Το μεγάλο κανόνι. Βέγγος σφαλιάρα!

Τα μαντάτα που παίρνει ο Βέγγος από τη Γερμανία όπου σπουδάζει ο γιος του δεν είναι καλά.

Αποφασίζει να πάει ο ίδιος στη Γερμανία ώστε να δει πώς πάνε οι σπουδές του γιου του.

Με έκπληξη ο Βέγγος διαπιστώνει ότι ο γιος του έχει εμπλακεί με ναζιστικές οργανώσεις.

Τον πιάνει επ' αυτόφωρο και του δίνει μερικές θεϊκές σφαλιάρες!!!

Από την ταινία: Το μεγάλο κανόνι (1981)

Η σφαγή 370 γυναικόπαιδων στο σπήλαιο του Μελιδονίου το 1823.

Στο σπήλαιο του Μελιδονίου στην περιοχή του Μυλοπόταμου Κρήτης, έλαβε χώρα μία από τις πλέον αποτρόπαιες πράξεις των Τούρκων έναντι αμάχων Ελλήνων.

Τον Οκτώβριο του 1823 και ενώ ο επαναστατικός αγώνας είχε φουντώσει στην Κρήτη 370 περίπου γυναικόπαιδα κρύφτηκαν στο σπήλαιο προστατευόμενοι από 30 ενόπλους.

Μόλις ο Χουσεήν Μπεής πληροφορήθηκε την πράξη τους τους πολιόρκησε χωρίς επιτυχία επί τρεις μήνες.

Στις 24-01-1821 όμως έφραξε την είσοδο ρίχνοντας μεγάλες πέτρες και κατόπιν έβαλε φωτιά σε δηλητηριώδη εύφλεκτα υλικά (άχυρα, λάδια, πυρήνες κλπ). Οι πολιορκημένοι πνίγηκαν από τις αναθυμιάσεις.

Κάθε χρόνο τελείτε μνημόσυνο, ενώ στο σπήλαιο υπάρχει και οστεοφυλάκιο...

Περαιτέρω στοιχεία για το σπήλαιο θα βρείτε εδώ:

https://politismikidiadromi.blogspot.com/2019/09/blog-post_35.html

Το ταξίδι για το Κάρντιφ, μονόπρακτο του Ευγενείου Ο Νήλ. Ραδιοφωνικό θέατρο

Η Πολιτισμική Διαδρομή θα σας παρουσιάσει το μονόπρακτο του Αμερικάνου θεατρικού συγγραφέα Ευγένιου Ο Νηλ "Το ταξίδι για το Κάρντιφ", μεταφέροντας σας μ' αυτόν τον τρόπο στο κατάστρωμα ενός εμπορικού καραβιού στις αρχές του 20ου αιώνα.

Η πρεμιέρα του έργου έγινε στη Μασαχουσέτη κοντά στην προβλήτα, σε μία καλύβα από τον τοπικό θίασο.

Η καλύβα στην οποία πρωτοπαίχτηκε το μονόπρακτο

Η υπόθεση:
Ένας ετοιμοθάνατος ναυτικός, ο Γιανγκ, βρίσκεται εν πλω για το Κάρντιφ. Η ομίχλη καθυστερεί την άφιξη στο ουαλέζικο λιμάνι και καθώς ο θάνατος πλησιάζει ο Γιανγκ κάνει μία μικρή αποτίμηση της ζωής του, που είναι και χαρακτηριστικό δείγμα της ζωής του ναυτικού των αρχών του 20ου αιώνα.


Πρόκειται για Μονόπρακτο, δηλαδή για σύντομο θεατρικό έργο που διαδραματίζεται σε μία σκηνή ή μία πράξη.

• Η μεταφόρτωση πραγματοποιήθηκε από το κανάλι "Ραδιοφωνικό θέατρο" του youtube

Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος στο μέτωπο

Από τον ιστορικό συλλέκτη Βέροιας:

Φωτογραφία η οποία εμφανίζει
 τον γνωστό και αγαπητό ηθοποιό
 Διονύσιο Παπαγιαννόπουλο
 (1912-1984) ως έφεδρο
Υπολοχαγό (ΠΖ), κατά την
περίοδο 1947-1949.
Ο ίδιος υπηρέτησε αρχικά
 ως έφεδρος Ανθλγος το 1940-1941,
 και κατόπιν όπως προαναφέρθηκε,
ως έφεδρος Υπλγος
κατά την περίοδο του
συμμοριτοπολέμου 1947-1949.
 Ήταν ικανότατος αξκος
 και ιδιαίτερα αγαπητός στους υφισταμένους του,
οι οποίοι του είχαν προσάψει το παρατσούκλι ΄΄αγελαδάρης΄΄,
καθώς στα ύποπτα δρομολόγια
κατά την περίοδο 1947-1949,
 άφηνε να προπορεύεται πάντα
μπροστά από την υπομονάδα
που διοικούσε μία αγελάδα,
προκειμένου εάν υπήρχε
ναρκοπέδιο στο δρομολόγιο του,
 αφενός να μην υπάρχουν θύματα
από τους οπλίτες που διοικούσε,
 και αφετέρου άνευ απωλειών
να μπορεί να εντοπίζει τα ναρκοπέδια. Επίσης στην φωτογραφία αυτή
 άξιον παρατηρήσεως είναι
 ο τρόπος που φέρει το περίστροφο
 μετά της θήκης του στη μέση του,
 καθώς η τοποθέτησης
του περιστρόφου  με αυτόν
 τον τρόπο επί της χλαίνης
ήταν για την  ταχύτατη και
άμεση χρήση του περιστρόφου.

