκληρου του κόσμου. Η τάση αυτή εκδηλώθηκε αμυδρά το 1991 μετά την πτώση της Σοβιετικής Eνωσης, όταν χάρτες με το ευρύτερο τουρκικό – ασιατικό τόξο εμφανίστηκαν για πρώτη φορά και αφορούσαν εθνότητες υπό τους Σοβιετικούς που εξελίχθηκαν σε ανεξάρτητα έθνη-κράτη. Ουσιαστικά όμως εμφανίστηκε το 2015, όταν άρχισε η συνεργασία του Ερντογάν με το ακροδεξιό Κόμμα Εθνικιστικού Κινήματος του Ντεβλέτ Μπαχτσελί και επιταχύνθηκε μετά το 2016. 

Ο παντουρκισμός είναι μια πολιτική και εθνικιστική ουτοπία. Μέσα από αναφορές στην πολιτική και διοικητική ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας διατυπώνεται το όραμα ενός κόσμου που θα είναι καλύτερος όταν θα ηγείται σε αυτόν το τουρκικό έθνος. Στη φιλοδοξία αυτή προστίθεται ο νεοοθωμανισμός. Τα δύο πρότυπα αλληλοσυμπληρώνονται αφού ο νεοοθωμανισμός προσφέρει πολιτιστικό περιεχόμενο στο πολιτικό όραμα του παντουρκισμού. Αναφέρεται ότι ο οθωμανικός πολιτισμός διευρύνθηκε μετά την υιοθέτηση του Ισλάμ από τους Τούρκους και εκτείνεται από τη Δυτική Κίνα και τη Σιβηρία ώς τη Βοσνία. Το Ισλάμ αναβαθμίζεται σε αναπόσπαστο στοιχείο της εθνικής ταυτότητας. Πρόκειται για μια επιχείρηση αναστήλωσης και ανακαίνισης μιας παλαιότερης εκδοχής εθνικής ταυτότητας που εγκαταλείφθηκε από τον Κεμαλισμό. Η τάση ενός τουρκικού εξαιρετισμού που αντιστέκεται στην «αφομοίωση» στο δυτικό πλαίσιο είναι ισχυρή και σαφώς εκφράζεται από τον πρόεδρο Ερντογάν, αν και ο «ευρωπαϊκός αντίλογος» είναι εξίσου ισχυρός στην τουρκική κοινωνία.

Στο πλαίσιο αυτό είναι έντονη πλέον η παρουσία της έννοιας της τζιχάντ (ιερός πόλεμος) στα σχολικά βιβλία, ενώ εισάγονται όλο και περισσότερα στοιχεία της σαρίας, του νομικού κώδικα του Ισλάμ. Δεν θα πρέπει αυτό να παρερμηνευτεί καθώς ούτε εισάγεται συνολικά η σαρία, ούτε η πλειονότητα των Τούρκων την αποδέχεται εξ ολοκλήρου. Και ούτε η σαρία σημαίνει μόνον «σωματική ποινή», όπως πιστεύεται στη Δύση. Eίναι ένα ευέλικτο σύστημα κανόνων που κάποιοι τηρούνται και άλλοι αγνοούνται. Λίγοι μουσουλμάνοι, οι απόλυτα ευσεβείς, εφαρμόζουν τη σαρία στο σύνολό της, όπως σε άλλες θρησκείες αντίστοιχες μειοψηφίες μπορεί να ακολουθούν αυστηρά τυπικά. Ωστόσο, η αναβάθμιση της σημασίας της σαρίας στο μέχρι πρότινος κοσμικό κράτος της Τουρκίας συγκεντρώνει την προσοχή, όπως θα συγκέντρωνε στην Ελλάδα μια πιθανή αναβάθμιση της Παλαιάς Διαθήκης. 

