Πώς να σε πω — καλοκαιριάτικο πρωί; Έχεις πιο εύκρατη μορφή, πιο ερασμία· γνωρίζω ανέμους που κι ο Μάης φυλλορροεί, τα καλοκαίρια έχουν πάντα προθεσμία.
Κάποτε καίει ο επουράνιος οφθαλμός και της χροιάς του ο χρυσός συχνά θαμπώνει, κάποιος μοιραίος του καιρού αναπαλμός την ομορφιά της ομορφιάς απογυμνώνει.
Μα εσύ αιώνιο θα έχεις καλοκαίρι κι η ομορφιά σου δεν θ' απαλλοτριωθεί, δεν θα επαίρεται ο Άδης πως σε ξέρει καθώς θα γράφεσαι στου χρόνου την ροή.
Όσο ζουν άνθρωποι και βλέπουν, σ’ αυτούς του στίχους θα γυρίζουν και ζωή θα σου χαρίζουν.
μτφ Διονύσης Καψάλης
Κάποτε καίει ο επουράνιος οφθαλμός και της χροιάς του ο χρυσός συχνά θαμπώνει, κάποιος μοιραίος του καιρού αναπαλμός την ομορφιά της ομορφιάς απογυμνώνει.
Μα εσύ αιώνιο θα έχεις καλοκαίρι κι η ομορφιά σου δεν θ' απαλλοτριωθεί, δεν θα επαίρεται ο Άδης πως σε ξέρει καθώς θα γράφεσαι στου χρόνου την ροή.
Όσο ζουν άνθρωποι και βλέπουν, σ’ αυτούς του στίχους θα γυρίζουν και ζωή θα σου χαρίζουν.
μτφ Διονύσης Καψάλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου