ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ:
Ένα πρωινό η Παναγιά μου
θά 'ρθει να με βρει στην ακρογιαλιά.
Πέλαγο κρυφό τα όνειρά μου
κι έστειλες εσύ βάρκα με πανί.
Πόσο σ' αγαπώ κανείς δεν ξέρει
κι αν θα μ' αγαπάς, μικρό μου ταίρι
καλοκαιρινό, σ' αγαπώ.
Θα σταθείς ψηλά στο παραθύρι
πάνω στα μαλλιά άστρα του νοτιά.
Έχει η Παναγιά καραβοκύρη
να μας πάει μακριά, πέρα απ' τη στεριά.
Ένα πρωινό η Παναγιά μου
θά 'ρθει να με βρει στην ακρογιαλιά.
Πέλαγο κρυφό τα όνειρά μου
κι έστειλες εσύ βάρκα με πανί.
Πόσο σ' αγαπώ κανείς δεν ξέρει
κι αν θα μ' αγαπάς, μικρό μου ταίρι
καλοκαιρινό, σ' αγαπώ.
Θα σταθείς ψηλά στο παραθύρι
πάνω στα μαλλιά άστρα του νοτιά.
Έχει η Παναγιά καραβοκύρη
να μας πάει μακριά, πέρα απ' τη στεριά.
Δεν υπάρχει άλλη λύτρωση .... ότι και να πω..., θεωρώ ότι κάθε πόνος ή θλίψη θα ξεπεραστεί μόνο αν το θέλεις....., και τότε θα μπορέσουμε ίσως να καταλάβουμε ότι ο προορισμός, το ταξίδι μας μέσα από τον πόνο ή την θλίψη...., μας έκανε πιο ώριμους.., πιο σοφούς...., πιο δυνατούς...
Για όλους όσους έχουν βιώσει πολύ έντονα πρωινά στην ζωή τους...
Για όλους όσους ψιθυρίσει καλοκαιρινά σ' αγαπώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου