Παιχνίδια με χάρτες στα Βαλκάνια. Σταύρος Τζίμας

 Ενα έγγραφο (non paper) «φάντασμα», που φέρεται να προβλέπει αλλαγές συνόρων στα Δυτικά Βαλκάνια, αφυπνίζει εφιαλτικά σενάρια σε εποχές γεωπολιτικών αναταράξεων στην ευρύτερη περιοχή της Νoτιοανατολικής Ευρώπης, στη Μαύρη Θάλασσα και βεβαίως στην Ανατολική Μεσόγειο.

Επισήμως κανείς δεν έχει δει αυτό το έγγραφο, που έφερε στο φως σλοβενική ιστοσελίδα με τον ισχυρισμό ότι μεταξύ των συντακτών ήταν και η κυβέρνηση της χώρας της και προβλέπει ανταλλαγές εδαφών που θα οδηγήσουν στην ανατροπή του σημερινού συνοριακού καθεστώτος με διάλυση της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης και τη δημιουργία Μεγάλης Αλβανίας, Μεγάλης Σερβίας και Μεγάλης Κροατίας. 

Η σλοβενική κυβέρνηση το διέψευσε και ενημέρωσε σχετικά το Σεράγεβο, όμως ο Εντι Ράμα, σύμφωνα με τη σερβική τηλεόραση, δήλωσε ότι πριν από λίγο καιρό μίλησε με τον Σλοβένο πρωθυπουργό για διάφορες ιδέες και μάλιστα είδε το non paper.

H κυβέρνηση της Βόρειας Μακεδονίας το αποδοκίμασε επίσης ως σχέδιο επικίνδυνης αποσταθεροποίησης. 

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που σενάρια περί αλλαγής συνόρων και ανταλλαγές εδαφών διακινούνται από διάφορους «μάγειρες» στη «βαλκανική κουζίνα», με επίκεντρο κυρίως το Κόσοβο και τη διευθέτηση του οριστικού καθεστώτος του, το οποίο θα αναγνωρίζεται και από τη Σερβία. Διανύουμε όμως πονηρές εποχές και όσοι (η Ελλάδα δηλαδή) με τον έναν ή τον άλλο τρόπο μπορεί να βρεθούν στη δίνη τέτοιων ανατροπών και στη δημιουργία νέων πόλων ισχύος στην κοντινή γειτονιά τους καλό θα είναι να μην αγνοούν τροχιοδεικτικές βολές του είδους, όταν μάλιστα κυοφορούνται γενικότερες γεωπολιτικές μεταβολές στον ορίζοντα.

Εκ νέου αλλαγή του συνοριακού χάρτη στα Δυτικά Βαλκάνια σημαίνει κατάργηση των υφιστάμενων συνθηκών (κυρίως του Ντέιτον), που τις διαμόρφωσαν με «φωτιά και τσεκούρι» οι πόλεμοι στη Βοσνία και στην Κροατία και αργότερα η συμφωνία του Κουμάνοβο, που άνοιξε τον δρόμο για την ανεξαρτησία του Κοσόβου.

Μια τέτοια ρύθμιση θα εμπλέξει αναπόφευκτα το σύνολο των βαλκανικών κρατών, αφού θα επηρεάσει την ασφάλεια και τα συμφέροντα όλων, και αυτό θα σημάνει αίμα και πάλι. 

Η παρουσία μιας Μεγάλης Αλβανίας στα βόρεια σύνορα δεν θα είναι αποδεικτή από την Ελλάδα, η οποία θα νομιμοποιείται να διεκδικήσει προσάρτηση της Βορείου Ηπείρου, ούτε η Μεγάλη Σερβία από τη Βουλγαρία, που θα θελήσει να «μεγαλώσει» και εκείνη διεκδικώντας το εναπομείναν κομμάτι της Βόρειας Μακεδονίας, ενώ οι Τούρκοι θα βρουν ευκαιρία να προσπαθήσουν να περάσουν στη Θράκη. Μύλος, δηλαδή. 

Πηγή: Καθημερινή

Τεχνολογία...

 

Μυθολογία ποταμών του μακεδονικού χώρου

 Ο μακεδονικός χώρος καθοριζόταν στην αρχαιότητα, όπως συμβαίνει και σήμερα,

από τα μεγάλα ποτάμια που τον διαρρέουν. Τα ποτάμια αυτά έχοντας συνήθως

προσανατολισμό Β-Ν κατέληγαν στο βόρειο Αιγαίο, διαμορφώνοντας στο διάβα τους το

τοπίο, αρδεύοντας τις αγροτικές εκτάσεις, λιπαίνοντας με τα φερτά τους υλικά τις πεδιάδες,

δημιουργώντας πλούσιους ψαρότοπους, ξεβγάζοντας μερικές φορές ακόμη και ψήγματα

πολύτιμων μετάλλων. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι κατά μήκος των μεγάλων αλλά και

μικρότερων ποταμών ιδρύθηκαν κατά καιρούς σημαντικοί οικισμοί των αρχαίων Μακεδόνων

και των άλλων φύλων της περιοχής. Η σημασία τους δε για τη ζωή και την ιδεολογία των

ντόπιων φαίνεται από το γεγονός ότι μερικοί θεοποιήθηκαν ή – σπανιότερα – εμφανίζονται

σε τοπικές γενεαλογίες και αιτιολογικούς μύθους. Η φήμη βέβαια ορισμένων από αυτούς

ξεπέρασε τα στενά τοπικά όρια και έτσι συμπεριλήφθηκαν επίσης σε ευρύτερα γνωστούς,

πανελληνίως διαδεδομένους μύθους. Τέτοιοι ποταμοί είναι ο Αξιός, που ήδη στον Όμηρο

μνημονεύεται ως ένας παιονικός ποταμός, πατέρας του επώνυμου των Πελαγόνων ήρωα και

παππούς του Παίονα πολέμαρχου Αστεροπαίου, ή ο Στρυμών, που θεωρείται ως ένας από

τους γιους του του Ωκεανού και γεννήτορας ηρώων με ευδιάκριτη θρακική ιθαγένεια, όπως

είναι ο Ρήσος. Αντίθετα, από τους μεγάλους ποταμούς της μακεδονικής επικράτειας μόνο ο

Αλιάκμων θα συνδεθεί κάπως στενότερα με τους Μακεδόνες, ώστε εμφανίζεται με την

σωτήρια παρέμβασή του στον ιδρυτικό μύθο του μακεδονικού βασιλείου.

Σε κάποιες πηγές αναφέρονται και ορισμένοι μικρότεροι ποταμοί, όπως ο Όλγανος

που κατάγεται από τον επώνυμο ήρωα των Μακεδόνων ή ο Λουδίας που κάποτε θεωρούνταν

το προς βορράν και ανατολάς όριο του μακεδονικού κράτους. Με τον μύθο του Ορφέα στην

Πιερία συνδέονται δύο γειτονικά ποτάμια, ο Συς στα Λείβηθρα και ο Βαφύρας στο Δίον.

Γενικότερα μέσα στους μύθους  οι μακεδονικοί ποταμοί μπορεί να έχουν τις εξής λειτουργίες:

α. συγγενείς επωνύμων ηρώων

β. θεοί - σωτήρες

γ. γενεσιουργά και αιτιολογικά στοιχεία της τοπικής γεωγραφίας, ιστορίας

και λατρείας.

Πηγή: ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΛΛΙΟΣ

ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

Διδακτορική Διατριβή

Της Ελλάδας οι Βαρεμένοι.ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

  Πρόκειται για ένα άρθρο που γράφτηκε με αφορμή τα περσινά γεγονότα του Έβρου...

«Eχουν στήσει παράνομες βίλες στον υδροβιότοπο και βγήκαν με τις καραμπίνες να τις προστατεύσουν». Η δήλωση του κ. Βαρεμένου, ακόμη και αν καταταγεί στο ακαταλόγιστο του κ. Βαρεμένου, έχει τη σημασία της. 

Ο αρχηγός του τού υπενθύμισε προχθές ότι όποιος σήμερα μιλάει για «ανοιχτά σύνορα» είναι πολιτικός αυτόχειρ, ούτε καν ιδανικός. Οπότε, το μόνο που απομένει είναι να απαξιώσει όσους τα κρατούν κλειστά. Και βέβαια, δεν τολμάει να συκοφαντήσει τον στρατό ή την αστυνομία. Οπότε στρέφεται εναντίον των αυτόκλητων υπερασπιστών τους. 

Για να εξηγούμεθα: Οι αυτόκλητοι συνοριοφύλακες που σπεύδουν με τα κυνηγετικά τους όπλα για να συνδράμουν, μόνον ανησυχία μπορούν να προκαλέσουν. Είναι πολύ πιθανό να προκαλέσουν κάποιο ατύχημα, που θα έχει άγνωστες, αν και όχι τόσο απρόβλεπτες, συνέπειες. Oσο και αν θεωρούμε ότι ο Ερντογάν δεν θα καταφύγει στα συμβατικά όπλα, τη στιγμή που έχει στα χέρια του το υπερόπλο του μεταναστευτικού. Oμως, όταν φθάσεις να αποκαλέσεις τους αυτόκλητους ιδιοκτήτες «αυθαιρέτων» και μάλιστα «επαύλεων», έχεις περάσει σε άλλη διάσταση.
Το ζήτημα δεν είναι πλέον πολιτικό. Είναι ψυχολογικό.

Αυτό που τρομάζει περισσότερο την Αριστερά σήμερα είναι η ομοψυχία. Πείτε την οιονεί ομοψυχία, συγκυριακή ομοψυχία, εύθραυστη. Τα δέχομαι όλα. Oμως είναι ομοψυχία ή, για να ρίξουμε τους τόνους, συμφωνία με τον τρόπο που αντιμετωπίζει το ζήτημα η κυβέρνηση Μητσοτάκη. 

Δεν μπορείς να μιλήσεις για διχασμένη κοινή γνώμη όταν το 76% των ερωτηθέντων απαντάει ότι συμφωνεί με τα κλειστά σύνορα στη δημοσκόπηση της Pulse, ενώ μόλις το 18% τα θεωρεί λανθασμένα ή σχεδόν λανθασμένα. Και χωρίς διχασμένη κοινή γνώμη η Αριστερά χάνει τον βηματισμό της, αφού το πολιτικό της αζιμούθιο εξαρτάται από τον εκάστοτε αντίπαλο ή εχθρό. Οι ίδιοι που κόπτονται για τα εξωτερικά σύνορα δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς την ύπαρξη εσωτερικών συνόρων, κοινωνικών ή ταξικών.

 Ο κ. Βαρεμένος, με τη συγγνωστή πλέον ευήθειά του, εξέφρασε τη βαθιά γραμμή του κόμματός του. Στον Eβρο και αργότερα, καιρού επιτρέποντος, στα νησιά, δεν συγκρούονται Eλληνες που παλεύουν να υπερασπιστούν τη χώρα τους από την εισβολή των μεταναστών που τους χρησιμοποιεί ως όπλο η Τουρκία. 

Ο αγώνας είναι για μία ακόμη φορά ταξικός. Συγκρούονται της γης οι κολασμένοι με Eλληνες ιδιοκτήτες αυθαιρέτων που υπερασπίζονται την ταξική τους θέση, αποτρέποντας τον εμπλουτισμό της κοινωνίας μας με το νέο προλεταριάτο. Εντέλει τα σύνορα Ελλάδας και Τουρκίας είναι ταξικά. Είναι μια άποψη, θα μου πείτε. Δημοκρατία έχουμε, η διατύπωση απόψεων είναι ελεύθερη.

 Απλώς, ακούγοντας τον Βαρεμένο, σκέφτεσαι το απλό: Φαντάσου τι είχε να γίνει αν δεν είχαν μεσολαβήσει οι εκλογές του Ιουλίου και οι Βαρεμένοι της χώρας δεν είχαν βρει τη θέση τους στην αντιπολίτευση.

Πηγή: Καθημερινή

Τηλεργασία...

 

Ηχητικό Ντοκουμέντο απαγόρευσης κυκλοφορίας της 21ης Απριλίου 1967

 Σαν σήμερα 21 Απριλίου 1967 έλαβε χώρα το πραξικόπημα των Απριλιανών .

Μια από τις πρώτες ενέργειες του καθεστώτος ήταν η επιβολή απαγόρευσης κυκλοφορίας.

Το ανωτέρω ηχητικό απόσπασμα μεταδίδονταν από τα τότε ΜΜΕ (τηλεόραση-ραδιόφωνο)...

Πρώιμη τεχνολογία ηχητικού θεάτρου

 Πριν ακόμα την εμφάνιση του ραδιοφώνου, ο ήχος της θεατρικής αίθουσας μπορούσε να φτάσει στα αυτιά απομακρυσμένων ακροατών μέσω της νεόκοπης τεχνολογίας του τηλεφώνου. Γαλλική πατέντα του 1881, το Théâtrophone –όπως υπήρξε η εμπορική του ονομασία στη Γαλλία– ή Electrophone –όπως μετονομάστηκε όταν μεταφέρθηκε επί βρετανικού εδάφους– μετέδιδε ζωντανά παραστάσεις κάνοντας χρήση του δικτύου της τηλεφωνίας, συνδέοντας έτσι θεατρικές αίθουσες με ειδικά διαμορφωμένους θαλάμους.

 Στους θαλάμους αυτούς, οι ακροατές έκαναν χρήση ακουστικών (άλλοτε μεγαφώνων) για να ακούσουν –σε στερεοφωνικό ήχο, μάλιστα, αφού τοποθετούνταν δύο μικρόφωνα δεξιά και αριστερά της σκηνής– τη φωνή των ηθοποιών και τον ήχο της ορχήστρας από δημοφιλή μιούζικ χωλ και σημαντικές θεατρικές και μουσικές σκηνές της εποχής, όπως η Comédie Française και η Όπερα του Παρισιού στη γαλλική πρωτεύουσα, ή η Βασιλική Όπερα του Λονδίνου στη βρετανική πρωτεύουσα· η βρετανική εκδοχή μάλιστα μετέδιδε ήχο και από εκκλησίες. Αρχικά, το Théâtrophone ήταν προσβάσιμο μόνο στη Διεθνή Έκθεση Ηλεκτρισμού του Παρισιού αλλά σε περίπου δέκα χρόνια οι ειδικοί αυτοί θάλαμοι τοποθετήθηκαν σε καφενεία, ξενοδοχεία αλλά και σε σπίτια.

 Για να απολαμβάνει κανείς τις υπηρεσίες του Théâtrophone και το Electrophone έπρεπε να ρίχνει κέρμα σε μια σχισμή ή να είναι συνδρομητής. Ενώ αρχικά προσφερόταν σύνδεση αποκλειστικά εντός των ορίων της κάθε πρωτεύουσας, γρήγορα το δίκτυο έφτασε να είναι σε θέση να καλύψει μεγαλύτερες αποστάσεις (π.χ. Λοδίνο-Παρίσι). Το Théâtrophone και το Electrophone υπήρξαν δημοφιλή μέχρι στις αρχές της δεκαετίας του 1930, λίγα χρόνια μετά την εμφάνιση του ραδιοφωνικού θεάτρου (Crook 1999: 15-20· Méadel 1990).

 Σε κάθε περίπτωση, το Théâtrophone στάθηκε κομβικό στη γνωριμία και εξοικείωση των ακροατών με την ηχητική πλευρά τουθεάτρου, αν και, όπως ήταν μάλλον αναμενόμενο, δεν πρόσφερε τίποτα καινούργιο σε επίπεδο δραματουργίας. 

Πηγή: 

ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΗΧΗΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΜΕ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ,ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΗ ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ: Παναγιώτα Κωνσταντινάκου 

Γιατί δεν αρμόζει η έννοια του Μεσαίωνα στο Βυζάντιο, Ε.Γ. Αρβελέρ

 Να σημειώσω ωστόσο ότι η έννοια του μεσαίωνα δεν αρμόζει στη βυζαντινή πραγματικότητα, παρά μόνο ως χρονική αναφορά σχετικά με τη Δύση, και αυτό γιατί το Βυζάντιο, αντίθετα από τον δυτικό ρωμαϊκό κόσμο, δεν έπαψε ποτέ:

 1) να χρησιμοποιεί μία από τις δύο κλασικές γλώσσες - εννοώ βέβαια την ελληνική, αλλά ως τον Ηράκλειο και τη λατινική,

 

2) δεν άσκησε ποτέ εμπόριο ανταλλακτικό, αφού από τα χρόνια του Μεγάλου Κωνσταντίνου ήδη διέθετε νόμισμα, βασισμένο μάλιστα στη ρήτρα χρυσού -εννοώ το περίφημο υπέρπυρο- και δεδομένου ότι

 3) συνέχισε θεσμικά να έχει ο ηγέτης του κράτους τον αυτοκρατορικό τίτλο, τον οποίο μπορούσε να διεκδικήσει ο κάθε άξιος πολίτης και όχι μόνο οι άρρενες απόγονοι, όπως συνέβαινε με τους «ρήγες» των βαρβαρικών βασιλείων.

Έτσι, όταν μιλάμε για μεσαίωνα στο Βυζάντιο εννοούμε την εποχή της συρρίκνωσης της αυτοκρατορίας λόγω της αραβικής προόδου στην Ανατολή και των σλαβικών διεισδύσεων και εισβολών στην Ευρώπη - εποχή που είναι άλλωστε γνωστή και με το όνομα «Σκοτεινοί χρόνοι»: εκτείνεται grosso modo από τα μέσα

του 7ου αιώνα ως τα μέσα σχεδόν του 9ου αιώνα, από το τέλος δηλαδή της βασιλείας του Ηρακλείου ως την αποκατάσταση της ορθοδοξίας (843) και ειδικότερα ως την ανάρρηση του Βασιλείου Α' του Μακεδόνα (867) που εγκαινιάζει την πρώτη βυζαντινή αναγέννηση.

ΠΑΟΚ-ΑΕΚ 1-0 Μεταδίδει ο Τέρενς Κουίκ...

 Το γκολ πέτυχε ο Γκουερινο με φάουλ...

Η επιταγή των 4.000 λιρών που έδωσε ο Λόρδος Βύρων στην Ελλάδα...

 Η επιταγή που φέρει την υπογραφή του Λόρδου Βύρωνα εξαργυρώθηκε στη Μάλτα, με τη μορφή ασημένιων ισπανικών δολαρίων, τα οποία μεταφέρθηκαν σε μπαούλα στο Μεσολόγγι...

Πηγή: iefimerida.gr - https://www.iefimerida.gr/stories/elliniki-epanastasi-4000-lires-lordoy-byrona-gia-ellada