Το υλικό επιμελήθηκε το μέλος της ομάδας μας Παντελής Συμεωνίδης.

Καταρράκτης στα Κύθηρα...

Εξαιρετικό τοπίο...

Όταν η μπλε ποδιά κυριαρχούσε στα σχολεία

Κάποτε τα παιδιά στο σχολείο φορούσαν μπλε ποδιές. Το νόημα του συγκεκριμένου μέτρου ήταν η επίτευξη της εξάλειψης των κοινωνικών και οικονομικών διαφορών και αντιφάσεων.

Έτσι λοιπόν πέραν της ομοιομορφίας που επιτυγχάνονταν κανένα παιδί δεν αισθάνονταν άσχημα για την ενδυμασία του.

Η ανωτέρω φωτογραφία τραβήχτηκε τη δεκαετία του 60 και δείχνει ένα σχολείο να επισκέπτεται την Ακρόπολη. Έχει υποστεί εξαιρετική επεξεργασία και αποδεικνύει την σωστή χρήση του μέτρου...

Γέφυρα που κόβει την ανάσα στη Νέα Υόρκη.

Προκαλεί τρόμο...

Η συγκεκριμένη γέφυρα βρίσκεται στη Νέα Υόρκη και κόβει την ανάσα...

Απόψεις Ρώσου πρεσβευτή σχετικά με το ζήτημα της Εξαρχίας.

Η Ρωσία ήταν βασικός παίχτης των εξελίξεων στο βαλκανικό χώρο.
Μετά τη συνθήκη του Βερολίνου (1879), Ρώσος πρέσβης στην Πόλη συντάχθηκε με τις ελληνικές προτάσεις στο εκκλησιαστικό όσον αφορά το ζήτημα τη λειτουργία της της Εξαρχίας.

Οι προτάσεις του Ρώσου πρέσβη στην Κωνσταντινούπολη Nelidov ήταν οι ακόλουθες:

ο Έξαρχος να εγκατασταθεί στη Σόφια και η δικαιοδοσία του να περιοριστεί στην Ηγεμονία, να συμμετέχει στις εργασίες της Πατριαρχικής Συνόδου της Κωνσταντινουπόλεως, ο Πατριάρχης να διορίζει Βούλγαρους μητροπολίτες στη Μακεδονία από τους υποψηφίους που θα πρότεινε ο Έξαρχος, αλλά μονάχα στις επαρχίες όπου οι Βούλγαροι αποτελούσαν την πλειοψηφία. Στις επαρχίες όπου οι Βούλγαροι ήταν μειοψηφία, θα υπήρχε Βούλγαρος Επίσκοπος. Ο Nelidov ισχυριζόταν ότι η ελληνική κυβέρνηση, το Οικουμενικό Πατριαρχείο και η Ρωσική Σύνοδος δέχονταν αυτούς τους όρους.
 Βλ. P.
Popov, Balkanskata Politika na Bâlgarija 1894-1898, Σόφια 1984, σ. 82.
 Η Ρωσία ενδιαφερόταν περισσότερο για την ενότητα της ορθοδοξίας, ώστε να μην επωφελείται η ουνιτική και η προτεσταντική προπαγάνδα από τη διάσπαση της.
 Η Ελλάδα δεν ήταν αρνητική στη ρωσική πρωτοβουλία, διότι περιείχε τη βασική γραμμή της οροθέτησης του ελληνισμού από τον σλαβισμό.

Τελικά οι προτάσεις του πρέσβη δεν έγιναν ποτέ δεκτές και ακολούθησε η διάσπαση.

Τοπίο στη Σρι Λάνκα...

Βγαλμένο από παραμύθι...

Ελέφαντες σε ποταμό στη Σρι Λάνκα και σε δεύτερο πλάνο το ηλιοβασίλεμα...

Το έτος 1871...

Η αναγνώριση της βουλγάρικης εξαρχίας πραγματοποιήθηκε από το Σουλτάνο υπο την πίεση όμως των Ρώσων...

Ο Άγιος Παϊσιος ο Χιλανδαρινός

Το έτος 1871…

Το 1871, λοιπόν, υπό την ασφυκτική πίεση των Ρώσων ο Σουλτάνος αναγνώρισε τη Βουλγαρική Εξαρχία, η οποία αποσχίσθηκε από το Οικουμενικό
Πατριαρχείο και έλαβε την άδεια να ιδρύει στα οθωμανικά εδάφη της Μακεδονίας βουλγαρικές Μητροπόλεις και εκκλησιές. Στόχος ήταν οι σλαβόφωνοι Μακεδόνες, που στην βόρεια ζώνη της Άνω Μακεδονίας αποτελούσαν την πλειοψηφία του μακεδονικού ελληνισμού και αρχικά προσελκύονταν εύκολα στους ναούς της
Εξαρχίας επειδή αντιλαμβάνονταν μέσες-άκρες καλύτερα τη γλώσσα της Λειτουργίας.
Όλοι αυτοί εγγράφονταν στα οθωμανικά κιτάπια σαν «Εξαρχικοί» και κατ’ επέκταση σαν «Βούλγαροι» διότι οι Οθωμανοί ξεχώριζαν τους υπηκόους τους ανάλογα μόνον με το θρήσκευμά τους και έως τότε ανέγραφαν όλους τους
Ορθοδόξους ως Ρουμ, δηλαδή Ρωμαίους, Έλληνες.

Το 1871 υπήρξε χρονιά σταθμός για τον Ελληνισμό της Νοτίου Βουλγαρίας καθώς άνοιξε ο δρόμος για τον εκβουλγαρισμό του με θρησκευτικά μέσα...