Την ώρα που κεφάλαια για τη δαρβινική θεωρία αφαιρέθηκαν από τη μέση εκπαίδευση, οι μαθητές διδάσκονται ότι ένας μουσουλμάνος δεν μπορεί να είναι αληθινός πιστός αν δεν μάχεται στο όνομα του Αλλάχ. Ασφαλώς, και πάλι, όσο κι αν αυτό προκαλεί σοκ στη Δύση, αξίζει να θυμηθούμε ότι ανάλογη σύνδεση θεοτήτων και αγίων με τον πόλεμο και τις μάχες έχουν παρατηρηθεί διαχρονικά σε κάθε χώρα και πολιτισμό (και όχι μόνο στις «Σταυροφορίες»). Η Τουρκία βεβαίως περνάει σήμερα μία περίοδο όπου αποδίδεται μια ολοένα και μεγαλύτερη έμφαση σε αυτές τις συνδέσεις, την ίδια ώρα που μια ανάλογη σημειολογία έχει υποχωρήσει στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, χωρίς όμως να έχει εγκαταλειφθεί.

Κύριο μέλημα των αρχιτεκτόνων της νέας εκπαιδευτικής πολιτικής της Aγκυρας είναι η ταύτιση θρησκείας και εθνικισμού με στόχο την εμφύσηση στη νέα γενιά μιας εθνικής συνείδησης με εθνικιστικά χαρακτηριστικά. Ακριβώς γι’ αυτό η έννοια της τζιχάντ δεν περιορίζεται στο θρησκευτικό πεδίο, αλλά αποκτά και μια εθνικιστική διάσταση εφόσον αναφέρεται ως στόχος της «η προστασία της πατρίδας». Η «τουρκική λεκάνη» προσδιορίζεται ως μια περιοχή από την Κεντρική Ασία ώς την Αδριατική. Η τουρκική κυριότητα διατυπώνεται έμμεσα και προσεκτικά καθώς συνδέεται με το οθωμανικό πολιτισμικό αποτύπωμα των τελευταίων έξι αιώνων. 

Στην Ελλάδα, όπου συχνά διαπιστώνουμε το ελληνικό αποτύπωμα χιλιετιών σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο, ίσως δεν θα πρέπει να θεωρείται αδιανόητο που οι Τούρκοι επιχειρούν να ιχνηλατήσουν κι αυτοί την παρουσία τους σε μια αναγκαστικά μικρότερη χρονική και γεωγραφική έκταση αφού η εμβέλεια, η ακτινοβολία και η ιστορία του οθωμανικού (όπως και σχεδόν κάθε άλλου) πολιτισμού ασφαλώς δεν είναι ανάλογη του ελληνικού. Ο ελληνικός και ελληνοχριστιανικός πολιτισμός άλλωστε έχει αφήσει ανεξίτηλο αποτύπωμα στην Ιωνία και στον Εύξεινο Πόντο (από την Παναγία Σουμελά στον Πόντο και το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην Πόλη ώς τη Βιβλιοθήκη της Εφέσου), αν και τα συγκεκριμένα αποτυπώματα από τον διάλογο των πολιτισμών μέσα στον γεωγραφικό χώρο της σημερινής Τουρκίας δεν θα μπορούσαν να βρίσκονται στην «αιχμή» της σημερινής τουρκικής εκπαιδευτικής πολιτικής. 

Οπως επίσης δεν αναδεικνύεται η ισχυρή ελληνική παρουσία στη διοίκηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ιδίως κατά τους πρώτους αιώνες της άνθησης. Αρνητική μεταβολή αποτελεί πάντως το γεγονός ότι η κουρδική γλώσσα δεν προσφέρεται πλέον ως επιλογή στα περισσότερα τουρκικά σχολεία, ενώ το εκπαιδευτικό σύστημα κατατάσσει τους πολίτες σε τρεις κατηγορίες: στους πιστούς (μουσουλμάνοι), στους υποκριτές (μουσουλμάνοι που πολιορκούν τους πιστούς με πειρασμούς) και στους απίστους (όλοι οι μη μουσουλμάνοι). 

Τέλος, η πρώτη εβδομάδα κάθε ακαδημαϊκού έτους αφιερώνεται στην καταδίκη της απόπειρας πραξικοπήματος του 2016 και η αποτυχία του εορτάζεται με επιλεγμένες αναφορές στη λογοτεχνία, στην ιστορία και στις κοινωνικές και θρησκευτικές σπουδές.

Οι ‘Ελληνες

«Τούρκοι στην Ελλάδα» είναι η μάλλον αναμενόμενη ονομασία και περιγραφή που αποδίδεται στους Eλληνες μουσουλμάνους της Θράκης στις σελίδες 179-180 του βιβλίου «Σύγχρονη Τουρκική και Διεθνής Ιστορία». Αρχικώς παρουσιάζεται η τουρκική προσέγγιση για τη ζωή των Ελλήνων μουσουλμάνων κατά την περίοδο 1960-1980. Αναφέρεται ότι το ελληνικό κράτος είχε προχωρήσει σε αφαίρεση της ελληνικής ιθαγένειας από όσους είχαν τουρκική καταγωγή. Οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν εκείνη την εποχή προβάλλονται μέσα από ένα πρίσμα μεγέθυνσης των εντάσεων. Η Αθήνα παρουσιάζεται ως μια αυταρχική κεντρική αρχή, η οποία κατηγορείται ότι επέβαλε απαγορεύσεις στην αγορά και ενοικίαση ακινήτων από τους Eλληνες μουσουλμάνους, επέδειξε εχθρότητα απέναντι στην τουρκική γλώσσα, προχώρησε στην περιχαράκωση των αποκαλούμενων ως «τουρκικών χωριών» και αποφάσισε τη δήμευση περιουσιών και την επιβολή υψηλών φόρων. Το τουρκικό πογκρόμ κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης το 1955 δεν αναφέρεται καθόλου. Σύμφωνα με την έκθεση του βρετανικού και του ισραηλινού ινστιτούτου, οι σταθερές αναφορές στη διαρκή αντιπαράθεση ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία με επίκεντρο την Κύπρο δεν έχουν μεταβληθεί και ασφαλώς διατηρούνται στις νέες εκδόσεις του βιβλίου. Ιδιαίτερη εντύπωση έχει προκαλέσει η συμπερίληψη στο βιβλίο «Σύγχρονη Ιστορία» του χαρακτηρισμού των ΗΠΑ ως «κράτους-υποστηρικτή της τρομοκρατίας». Η Ουάσιγκτον κέρδισε αυτό το «παράσημο» λόγω της υποστήριξης που παρείχε στους Κούρδους στη Συρία. Είναι η πρώτη φορά που οι ΗΠΑ αναφέρονται με αρνητικό τρόπο σε τουρκικό σχολικό εγχειρίδιο.

Πηγή: Καθημερινή

Ο Ιβάν με τις επωμίδες του, Νίκου Τσιφόρου. Ραδιοφωνικό Θέατρο

Η Πολιτισμική Διαδρομή θα σας παρουσιάσει ένα ακόμη επεισόδιο από τη συλλογή του Νίκου Τσιφόρου "Τα παιδία της πιάτσας" με τίτλο "Ο Ιβάν με τις επωμίδες"

 

Η υπόθεση:

Ο Ιβάν ήταν Ρώσος, ήλθε στον Πειραιά το 1923. Ήταν ψηλός, γεροδύναμος, κλασικός Ρώσος...

Έπινε πολύ...

Η ιστορία του μαθεύτηκε γρήγορα, ήταν επί Τσάρου αξιωματικός και ευγενής. Στον Πειραιά βρέθηκε μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση. Εγκαταστάθηκε στο Κερατσίνι και έγινε αχθοφόρος στο λιμάνι, ότι έβγαζε το έπινε...

Συμμετείχε σε μια κλοπή, έβγαλε αρκετά λεφτά και άλλαξε η ζωή του...

Διαβάζει ο Νίκος Μποσταντζόγλου.

Η μεταφόρτωση έγινε από το κανάλι Stavros M

Πάσχα 2020...

Μνήμες από το Πάσχα του 2020...

Ημέρες καραντίνας...

Σαν σήμερα...

 Σαν σήμερα,για να μην ξεχνάμε..Απο τις άγνωστες σφαγές στην ΔΡΑΜΑ,χαμένες στον χρόνο, από Βούλγαρο λοχία με ριπη. Ο 90χρόνος κάθησε νά τούς προστατέψει..Ο επιζών μωρό τότε.. 

ΓΙΑΤΙ ΛΑΟΣ ΧΩΡΙΣ ΜΝΗΜΗ,ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ..