Σπάνια έγχρωμη φωτογραφία που παρουσιάζει δύο χωροφύλακες να έχουν συλλάβει το 1913 στην Μονή της Μεγίστης Λαύρας στο Άγιο Όρος Βούλγαρο κατάσκοπο, και τον οποίο έχουν δέσει πισθάγκωνα, ενώ να επισημάνουμε πως η φωτογραφία είναι τραβηγμένη από Γάλλο περιηγητή (δωρεά κ.Ιουλίας Πελεκάνου).
Πηγή Ιστορικός συλλέκτης Βέροιας
Αγαπητοί φίλοι, η Πολιτισμική Διαδρομή συνεχίζει την παρουσίαση των αυτοτελών επεισοδίων από το έργο του Νίκου Τσιφόρου Τα παιδιά της Πιάτσας παρουσιάζοντας σας απόψε το Κυνήγι της Δόξας.
Η
υπόθεση:
Τον
πλούτο εμίσησαν, τη δόξα ουδής. Ο Ζαφείρης Σοροπάκιας είχε κάνει καραμέλα την
παραπάνω έκφραση. Ο πατέρας του Ζαφείρη είχε έναν αραμπά και έκανε μεταφορές,
κονόμαγε δέκα τάληρα αλλά δεν του έφταναν καθότι είχε έξι παιδιά και του άρεσε
το τσούζει.
Ο
Ζαφείρης πίστευε ότι μόνο με την παρανομία θα βρει προκοπή. Ήθελε να βρει
γυναίκα της προκοπής και να κάνει Μπαμ. Τέτοιες
γυναίκες τον κορόιδευαν. Μια μέρα όμως κερδίζει απότομα λεφτά στον
ιππόδρομο, γνωρίζει τη Δήμητρα που τη λέγανε Σούζη και ερωτεύεται φουλ!
Η
Σούζη όμως θέλει ένδοξο άνδρα και εδώ ξαναθυμάται την παρόλα με το ρητό ¨τη
δόξα κλπ¨, το λοιπόν έβαλε μπροστά να δοξασθεί…
Πρόκειται
για ανεκτίμητης ηθογραφικής αξίας διηγήματα που μας παρουσιάζουν ¨λουμπέν¨
μορφές μιας άλλης εποχής.
Απαγγέλει
ο Γιάννης Μποστατζόγλου.
Μουσικές
Στίξεις: Δημήτρης
Αρσενόπουλος
Τεχνικός
Ήχου: Τάσος Μπακασιέτας
Φωτογραφίες:
Άγγελος Μίχας
Παραγωγή: Γιώργος Ευσταθίου
Η μεταφορά έγινε από το κανάλι Stavros M:
Καλημέρα μπασκετόφιλοι...
Από την φουρνιά των Ελληνοαμερικανών που ήρθαν στην πατρίδα των γονέων τους την δεκαετία του 80, ένας από αυτούς που ξεχώρισαν όχι απαραίτητα εξαιτίας των μπασκετικών του προσόντων, ήταν ο Πιτ Παπαχρόνης που σήμερα γιορτάζει τα 54α γενέθλια του. Με κορμί που παρέπεμπε σε body builder, ο Παπαχρόνης παρέα με τον ξαδερφο του Κρις Παπασαραντου ακολούθησαν το αντίθετο δρομολόγιο απο αυτό των προγόνων τους και ήρθαν στην Θεσσαλονίκη και τον ΠΑΟΚ θέλοντας να κάνουν καριέρα ως μπασκετμπολίστες.
Από την πρώτη στιγμή ο Πιτ έγινε ο αγαπημένος της ασπρόμαυρης εξέδρας που έβλεπε έναν άτεχνο αλλά πολύ δυνατό και παθιασμένο power forward να τα δίνει όλα στο παρκέ, ρίχνοντας μπόλικο ξύλο στην άμυνα και στην επίθεση να πετυχαίνει μερικούς εύκολους πόντους, συνήθως σε κοντινή απόσταση απο το καλάθι αφού το σουτ του δεν ήταν και για σεμινάριο ( η μηχανική του ήταν περίεργη σαν να υψώνεται ένας γερανός).
Συγκεκριμένος ήταν ο ρόλος του Παπαχρόνη στον Δικέφαλο του Βορρά και ήταν εξαιρετικός σε αυτόν.Με τον ΠΑΟΚ κατέκτησε το Κυπελλούχων το 91 και το πρωτάθλημα το 92 αλλά ήδη ο Ίβκοβιτς είχε πάρει την απόφαση να τον τελειώσει απο την ομάδα, όταν σε μία ομιλία του ο Πιτ συνελήφθη κοιμώμενος.
Και έτσι έγινε με τον παίχτη να αλλάζει γειτονιά και να μετακομίζει απο το Αλεξάνδρειο στο Ιβανώφειο ως αντάλλαγμα για τον Χρήστο Τσέκο τον οποίο ειρήσθω εν παρόδω είχε φιλοδωρήσει με μία μεγαλοπρεπέστατη αγκωνιά κατά την διάρκεια ενός αγώνα μεταξύ του ΠΑΟΚ και του Ηρακλή.Στον Γηραιό ο Παπαχρόνης βρήκε την μπασκετική του Ιθάκη και ειδικά την περίοδο 94-95 στο ημίψηλο σχήμα που λανσάρισε ο Σούμποτιτς ως παρτενέρ του Γουόλτερ Μπέρι.
Αποχωρώντας απο τον Ηρακλή το 1996 φόρεσε ξανά την φανέλα με τον Δικέφαλο, της ΑΕΚ αυτή τη φορά ρίχνοντας και πάλι μπόλικο ξύλο στις δύο ρακέτες και δίνοντας ανάσες στο βασικό δίδυμο ψηλών των Αλεξάντερ και Λάρσεν.Ο δυναμισμός του έφτασε μέχρι και την Κρήτη παίζοντας για έναν χρόνο στο Ηράκλειο και τελικά έριξε αυλαία το 2000 με την φανέλα του Αμαρουσίου.
Ένας πολύ γυμνασμένος μπασκετμπολίστας που έκανε καριέρα με τα σωματικά του προσόντα, ο Πιτ Παπαχρόνης ίσως να έβρισκε θέση στο ρόστερ μιας ομάδας ακόμα και σήμερα ως ένας undersized σέντερ συγκεκριμένων αγωνιστικών χαρακτηριστικών με κυρίαρχα στοιχεία το το πάθος και την δύναμη. Ένας Robocop του μπάσκετ...
Antreas Tsemperlidis
Δύο φωτογραφίες περιόδου 1965-1966 που εμφανίζουν στελέχη της ‘’Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής’’, της ‘’Αγορανομικής Υπηρεσίας’’, να εκτελούν ελέγχους, στην μεν αριστερή φωτογραφία σε πωλητή λαϊκής αγοράς, στην δε, δεξιά φωτογραφία σε καταναλώτρια εντός καταστήματος.
Πηγή Ιστορικός συλλέκτης Βέροιας
Στην κατεχόμενη από τους Γάλλους του Ναπολέοντα Μόσχα, θα σας μεταφέρει η Πολιτισμική Διαδρομή, παρουσιάζοντας σας το έργο του Πωλ Κέντεν Ένας Γάλλος Δον Ζουάν στη Μόσχα του 1812.
Μέσα σε όλο αυτό το χαμό ένας Γάλλος αξιωματικός γυναικοκατακτητής, ένας σκληρός σκληρός επίσης Γάλλος αξιωματικός που έχει επιφορτιστεί από τον ίδιο το Βοναπάρτη να συλλάβει τον αρχηγό των εμπρηστών, ένας παλιός έρωτας και μία γυναίκα Γαλλίδα η οποία είναι σύζυγος ενός Ρώσου αξιωματούχου, περιπλέκονται με φόντο την κατεστραμμένη από τους εμπρηστές Μόσχας.
