Και αυτοί το βιολί τους...

Κάποιοι νομίζουν ότι βρίσκονται ακόμη σε άλλες εποχές...

Στο μεσαίωνα της μεταπολίτευσης...

Δεν αντιλαμβάνονται ότι πέρασαν ανεπιστρεπτί αυτά!

Μία σύντομη ανασκόπηση της πορείας του Ελληνισμού στη Θράκη...

Η Θράκη υπήρξε σε όλη την έκταση της (Βουλγάρικη και Ελληνική) εξελληνισμένη και χριστιανική ειδικά από τη ρωμαϊκή εποχή και ύστερα εώς την εγκατάσταση Σλάβων και Βουλγάρων στις θρακικές περιοχές της σημερινής νότιας Βουλγαρίας. Η ανάπτυξη που επιχειρεί το αρχείο θρακικού ελληνισμού ως προς αυτό το θέμα είναι ενδιαφέρουσα:

Ή Βυζαντιακή αυτοκρατορία παρέλαβε παρά τής Ρωμαϊκής τήν Θράκην δλην τελείως έξηλληνισμένην καί σχεδόν χριστιανικήν. 
Οϊ δέ έν τή γωνία τής Ροδόπης ταΰτη πληθυσμοί, έχοντες κέντρον τήν φύσει καί τέχνη όχυράν Φιλιπποΰπολιν, ήσαν ακμαιότατοι ζώντες εύδαίμονες έν τή εύφόρω χώρα των, ήτις ένεκα τής έπικρατησάσης έπί αιώνας ευνομίας υπό τήν Ρωμαϊκήν κυριαρχίαν μετεβλήθη εΐ.ς παράδεισον. Δυστυχώς ή από βορρά έπισκήψασα τών βαρβάρων επιδρομέων θεομηνία άνεστάτωσε τά πάντα. Γότθοι, Οΰνοι, ’Άβαροι, Σλαΰοι, Βούλγαροι έπανειλημμένως επί αιώνας επιδραμόντες τήν άνθηράν χόραν ήρήμωσαν αυτήν σφάζοντες ή άπάγοντες αιχμαλώτους τούς κατοίκους της.
 Οΰτω οί παλαιοί άνωχΰρωτοι συνοικισμοί κατεστράφησαν, μηδέ τών ονομάτων αυτών διασωθέντων, οί δέ τυχόν άνεγερθέντες έπί τής τοποθεσίας των ή παρ’ αυτή νέοι είτε υπό τών διαφυγόντων τον κίνδυνον Ελλήνων καί εξηλληνισμένων κατοίκων των είτε υπό τών έπηλΰδων από τοΰ έκτου ήδη αίώνος Σλαΰων είτε υπό έπιμείκτων έ'λαβον νέα τοπωνυμία.
Τής μοίρας ταΰτης δεν άπηλλάγη καί ό παλαιός συνοικισμός, έπί τής τοποθεσίας οΰτινος άνεκτίσθη ό μεσαιωνικός Στενίμαχος. ’Άδηλον είναι, τίνες ήσαν οί συνοικίσαντες αυτόν πάλιν καί πότε. 
Ήσαν δηλ. λείψανα τών παλαιών κατοίκων του περιστοθέντα από τοΰ κατακλυσμού τών επιδρομέων καί άποτελέσαντα τον πυρήνα τοΰ μεσαιωνικού συνοικισμού, ώς φρονεί ό Βλ. Σκορδέλης ή ήσαν άλλοι έποικοι, — άγνωστον πόθεν όρμηθέντες,— έγκατασταθέντες έκεί μετά τών οικογενειών τών στρατιωτών φυλάκων τοΰ επικειμένου φρουρίου, ώς υποστηρίζει ό ’Αργΰρ. Δημητριάδης.
Τό μόνον βέβαιον είναι δτι οί συνοικήσαντες πάλιν έκεί ήσαν "Ελληνες, διότι ή πόλις έπί αιώνας μέχρις έσχατων (1906) διεφΰλαξε τον Ελληνικόν της χαρακτήρα άμειγή, ένώ οί περί αυτήν έπί τής 'Ροδόπης συνοικισμοί πάντες πλήν τών Βοδενών καί Κουκλένης έξεσλαυίσθησαν.

Από το Αρχείο Θρακικού Ελληνισμού (Φιλιππούπολη 1936)

Ο Θωδορής Βοριάς επιλέγει χωρία από την Ανδρομάχη του Ευριπίδη...

Ο γνωστός ερευνητής και ποιητής μας παραθέτει τη γνώμη του μεγάλου Αθηναίου ποιητή σχετικά με τις κακές γυναίκες  επιλέγοντας ένα σχετικό χωρίο από το έργο του Ανδρομάχη...

στιχ. 269 – 273

[Ἀνδρομάχη: Δεινὸν δ᾿ ἐρπετῶν μὲν ἀγρίων
ἄκη βροτοῖσι θεῶν καταστῆσαί τινα·
ὃ δ’ ἔστ᾿ ἐχίδνης καὶ πυρὸς περαιτέρω,
οὐδεὶς γυναικὸς φάρμακ᾿ ἐξηύρηκὲ πω κακῆς…]

Και η μετάφραση...

Γιὰ τὰ φαρμακερὰ φίδια
δίνουν στοὺς ἀνθρώπους οἱ θεοὶ βοτάνια,
καὶ γιὰ τὸ χειρότερο,
κι ἀπ’ τὴν ὀχιὰ κι ἀπ’ τὴ φωτιά,
γιὰ τὴν κακιὰ γυναίκα
κανεὶς δὲ βρῆκε μέχρι σήμερα τὸ φάρμακο.

Σε ποιους απευθύνεται ο «Ρουβίκωνας»; Τάκη Θεοδωρόπουλου.

Ο γνωστός αρθρογράφος της Καθημερινής κος Θεοδωρόπουλος διερωτάται σχετικά με τη λειτουργία του Ρουβίκωνα, με αφορμή την επίθεση των αγαπημένων παιδιών του Μεσαίωνα της Μεταπολίτευσης στο σπίτι του δημοσιογράφου κου Πορτοσάλτε... 

Εγραψαν χυδαιότητες στον τοίχο του σπιτιού του Αρη Πορτοσάλτε; Στόχος τους είναι να αφυπνίσουν τη «λαϊκή» συνείδηση; Ζητούν συμπαράσταση στον αγώνα τους κατά της κοινωνικής αδικίας; Θεωρούν ότι έτσι υπερασπίζονται τους αδύναμους; Αν υπήρχε έστω και ίχνος από τα παραπάνω, τότε θα μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει την πράξη πολιτική. Επειδή όμως ο μόνος στόχος τους ήταν να τρομοκρατήσουν τον Πορτοσάλτε και την οικογένειά του, ενδεχομένως δε να τον φέρουν σε δύσκολη θέση απέναντι στους γείτονές του, η μόνη λέξη που μπορώ να βρω είναι η λέξη αλητεία. Η δράση του «Ρουβίκωνα» έχει μοναδικό στόχο τη συντήρηση των αντανακλαστικών της εχθροπάθειας που αναζητεί εχθρούς για να επιβιώσει. Ομάδες που βρίζουν, απειλούν και το βάζουν στα πόδια μόνον όταν υποψιασθούν ότι θα εμφανισθεί η αστυνομία – κάτι σπάνιο και εξαιρετικό.

Το πρώτο ερώτημα που προκύπτει είναι το qui bono. Ποιοι ωφελούνται από τη συντήρηση της εχθροπάθειας προσπαθώντας να δώσουν πολιτική χροιά στη δράση της συμμορίας. Είναι ο κ. Φίλης, που χαρακτήρισε τις ενέργειες του «Ρουβίκωνα» «παρεμβάσεις»; Είναι ο κ. Βούτσης, που τους προσέφερε περιπολικό για να επιστρέψουν στα γραφεία τους; Είναι το πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ, που είχε καλέσει τον Πορτοσάλτε σε απολογία επειδή είχε υποστηρίξει το «Ναι» στο δημοψήφισμα; Είναι ο κ. Δραγασάκης, που τους αποκάλεσε «δικά μας παιδιά»; Ας μην ξεχνάμε ότι ο «Ρουβίκωνας» γεννήθηκε και ανδρώθηκε όταν οι προαναφερθέντες είχαν την πολιτική εξουσία, την οποία απέκτησαν αναγορεύοντας την εχθροπάθεια σε μοχλό κοινωνικής προόδου. Την εξουσία την έχασαν και όσοι απ’ αυτούς έχουν δυο δράμια μυαλό ξέρουν πως το μέλλον τους υπόκειται στον νόμο της εντροπίας. Χωρίς πολιτική πρόταση είναι καταδικασμένοι να περιθωριοποιούνται μέρα με τη μέρα. Τους μένουν τα αντανακλαστικά του αυτοματισμού, για να θυμούνται και οι ίδιοι ότι είναι ζωντανοί. Ο ρόλος του «Ρουβίκωνα» είναι να συντηρεί την εντύπωση πως η κοινωνία είναι σε αναβρασμό ή ότι μπορεί, ανά πάσα στιγμή, να φτάσει σε αναβρασμό.

Το δεύτερο ερώτημα αφορά τα ίδια τα μέλη του «Ρουβίκωνα». Πώς περνούν τις μέρες τους; Πώς καλύπτουν τα λειτουργικά έξοδα της συμμορίας τους και τα ατομικά των μελών της; Πώς φτιάχτηκαν αυτά τα υπερτροφικά «εγώ»; Τους χουλιγκάνους τούς καθοδηγούν οι παράγοντες. Ποιοι καθοδηγούν τον «Ρουβίκωνα»; Γιατί η αστυνομία δεν έχει ακόμη καταφέρει να εξουδετερώσει τη συμμορία; Τον Αρη Πορτοσάλτε τον εκτιμώ ιδιαιτέρως. Είναι φίλος. Ομως το πρόβλημα δεν είναι μόνον η προσωπική του ταλαιπωρία. Το πρόβλημα είναι ο «Ρουβίκωνας» και οι λοιπές συμμορίες. Ποιος τους έδωσε το δικαίωμα να μας υποχρεώνουν να ασχολούμεθα μαζί τους;

Σαν σήμερα...

Ο ελληνικός στρατός αποβιβάστηκε στη Σμύρνη...

Μέσα σε κλίμα συγκίνησης και ενθουσιασμού μετά από πολλούς αιώνες Έλληνες στρατιώτες πατούν επίσημα το πόδι τους στην Ασία.

Ο πρωθυπουργός Ε. Βενιζέλος θέτει την υπόθεση της υλοποίησης της Μ. Ιδέας στην τελική και πιο κρίσιμη φάση της.

Οι σύμμαχοι είναι στην παρουσα φάση με το μέρος των Ελλήνων.

Δίδεται μια μικρή μάχη με μια ανοργάνωτη μικρή τουρκική δύναμη η οποιο κάμπτεται εύκολα . Η Σμύρνη θα γεμίσει με Ελληνες στρατιώτες. 

Κάπως έτσι θα ξεκινήσει ο μικρασιατικός Αγών. Μια περιπέτεια που διηδιήρκεσε περίπου 3,5 χρόνια...

Κατά τη γνώμη μας η μικρασιατική εκστρατεία ήταν η σοβαρότερη ιστορική καμπή του νέου Ελληνισμού, γι'αυτό και θα επιχειρηθεί η διεξοδική ανάλυση κάθε πτυχή της από εμάς...

Το 1897 κινδύνεψε η ακεραιότητα της Ελλάδας. Γεωργίου Αμανατίδη

Όταν το 1897 η κυβέρνηση Δηλιγιάννη ενθάρρυνε εξεγέρσεις στην Ήπειρο και στη Μακεδονία, επαρχίες τότε της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ο Σουλτάνος κήρυξε πόλεμο κατά της Ελλάδας. 

Κατεστραμμένη όπως ήταν οικονομικά, και απροετοίμαστη στρατιωτικά, η Ελλάδα υπέστη μια ταπεινωτική ήττα από την Τουρκία.

Τα τουρκικά στρατεύματα μπήκαν στη Θεσσαλία και πήραν τη Λάρισα, 16 χρόνια μόνο μετά την ενσωμάτωσή της στο ελληνικό κράτος.
Μόνο η επέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων έσωσε την Ελλάδα από περαιτέρω πανωλεθρίες.

Η Θεσσαλία επιστράφηκε στην Ελλάδα, ενώ η Κρήτη αναγνωρίστηκε ως αυτόνομη με την επικυριαρχία του Σουλτάνου, και με εθνική κυβέρνηση υπό την Επιτροπεία του Πρίγκιπα Γεωργίου της Ελλάδας.

Η Ελλάδα υποχρεώθηκε να καταβάλει στην Τουρκία αποζημίωση που ξεπερνούσε τις οικονομικές της δυνατότητες. Για το λόγο αυτό αναγκάσθηκε να δεχθεί μια Διεθνή Επιτροπή Ελέγχου, 

εντεταλμένη με το διακανονισμό της αποζημίωσης.

Οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής εκείνης διαδραμάτισαν έναν καταλυτικό ρόλο στην πορεία που θα ακολουθούσε η πολιτική και οικονομική πολιτική της Ελλάδας.

Πηγή: Γ. Αμανατίδης

Ο λόξυγκας, του Μάριου Βαλέρη. Ραδιοφωνικό θέατρο

Η Πολιτισμική Διαδρομή θα συνεχίσει την παρουσίαση της σειράς των αστυνομικών έργων του Μάριου Βαλέρη.

Ο επιθεωρητής Γαλάτης θα κληθεί να εξιχνιάσει τον αιφνίδιο θάνατο μίας όμορφης ιδιωτικής υπαλλήλου...



Η μεταφόρτωση πραγματοποιήθηκε από το κανάλι isobitis:

http://www.isobitis.com/theatro/theatro1289.mp3

Οι Γότθοι και η διείσδυση τους στον Ιταλικό και στο βυζαντινό χώρο

Με την έναρξη του 3ου– 4ου αι μ.Χ. στην Ηπειρωτική Ευρώπη από τα βόρεια του Εύξεινου Πόντου θα εισαγάγω εχθρικές προς την
Ρώμη φυλές και τα διάφοραλευόμενες εφαρμογές που θέλουμε να εισαγάγουμε τις
πληροφορίες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, λεηλαια μητροπόλεις. 

Μαθητές που αναζητούν τα Κέλτικων φυλών που δημιουργούνν στην Κεντρική Ευρώπη αφανή από τα Ρωμαϊκά
στρατευματα, προσφορες εφαρμογη για μετοίκηση. Έτσι οι Γοτθικές φυλές πιεζόμενες ανατολικά από τις εξελισσόμενες από τα
Ουράλια γλώσσες φυλές, εγκατάστασηθίστανται με γοργόγραμμαμό στην Κεντρική Ευρώπη.

 Οι Γότθοι διαουνά η Ανατολική Ρώμη αδυναμία να διαρούσει επιδρομές στις. 

Διασχηματο Δούναβη και ξεκινούν μαζικές επιθέσεις σε Βαλκάνια και Ανατολία. 

Ητ πρόσβαση στο 269, οι αιχμάλωτοι επιστρατεύσεις και δημιουργήσαμε το επιλεκτο Σύνταγμα των Γότθων στον Ρωμαϊκό Αυτοκρατορικό στρατό.

Μαθητές σχολιασμένα ξεκινά η ένωση των υποταγμένων Γότθων στον Μεσογειακόχρωμα.

Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΟΥΣ ΣΤΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ

 Ο Ελληνικής καταγωγής Αρειανός Επίσκοπος Ουλφίλας δημιουργεί το Γοτθικό αλφάβητο με βάση το Ελληνικό,

 μεταφέρει την Βίβλο στη Γοτθική γλώσσα και διδάσκει τον Χριστιανισμό
στις Γοτθικές φυλές σύμφωνα με τις αρχές του Αρείου. Έτσι και με την συγκατάθεση της κεντρικής εξουσίας, 500.000 βάρβαροι Γότθοι
διασχίζουν τον Δούναβη και εγκαθίστανται σε διάφορες περιοχές της Αυτοκρατορίας.

Οι Αρειανοί ευγενείς εδραιώνονται γύρω από τα Βυζαντινά ανάκτορα με απώτερο σκοπό την εδραίωση του Αρειανισμού στην Βυζαντινή

επικράτεια. Οι αιρετικές διαφορές δημιουργούν σοβαρά διοικητικά προβλήματα. Τα γεγονότα στα κατώτερα στρώματα μεταφέρονται ως
φυλετικές διαφορές. Οι Γοτθικές λεγεώνες που σταθμεύουν σε Θράκη και Μακεδονία στασιάζουν και λεηλατούν Θεσσαλία, Αττική,
Πελοπόννησο και Βοιωτία. Αν και οι στασιαστές αντιμετωπίζονται ξανά με Γοτθικές λεγεώνες, το γεγονός στο 399 προκαλεί την σύνταξη
του «αντι-Γερμανικού Μανιφέστου του Εθνικού κόμματος του Αυρηλιανού», από τον Επίσκοπο Συνέσιο τον Κυρηναίο.

Οι Αρειανοί Γότθοι, εκτός του ότι πιέζουν τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Αρκάδιο (395 – 408) να εξορίσει και να εκτελέσει τον ύπατο
Ευτρόπιο αποκτούν και λατρευτικό χώρο στην Κωνσταντινούπολη. Έτσι οι Βυζαντινοί λαοί το 400 με τη βούληση του Αυτοκράτορα και την
προτροπή του Αγ. Ιωάννη Χρυσοστόμου επαναστατούν κατά των Γότθων, οι οποίοι εξωθούνται βίαια από την πρωτεύουσα και τα περίχωρά
της. Στη διάρκεια της επανάστασης σκοτώθηκαν πολλοί Γότθοι και καθαιρέθηκαν πολλοί από τα αξιώματά τους. Έκτοτε οι Γότθοι
βρίσκονται σε σταθερή αντιπαράθεση με την Κωνσταντινούπολη, επικαλούμενοι τα δικαιώματα που τους αφαιρέθηκαν βίαια. Έτσι οι πιστοί
της αίρεσης από προστάτες θα μετατραπούν σε αιώνιους εχθρούς της Κωνσταντινούπολης με ό,τι αυτό πρεσβεύει…

Η Γερμανική φυλή των Λογγοβαρδών στηριζόμενη από τους Τούρκους Αβαρούς, το 568 κυριαρχεί στα 2/3 της Ιταλικής χερσονήσου και
ιδρύει το πρώτο Γερμανικό βασίλειο. Ο Πάπας Αγ. Γρηγόριος Α’ (590-604) προσπαθεί να τους προσηλυτίσει στον Χριστιανισμό. Έτσι η
πρώτη φυλή που εκχριστιανίζεται με πρωτοβουλία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας είναι οι Γερμανοί Λογγοβάρδοι. Το 751 παραδίδεται η
Ραβέννα, διώχνονται οι Έλληνες και Ελληνόφωνοι Δούκες και αντικαθίστανται με τοπικούς άρχοντες.

Οι Γοτθικές φυλές που έρχονται στην Ευρώπη, μετά τον αφανισμό των Ουράνιων Τούρκων το 751 και το ξήλωμα των Τουρκικών φυλών

στην κεντρική και Βόρεια Ασία από τους Κινέζους, μιλούν διαφορετική διάλεκτο από τις προϋπάρχουσες. Διαφορετική επίσης διάλεκτο
μιλούν οι Γοτθικές φυλές που συμμάχησαν με Ούννους, Αβαρούς και Σλάβους στην Ανατολική Ευρώπη. Έτσι το 817 όταν ο Λουδοβίκος Α’
ο Ευσεβής (814 – 840) ανακηρύσσεται και βασιλιάς της Βαυαρίας, η Βαυαρική διάλεκτος αρχίζει να επικρατεί στην Κεντρική Ευρώπη. Με
την επίδραση του «Παπισμού», οι φθόγγοι και οι φωνές των γραμμάτων, που διαφέρουν από την μέχρι τον 9ο αιώνα καθομιλούμενη
Γερμανική γλώσσα, άρχισαν να αναγράφονται με λατινικούς χαρακτήρες.
Το 962 όταν ο Γερμανός βασιλιάς του Α’ Ράιχ, Otto Α’ (Όθων Α’, 951 – 973) θα στεφθεί Αυτοκράτορας της Δύσης, θα αποκαλέσει την
Δυτική Αυτοκρατορία, ως «Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία» (Sacrum Romanum Imperium), τίτλος που θα διατηρηθεί μέχρι το 1806.
Εφαρμογές γερμανικά φυλές επικρατεί η Γερμανική διάλεκτος των Αλεμάνι και των Βαυαρών, η που θα εμφανιστεί ως διάλεκτος των
Γερμανικά φυλών. Μετά την «ερμηνεία» της Βίβλου με την μεσαία (ή κεντρική) Γερμανική διάλεκτο από τον Martin Luther (Μάρτιν Λούθερ
, γ.1483 - θ.1546) στην διαμορφωμένη η εφαρμογή της γλώσσας.

 Η διδασκαλία του Martin Luther και διατερα η η «ερμηνεία» της

Βίβλου στη γερμανική διάλεκτο με τη χρήση χρήσης Λατινικού αλφάβητου, 

χρόνος στο πατριωτικό α διαμεταφερόμενα Γερμανικά φυλών, που
απαιτούν να κόψεις κάθε εξάρτηση και από την Εκκλησία της Ρώμης. 

Έτσι, προσεκτικά η Λουθηρανική Εκκλησία και οι αιρέσεις της, που
απαιτούν να απαλλάσσουν την Χριστιανική θρησκεία, το οποίο χρησιμοποιούμε από την Ελληνική επιβολήή (Γραμματεία)…

Η αγάπη του εμπαθή...

Ο εμπαθής άνθρωπος, ο αμαρτωλός, αυτό κάνει: Αγαπά αυτόν που τον αγαπά. Εκτιμά αυτόν που τον εκτιμά. Αλλά, πρέπει να ξέρουμε ότι, η εμπαθής εκτίμηση και η εμπαθής αγάπη, είναι απολύτως, έκφραση του εγωισμού του ανθρώπου. Και ό,τι ο άνθρωπος κάνει, δρα και εργάζεται, υλοποιώντας τον εγωισμό του, αυτός, αποτυγχάνει στη ζωή του, διότι τα έργα εξωτερικά μπορεί να φαίνονται καλά, αλλά είναι προς το «θεαθήναι τοις ανθρώποις», και ο Θεός, δεν παίρνει τίποτε από αυτά.

 Γέροντας Εφραίμ Βατοπαιδινός.

Λίγες γραμμές για την ίδρυση της Κωνσταντινούπολης...

Στη Δυτική ακτή του περάσματος Προποντίδα – Εύξεινος Πόντος, τον 7ο αι. π.Χ.
 θα ιδρυθεί μία νέα πόλη από Μεγαρείς αποίκους.

Η πόλη για 9 αιώνες θα παραμείνει Ελληνική και θα αποκαλείται με το όνομα του ιδρυτή της, Βύζα. Την περίοδο του Σέπτιμου Σεβίριου (193 – 211 μ.Χ.), η πόλη θα ισοπεδωθεί από τα Ρωμαϊκά στρατεύματα και από ανεξάρτητη Ελληνική πόλη θα υποβιβαστεί σε κώμη
υπαγόμενη στην Ηράκλεια της Θράκης.

Για αποτελεσματικότερη διοίκηση ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Διοκλητιανός, (284 – 305) το 293
εγκαινιάζει το σύστημα των τετραρχιών, όπου η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία θα χωριστεί σε τέσσερεις βασικές διοικητικές περιφέρειες (Ανατολή, Ιλλυρικό, Ιταλία, Γαλατία).

Λόγω των κινδύνων που αντιμετωπίζει η πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας, το 324 θα μεταφερθεί στην πόλη του Βύζα από τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Α’ (324 – 337).

Η πόλη θα ανοικοδομηθεί όπως αρμόζει σε πρωτεύουσα Αυτοκρατορίας. Ο Κωνσταντίνος Α’ με
την στήριξη της Χριστιανικής Εκκλησίας θεσμοθετεί την ανεξιθρησκία.

Έτσι ο Αυτοκράτορας χρίζεται «προστάτης του Λόγου του Θεού» και έκτοτε παύουν οι Ρωμαίοι Αυτοκράτορες να είναι «αχτίδα των Θεών». Θεμελιώνεται η πολυπολιτισμική Ανατολική Ρώμη με
πρωτεύουσα την Νέα Ρώμη ή Κωνσταντινούπολη και με δεύτερη επίσημη γλώσσα την Ελληνική, η οποία μετά τον 10ο αι θα είναι η κύρια γλώσσα της Αυτοκρατορίας.

Λόγω των βαθιών πολιτισμικών αλλαγών, οι μεταγενέστεροι ιστορικοί θα την αποκαλέσουν Βυζαντινή Αυτοκρατορία.