Η μεταφόρτωση έγινε από το Glob TV:
Όταν η κουβέντα έρχεται στα ονόματα των Αμερικανών με τεράστια καριέρα στο ΝΒΑ που έκαναν το υπερατλαντικό ταξίδι και πάτησαν το πόδι τους στα ελληνικά παρκέ, το δικό του σπανίως ακούγεται. Και ίσως είναι λίγο άδικο για έναν παίχτη με το παλμαρέ του Ρέτζι Θίους, του παίχτη του ενός αγώνα με τη φανέλα του Άρη.
Προτού όμως καταλήξουμε στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος το 1993, ας πιάσουμε το νήμα απο την αρχή ξετυλίγοντας τη διαδρομή του Αμερικανού στα γήπεδα της πατρίδας του. Γεννημένος σαν σήμερα στην Καλιφόρνια το 1957, ο Ρέτζι αγωνίστηκε για τρία χρόνια υπό τις οδηγίες του Τζέρι Ταρκάνιαν στο UNLV και ως μέλος της περίφημης "Hardway Eight" έφτασε στο Φάιναλ Φορ του 1977 γνωρίζοντας την ήττα στον ημιτελικό απο το Νόρθ Καρολάινα. Την επόμενη χρονιά ο Θίους επιλέχθηκε στο νούμερο 9 του ντραφτ απο το Σικάγο που έψαχνε έναν αξιόπιστο σκόρερ για να πλαισιώσει τον Άρτις Γκίλμορ και πέτυχε διάνα με την περίπτωση του Ρέτζι. Ήδη απο την ρούκι σεζόν του ο Θίους έδειξε τα στοιχεία που θα τον καθιέρωναν τα επόμενα χρόνια στην ελίτ του ΝΒΑ, δηλαδή την τρομερή επαφή του με το αντίπαλο καλάθι και την ευχέρεια στη δημιουργία. Ο Θίους ήταν για τους Μπουλς ο Τζόρνταν πρίν από τον Μάικλ, ο πρώτος τους σκόρερ και ο καλύτερος παίχτης τους.
Σε μία κακή περίοδο για το Σικάγο που πάλευε για την είσοδο στα πλέι οφ, ο Θίους ξεχώριζε σαν τη μύγα μες στο γάλα και αμοίφθηκε για τις εμφανίσεις του με δύο συμμετοχές σε All Star Game το 81 και το 83. Η άφιξη όμως του νέου προπονητή Κέβιν Λάγκχερι έθεσε στο περιθώριο τον μέχρι τότε βασικό Θίους και στις 15 Φεβρουαρίου του 1984, ο "Riverboat" βρέθηκε στο Κάνσας Σίτι για τους Κίνγκς και κατόπιν στο Σακραμέντο όπου μετακόμισαν το 1985 οι "Βασιλιάδες". Στην πρωτεύουσα της γενέτειρας του, ο Ρέτζι βρήκε τον παλιό καλό του εαυτό, οι μέσοι όροι του σε πόντους και ασίστ ξεπέρασαν τα νούμερα του Σικάγο (9.6 ασίστ το 85-86 και 21.6 πόντους το 87-88) αλλά το είχε η μοίρα του να παίζει σε κακές ομάδες που αγκομαχούσαν για την είσοδο στην post season.
Έχοντας κλείσει τα 30 και θέλοντας να παίξει σε οργανισμό με μεγαλύτερους στόχους, ζήτησε ξανά ανταλλαγή και το καλοκαίρι του 88 τον βρήκε στην Ατλάντα συμπαίχτη του Ντομινίκ και του Μόουζες Μαλόουν. Δεν μακροημέρευσε όμως ως Γεράκι, ο Σταν Κάστεν τον άφησε απροστάτευτο στο expansion draft του 1989 και η νεοεισαχθείσα ομάδα του Ορλάντο άδραξε την ευκαιρία να ενισχύσει το ρόστερ με μπόλικη εμπειρία και την ποιότητα που διέθετε αποδεδειγμένα ο Ρέτζι Θίους. Δεύτερος σκόρερ και πρώτος στις ασίστ για το Ορλάντο, το καλοκαίρι του 90 ο Αμερικανός υπέγραψε το τελευταίο του συμβόλαιο στο ΝΒΑ με την 5η ομάδα της καριέρας του και έτσι το αγαπημένο του νούμερο 24 βρέθηκε στις γαλάζιες φανέλες των Νετς.
Στο Νιου Τζέρσεϊ ο Θίους ανέλαβε ξανά ηγετικό ρόλο, η μπογιά του ακόμα και στα 34 του περνούσε και η ανάδειξη του σε πρώτο σκόρερ της ομάδας δεν προκάλεσε καμία έκπληξη. Λογική λοιπόν η απαίτηση του το καλοκαίρι του 91 να υπογράψει ένα τελευταίο πλουσιοπάροχο συμβόλαιο, λογική όμως και η επιφυλακτικότητα των Νετς να δεσμεύσουν το salary cap για έναν βετεράνο που βρισκόταν πια στη δύση της καριέρας του. Κάπου εκεί εμφανίστηκε η Βαρέζε για να δώσει τη λύση, ρίχνοντας στο τραπέζι την πρόταση για τριετές συμβόλαιο που θα απέφερε στον Ρέτζι 4.000.000 δολλάρια. Ο Αμερικανός που στη 13χρονη διαδρομή στο ΝΒΑ είχε κερδίσει 5.800.000 συνολικά, όπως ήταν φυσικό ζαλίστηκε από τη δελεαστική προσφορά των Ιταλών και έτσι ο μπασκετμπολίστας των 19.105 πόντων και των 1.022 αγώνων στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου, πέρασε για πρώτη φορά στην καριέρα του τον Ατλαντικό. Σε 30 αγώνες που έπαιξε με τη φανέλα της θρυλικής Βαρέζε, ο Θίους διέπρεψε με 29 πόντους και 6 ασίστ σε κάθε παιχνίδι αλλά οι αριθμοί αυτοί δεν στάθηκαν ικανοί να αποτρέψουν τον υποβιβασμό για τους Λομβαρδούς και ακόμα χειρότερα, ο Ρέτζι τραυματίστηκε σοβαρά στο πόδι και αναγκάστηκε να βάλει τέλος στην καριέρα του ή τουλάχιστον έτσι πίστευε.
Τον Μάϊο του 93 ο Άρης, εστεμμένος Κυπελλούχος Ευρώπης στο Τορίνο, προσπαθούσε να συνέλθει από το σοκ που προκάλεσε η φυγή του Ρόι Τάρπλεϊ όταν ο Αμερικανός την κοπάνησε για την πατρίδα του, αφήνοντας στα κρύα του λουτρού την ομάδα που προετοιμαζόταν για τον τελικό Κυπέλλου με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό του Νίκου Γκάλη. Ο Σβι Σερφ χρειαζόταν επειγόντως έναν ψηλό για να καλύψει όσο αυτό ήταν δυνατόν το τεράστιο κενό του Ρόι στην ρακέτα του "Αυτοκράτορα"και ενώ όλοι περίμεναν έναν σέντερ, για ανεξήγητο λόγο στη Θεσσαλονίκη αφίχθη στις 7 Μαΐου ο ύψους 1.98 γκαρντ/φόργουορντ και παλαίμαχος Ρέτζι Θίους. Μέσα σε οχτώ μέρες ο Ρέτζι έπρεπε να γνωρίσει τους συμπαίχτες του, να μάθει τα συστήματα και τους κανονισμούς του ευρωπαϊκού μπάσκετ και ταυτόχρονα να βρει αγωνιστικό ρυθμό προερχόμενος από απραξία ενός χρόνου. Όσο φιλότιμο και να είχε και καθόλου βεντετισμό -όλοι στον Άρη είχαν να λένε για το πόσο προσιτός ήταν- με δύο τρεις προπονήσεις ήταν πρακτικά αδύνατο να μπορέσει να κάνει τη διαφορά στον τελικό. Σύν τοίς άλλοις στον αγώνα της 15ης Μαΐου, άλλαξαν και τα αγωνιστικά πλάνα του Σερφ αφού για να χωρέσει ο Θίους στην πεντάδα σε θέση σμολ φόργουορντ, ο Άντερσον πήγε αναγκαστικά στο 4. Στο ρεσιτάλ του "Γκάνγκστερ" που εκτέλεσε με 36 πόντους τη μεγάλη του αγάπη, ο Ρέτζι έμοιαζε χαμένος και εκτός κλίματος. Το νούμερο 12 του Άρη σκόραρε μόλις 9 πόντους αλλά ο "Αυτοκράτορας" με τρομερή εμφάνιση από Γιαννάκη και Άντερσον διεκδίκησε μέχρι τη νίκη και το τρόπαιο για να υποκύψει στο τέλος, έχοντας τρομερά παράπονα από τη διαιτησία των Ράλλη και Τσανίδη.
Παράπονα σίγουρα δεν είχαν οι άνθρωποι του Άρη απο τον Ρέτζι έστω και αν ο Μητρούδης ουσιαστικά πέταξε 150.000 δολλάρια που ήταν η αμοιβή του Θίους για τον έναν και μοναδικό αγώνα που έπαιξε με τα κιτρινόμαυρα. Ο Αμερικανός που ήρθε στην Ελλάδα χωρίς το μουστάκι του, σήμα κατατεθέν την εποχή που σκόραρε κατά ριπάς στο ΝΒΑ, έμεινε στην ιστορία ως ο παίχτης της μίας βραδιάς και είναι πραγματικά κρίμα που ήρθε στη χώρα μας έχοντας στην πλάτη του τραυματισμό και αγωνιστική "σκουριά", γιατί σίγουρα θα βλέπαμε πολλά περισσότερα από έναν μπασκετμπολίστα της εμβέλειας του Ρέτζι Θίους...
Antreas Tsemperlidis
Φωτογραφία που εμφανίζει στελέχη του ηρωικού 20ου Τάγματος της ‘’Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής’’ στο χωριό Βουρλιώτες της νήσου Σάμου, κατά την διάρκεια των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων εναντίων των κομμουνιστών το 1948, τους οποίους και τελικά συνέτριψαν.
Πηγή Ιστορικός συλλέκτης Βέροιας
Το Παλαίκαστρο στη Μινωική Εποχή🏦⚱️💙🇬🇷
H πεδιάδα του Παλαικάστρου κατοικήθηκε καθόλη την Eποχή του Xαλκού. H πρώτη εγκατάσταση, που χρονολογείται στο 2900 π.X. περίπου (ΠΜ Ι), ήταν αρκετά μικρή σε έκταση και πληθυσμό. Mόνο τρία κτήριά της έχουν ανασκαφεί μέχρι τώρα, ένα στο Kαστρί και δύο στο Pουσσόλακκο . Σταδιακά ο πληθυσμός αυξήθηκε και περί το 1900 π.X. (την εποχή δηλαδή των πρώτων ανακτόρων στην Kνωσό και τη Φαιστό) την περιοχή του Pουσσολάκκου κατείχε μεγάλη καλοσχεδιασμένη πόλη, που διατηρούσε επαφές με την Aίγυπτο και τη Mικρά Aσία μεταξύ άλλων . Γύρω στο 1760 π.X. η πόλη καταστράφηκε σε μεγάλο βαθμό από σεισμό. Aκολούθησε περίοδος αναδόμησης και ευημερίας (ΜΜ IIIB), που έληξε με νέο καταστροφικό σεισμό και πλημμύρες (ίσως το 1628 π.X). Όμως η πόλη ανέκαμψε και πάλι (ΥΜ IA) Πλούσιοι έμποροι έχτισαν ωραία ευρύχωρα σπίτια, τις αποθήκες των οποίων γέμισαν με περίτεχνα κεραμικά και λίθινα αγγεία, και άφησαν πίσω τους πινακίδες Γραμμικής A, τεκμήρια των συναλλαγών τους.
Tο τέλος της περιόδου αυτής (ΥΜ ΙΑ) σηματοδοτεί η έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας που προκάλεσε σεισμούς και βροχή στάχτης με καταστροφικές συνέπειες. H πόλη ξαναχτίστηκε, ακολούθησαν όμως ταραγμένα χρόνια. Στις αρχές του 15ου αιώνα (Yστερομινωική IB περίοδος) σημειώθηκε σειρά από πυρκαγιές, που πιθανώς να οφείλονταν σε εχθροπραξίες, ενώ καταστροφές έπληξαν ολόκληρη την Kρήτη. Το Παλαίκαστρο σε αντίθεση με άλλες πόλεις ανέκαμψε. H αναδόμηση της πόλης διήρκησε έναν αιώνα περίπου (ΥΜ II και ΥΜ IIIA) και μολονότι υπάρχουν ενδείξεις για πυρκαγιά περί το 1370 π.X. (σύγχρονη της τελικής καταστροφής του ανακτόρου της Kνωσού) η ζωή συνεχίστηκε. Γύρω στο 1300 π.X. (ΥΜ IIIB) το Παλαίκαστρο χτυπήθηκε από νέο σεισμό και στη συνέχεια μοιάζει να εγκατα- λείφθηκε σταδιακά. O πληθυσμός εγκαταστάθηκε για ένα διάστημα στο Kαστρί (ΥΜ IIIΓ), όμως μέχρι το τέλος του 12ου αιώνα π.X. εγκατέλειψε οριστικά την παράκτια πεδιάδα για την ασφάλεια των γειτονικών βουνών
Η έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας
Tην ΥΜ IA περίοδο (περίπου 1600-1520 π.X) συνέβη ένα από τα πιο καταστροφικά γεγονότα στην ανθρώ-πινη ιστορία, η έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας μόλις εκατό χλμ. βόρεια της Kρήτης. H έκρηξη προκάλεσε παλιρροϊκά κύματα (tsunami, τσουνάμι) και σεισμούς που κατέστρεψαν κτήρια. Tεράστιες ποσότητες στάχτης εκτοξεύσθηκαν στον ουρανό κρύβοντας τον ήλιο για πολλές μέρες και μολύνοντας τις καλλιέργιες και τις πηγές νερού, ενώ παχιά στρώματα ελαφρόπετρας ξεβράστηκαν στις ακτές της Kρήτης.
Το Kτήριο 6 χτυπήθηκε από σεισμό και στη συνέχεια κατεδαφίστηκε. Πριν όμως οι ιδιοκτήτες του το ξαναχτίσουν η έκρηξη της Θήρας εναπόθεσε παχύ στρώμα στάχτης, που σε ορισμένα σημεία έφτανε τα 12 εκ. και το κτήριο εγκαταλείφθηκε οριστικά. Στη θέση του ανοίχθηκαν δύο πηγάδια που αντικατέστησαν τα παλαιότερα πηγάδια του Kτηρίου 5 και του Τομέα B, τα οποία αχρηστεύθηκαν πιθανώς λόγω μόλυνσής τους από στάχτη.
Οι Ανασκαφείς
Tον Aπρίλιο του 1902, ο Robert Carr Bosanquet πήγε στο Παλαίκαστρο με σκοπό να βρει το μινωικό ανάκτορο, σαν αυτά που είχαν πρόσφατα ανακαλυφθεί στην Kνωσό και την Φαιστό, και το ναό του Δικταίου Δία, γνωστό από επιγραφή που φυλάσσεται σήμερα στη Mονή Tοπλού. Tο 1903-5 επέστρεψε μαζί με τους R. M. Dawkins , C. T. Currelly και M. N. Tod και ανέσκαψε τους Tομείς A και Σ της μινωικής πόλης του Pουσσολάκκου. Παράλληλα, ο J. L. Myres ανέσκαψε το ιερό κορυφής του Πετσοφά, ενώ οι W. L. H. Duckworth και C. H. Hawes μελέτησαν τις μινωικές νεκροπόλεις. Δεν βρήκαν το μινωικό ανάκτορο, ανακάλυψαν όμως επιγραφή με τον Ύμνο προς το Mέγιστο Kούρο, που επέτρεψε την ταύτιση του Παλαικάστρου με το αρχαίο Δικταίο - το ιερό του γεννημένου στην Kρήτη Δικταίου Δία, της σημαντικότερης κρητικής θεότητας.
Minoan Palaikastro
The Palaikastro plain was occupied throughout the Bronze Age. The earliest confirmed habitation, about 2900 B.C. (EM I), was probably on a small scale. So far only one building up on Kastri and two others in the main settlement area have been excavated . Gradually the population expanded and by about 1900 B.C. (the time of the first palaces at Knossos and Phaistos), a large, well-planned town had been established, with overseas contacts, including Egypt and Asia Minor. Around 1760 B.C. an earthquake caused much damage. The following phase (MM III) saw reconstruction and a long period of growth, until (perhaps in 1628 B.C.) another earthquake and flooding again caused much damage. An extensive rebuilding programme followed and the ensuing phase (LM IA) was a time of prosperity . Fine houses with spacious rooms were built by rich traders, who filled their storage rooms with finely decorated pottery and stone vases, and kept track of their transactions on tablets written in Linear A.
At the end of this LM IA phase the town suffered the devastating effects of the Theran eruption that caused earthquakes and rained down ash. Once again the town was rebuilt, but the ensuing years were troublesome, with a sequence of fires, most likely due to human aggression, in the early 15th century (late LM IB), when there were widespread destructions across Crete. Palaikastro also suffered, but here, unlike other towns, the population recovered. Repairs and reconstruction were undertaken during the following century (LM II - LM IIIA) and although there is evidence for a fire around 1370 B.C., contemporary with the final destruction of the palace at Knossos, life continued and prosperity returned. Finally, around 1300 B.C. (LM IIIB) another earthquake struck, after which the town seems to have been slowly abandoned. People moved and settled for a time (LM IIIC) up on Kastri, but by the end of the 12th century B.C. they had left the coastal plain for the safety of the surrounding mountains.
The excavators
In April 1902, Robert Carr Bosanquet went to Palaikastro to find the Minoan palace, like those recently discovered at Knossos and Phaistos, and the temple of Diktaian Zeus, famous from the inscription with the Magnesian arbitration award in the Toplou Monastery. He returned in 1903-5 with R. M. Dawkins (left), C. T. Currelly (right) and M. N. Tod. They uncovered the Minoan town blocks A to S at Roussolakkos, while J. L. Myres excavated the peak sanctuary at Petsofas and W. L. H. Duckworth and C. H. Hawes studied the Minoan cemeteries. They failed to find the Minoan palace, but found the inscription with the Hymn to the Greatest Kouros, which proved that Palaikastro was the ancient Diktaion - the sanctuary of Cretan-born, or Diktaian Zeus, the main Cretan deity. L. H. Sackett returned again in 1983 with J. A. MacGillivray and J. M. Driessen to conduct a new search for the Minoan palace. They began with a site survey using magnetometer and surface indicators, which determined that Minoan Palaikastro was 30 hectares in extent. In 1986, with a large international team, they uncovered the southwest sector of the city with Buildings 1 to 7. Their greatest find, the Palaikastro Kouros, indicated that the ancient Diktaion probably had a Minoan predecessor. The recent geophysical survey directed by I. K. Whitbread and M. Boyd showed that the town was even larger and has located the traces of a large structure in a previously unexplored area.
The Santorini Eruption
he volcano on the island of Santorini or Thera, just 100 km north of Crete, erupted during the LM IA period (c. 1600-1520 B.C.) in one of the most cataclysmic events in human history. The eruption caused tidal waves (tsunamis) and ejected huge amounts of ash, darkening the skies for days, polluting agricultural and water resources. Earthquakes destroyed houses and thick layers of pumice were brought by the sea to wash up on the shores of Crete.
Building 6 was damaged by an earthquake and had to be demolished, but before any reconstruction was possible, the eruption struck, the ruins were covered in ash, found up to 12 cms. deep in places and the area was never reoccupied. Instead, in LM IB two new wells were dug here to replace those in Building 5 and Block B, which went out of use, probably because they were polluted by ash.
(Source wiki,)
Τα παραμύθια δεν είναι μόνο ψυχαγωγία για τα παιδιά, αλλά και ο πιο άμεσος τρόπος για να οδηγηθούν με ασφάλεια στην ωριμότητα, υποστηρίζει...
