Το λαγωνικό του Μπάσκερβιλ, Σέλοκ Χολμς. Ραδιοφωνικό θέατρο.

   Αγαπητοί φίλοι του ραδιοφωνικού θεάτρου απόψε πρόκειται να σας παρουσιάσω μία ακόμη ενδιαφέρουσα περιπέτεια του Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόυλ, με πρωταγωνιστή το διάσημο ντεντέκτιβ Σέρλοκ Χολμς: Το λαγωνικό του Μπάσκερβιλ. 





Το έργο είναι η τρίτη από τις τέσσερις νουβέλες μυστηρίου με ήρωα το Σέρλοκ Χολμς που έγραψε ο Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόυλ. Το έγραψε λίγο μετά από την επιστροφή του από τη Νότια Αφρική, όπου είχε εργαστεί ως γιατρός εθελοντής στο νοσοκομείο Langman Field στο Μπλουμφοντέιν.

Αρχικά κυκλοφόρησε σε συνέχειες από τον Αύγουστο του 1901 έως τον Απρίλιο του 1902 στο περιοδικό Strand. Σε βιβλίο κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά από τον εκδοτικό οίκο George Newes, με εικόνες του Σίντνεϊ Πέιτζετ. Το έγραψε στα μέσα της καριέρας του.

Αξίζει να σημειωθεί ότι μία από τις κινηματογραφικές μεταφορές ήταν από τις αγαπημένες ταινίες του Αδόλφου Χίτλερ. 



Η υπόθεση:

Ο Dr James Mortimer καλεί στο Λονδίνο τον Sherlock Holmes και τον Dr Watson για να τον συμβουλεύσουν. Ο ίδιος είναι φυσίατρος και εργάζεται σε ένα μικρό χωριό που ονομάζεταιGrimpen στοDartmoor του Devon. Ένας από τους φίλους και ασθενείς του ο Sir Charles Baskerville,ένας ηλικιωμένος, αλλά εξαιρετικά πλούσια βαρονέτος, έχει πρόσφατα βρεθεί νεκρός από μια προφανή καρδιακή προσβολή στα γήπεδα της εξοχικής κατοικίας του, στο Baskerville Hall. Η αυτοψία αποκάλυψε ότι ο Sir Charlesείχε μια αδύναμη καρδιά και είχε περάσει πολλά χρόνια πάσχοντας από καρδιακή νόσο. Ωστόσο, ο DrMortimer έχει βρει ένα παλιό χαρτί σχετικό με την οικογένεια του Sir Charles.

Γραμμένο το 1742, το έγγραφο αναφέρεται έναν αιώνα νωρίτερα, το 1600, για έναν υποτιθέμενη μύθο. Εκείνη την εποχή, το Baskerville Hall κατοικήθηκε από τον Sir Hugo Baskerville, έναν άγριο, βλάσφημο και άθεο άνθρωπο. Ο SirHugo ήταν ξετρελαμένος με την κόρη ενός γαιοκτήμονα που κατείχε εδάφη κοντά στο κτήμα Baskerville. Ένα βράδυ, όταν ο πατέρας και τα αδέρφια της κοπέλας έλειπαν, αυτός την απήγαγε και την κλείδωσε στο δωμάτιό του.

Μια νύχτα με τους φίλους του, ανακάλυψε ότι η κοπέλα είχε διαφύγει και άρχισε να την κυνηγά σε όλη την περιοχή. Οι φίλοι του άκουσαν να λέει ότι θα πουλήσει την ψυχή του στο διάβολο, για να βρει το κορίτσι. Η κοπέλα τελικά βρέθηκε νεκρή από εξάντληση και φόβο. Στη συνέχεια, ένα γιγαντιαίο κυνηγόσκυλο εμφανίστηκε και έσκισε το λαιμό του SirHugoBaskerville, σκοτώνοντας τον. Μερικοί από τους φίλους πέθαναν από φόβο και οι άλλοι για το υπόλοιπο της ζωής τους παρέμειναν σαν χαμένοι. Μετά από αυτά δημιουργήθηκε ένας μύθος που λέει ότι αυτό το κυνηγόσκυλο θα αναλάβει να εξαγνίσει και να στοιχειώνει όλη την οικογένεια, με θανάτους αιματηρούς, βίαιους και μυστηριώδεις.

Αν ο μύθος είναι αληθινός θα πρέπει να προστατευθεί το μοναδικό εναπομείναν πρόσωπο της οικογένειας ο Henry Baskerville.


Λίγα ακόμη στοιχεία για το έργο:

Ο Κόναν Ντόυλ έγραψε το έργο εμπνευσμένος από το θρύλο ενός τρομακτικού, διαβολικού κυνηγόσκυλου που έβγαζε φωτιές από το πελώριο στόμα του.  Η λαογραφία του Ντέβον περιλαμβάνει ιστορίες γύρω από έναν τρομακτικό υπερφυσικό σκύλο για τον οποίον πιθανό να είχε ακούσει ο συγγραφέας.

Το 2007 ο Γάλλος καθηγητής λογοτεχνίας, ψυχαναλυτής και συγγραφέας Πιερ Μπαγιάρ εξέδωσε το βιβλίο «Ο Σέρλοκ Χολμς Έκανε Λάθος» επανεξετάζοντας την υπόθεση του σκύλου των Μπάσκερβιλ. Σε αυτό ο Μπαγιάρ ψυχαναλύει ορισμένα σκοτεινά σημεία του μυθιστορήματος προκειμένου να καταδείξει ότι ο αναγνώστης δικαιούται να αποδώσει ιδιαίτερη σημασία σε πολλές αμφισημίες ή σε πράγματα που παραλείπονται στο κείμενο (όπως ακριβώς κάνουν οι ψυχαναλυτές), ή ακόμη να συμπεράνει ότι η λύση του μυστηρίου από τον ήρωα, τον διάσημο ντετέκτιβ Σέρλοκ Χολμς, ήταν λανθασμένη. 

Ο συγγραφέας επιλέγει έξυπνα ένα κείμενο που βρίθει σκοτεινών σημείων και στο οποίο οι επισημάνσεις δεν γίνονται απευθείας από τον Χολμς αλλά από τον δόκτορα Γουάτσον. Εξάλλου, ο Κόναν Ντόιλ έγραψε το «Σκυλί των Μπάσκερβιλ» αφού δολοφόνησε τον Χολμς, ενώ στη συνέχεια «υποχρεώθηκε» να τον αναστήσει έπειτα από διαμαρτυρίες που προκλήθηκαν παγκοσμίως. Φαίνεται, συνεπώς, ότι κάποιες αινιγματικές πτυχές του βιβλίου οφείλονται στα συμπλέγματα του συγγραφέα.


Παίζουν οι ηθοποιοί:
Θεόδουλος Μωρέας, Θάνος Πετεμερίδης, Γιάννης Ρουσάκης, Γεωργία Σνελ, Πίτσα Αντωνιάδου, Νεόφυτος Νεοφύτου, Δημήτρης Φαντίδης, Νίκος Καυκάλης, Βάνια Κωνσταντίνου, Ανδρέας
Μούστρας.


Ο Θεόδουλος Μωρέας


Η μεταφορά έγινε από το Ισοβιτης:








Πηγές:

radio-theatre.blogspot.com/2014/12/blog-post_6.html

Βικιπαίδεια, ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ: Ουμπέρτο Έκο «Ποιος σκότωσε το σκυλί των Μπάσκερβιλ;» (http://w
ww.tovima.gr/relatedarticles/article/?aid=7978) Δημοσίευση 26/07/2008

Η Εφημερίδα: «Το σκυλί των Μπάσκερβιλ ξαναζεί» (http://www.iefimerida.gr/news/4192/%C
F%84%CE%BF-%CF%83%CE%BA%CF%85%CE%BB%CE%AF-%CF%84%CF%89%C
E%BD-%CE%BC%CF%80%CE%AC%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%81%CE%B2%C
E%B9%CE%BB-%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B6%CE%B5%CE%AF)
Δημοσίευση 29/4/2011

Στα 200 π.Χ. Κ.Π. Καβάφης


 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΛΙΤΕΧΝΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ 1940-1941

 ΑΡΙΣΤΕΡΑ φωτογραφία του 1940 όπου εμφανίζει τον τότε οπλίτη Φιλοποίμενα Φίνο (1908-1977) όταν υπηρετούσε στο Α΄ΣΣ στην κινηματογραφική υπηρεσία του Στρατού, και μετέπειτα ιδρυτή της κινηματογραφικής εταιρίας παραγωγής ταινιών ‘’FINOS-FILM’’.

ΔΕΞΙΑ φωτογραφία του δημοφιλή ηθοποιού Ντίνου Ηλιόπουλου (1915-2001) κατά την διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου όπου υπηρέτησε ως ασυρματιστής, και διακρίθηκε για τις υπηρεσίες του και την γενναιότητά του.

Πηγή Ιστορικός Συλλέκτης Βέροιας 


Το Ψυχοσάββατο, του Γρηγορίου Ξενόπουλου. Ραδιοφωνικό θέατρο

Γράφει ο Παύλος Παπαδόπουλος.

 Αγαπητοί φίλοι απόψε πρόκειται να σας παρουσιάσω το μονόπρακτο του σπουδαίου Έλληνα θεατρικού συγγραφέα Γρηγόριου Ξενόπουλου: Το ψυχοσάββατο. Πρόκειται για ένα δραματικό έργο που έγινε παραμύθι στα χείλη των γιαγιάδων, καθώς το έλεγαν πειστικά κάθε ψυχοσάββατο. Ολόκληρες γενιές μεγάλωσαν πιστεύοντας πως ήταν πραγματική ιστορία από εκείνες που περιέχουν μυστήριο και γοητεύουν τις ανθρώπινες ψυχές.



Το έργο γράφτηκε το 1911 και ανέβηκε το ίδιο έτος επί σκηνής με πρωταγωνίστρια την Κυβέλη. Ο ίδιος ο Ξενόπουλος έλεγε, με αφορμή το έργο στη σπουδαία ηθοποιό: «μια φορά ωστόσο η φρίκη έχει και το γούστο της…» προσπαθώντας να διασκεδάσει τη φρίκη από το δράμα του. Πρόκειται για μονόπρακτο, δηλαδή για έργο που εξελίσσεται σε μία σκηνή και μία πράξη. Το Ψυχοσάββατο (σύμφωνα με το συγγραφέα) είναι μια σύγχρονη τραγωδία, η οποία εισέπραξε και αρνητικές κριτικές.

Το 1968 με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του συγγραφέα, το εθνικό θέατρο παρουσίασε δύο μονόπρακτα του: το Ψυχοσάββατο και το Θείο Όνειρο.

 Το Ψυχοσάββατο δεν είχε ξανανεβεί στη σκηνή μετά το 1911. Η εκλογή των έργων χαρακτηρίστηκε ατυχέστατη από τον τύπο της εποχής, και λίγο άξια να τιμήσει τη μνήμη του συγγραφέα καθώς, όπως σημειώθηκε, αποτελούν τα χειρότερα ίσως έργα του συγγραφέα, ιδιαίτερα το Ψυχοσάββατο που είναι απίθανος και αφελής μύθος με χαλαρή πλοκή. Η κριτική της εποχής ήταν ιδιαίτερα σκληρή και κατέληγε στο συμπέρασμα ότι το έργο είναι γερασμένο, ασήμαντο και ακαλαίσθητο και δε θα μπορούσε να σταθεί ακόμη και σε σκηνή μικρής επαρχιακής πόλης.

 

Η πλοκή του έργου.

 Η γριά Μπάμπαινα ετοιμάζει στο φτωχόσπιτό της τα κόλλυβα της κόρης της, της Ευμορφίας, που έχει πεθάνει πριν από έξι μήνες, γιατί την επομένη είναι Ψυχοσάββατο. Εκεί ζει με τη νύφη της, τη Μαρία, την οποία θεωρεί υπεύθυνη για το θάνατο της Ευμορφίας. Η Μαρία και η Μπάμπαινα συνομιλούν στην αρχή του έργου και αποτυπώνεται η αμοιβαία τους αντιπάθεια.

 Περιμένουν τον Κωνσταντή, τον άντρα της Μαρίας από τις δουλειές στην εξοχή. Όταν ο Κωνσταντής φτάνει και ανακοινώνει ότι σε λίγο θα έρθει ο ξάδερφός του ο Λυγερός. Η Μαρία δείχνει να περιμένει με λαχτάρα τον ερχομό του Λυγερού. Τρώνε όλοι μαζί και η γριά συνεχώς επιτίθεται στη νύφη της και υποστηρίζει ότι ζούμε μαζί με τους νεκρούς, ότι κάνουμε ό,τι εκείνοι θέλουν. Η Μαρία τρομάζει, σαν να είδε κάτι και σιγοκλαίει.

 Τέτοια περιστατικά επαναλαμβάνονται τακτικά και ο γιατρός τους είπε ότι είναι «υστερικά». «Οι πεθαμένοι μας κυβερνούν» ξαναλέει η γριά Μπάμπαινα, δείχνοντας ευθέως προς τη νύφη της, αλλά ο Κωνσταντής παίρνει το μέρος της γυναίκας του. Όταν η Μαρία μένει μόνη με τον Λυγερό του ζητά να την πάρει να φύγουν, να την πάει στη μάνα της και να γίνει δική του. Ο Λυγερός  την είχε ζητήσει από τον πατέρα της, αλλά εκείνος την έδωσε στον πλούσιο Κωνσταντή.

 Η Μαρία βιώνει επώδυνα το γάμο της και η Ευμορφία, όσο ζούσε, της έκανε τη ζωή δύσκολη καθημερινά. Τελικά η Μαρία πείθει το Λυγερό να την πάρει μαζί του και οργανώνουν τη φυγή τους. Η δράση διακόπτεται από το «Ιντερμέτζο» και η σκηνή γεμίζει ψυχές. Η Ευμορφία ως Κορυφαία του Χορού των ψυχών, τραγουδά μαζί με τις συντρόφισσές της την επιστροφή στο σπίτι της που τη γεμίζει χαρά. Και με το τραγούδι οι ψυχές χάνονται. Η Μαρία με αναμμένο το λύχνο πάει να φύγει, αλλά στην πόρτα βλέπει την Ευμορφία που την εμποδίζει και πέφτει λιπόθυμη. Ο Λυγερός προσπαθεί να την συνεφέρει και να την πάρει μαζί του. Η Μαρία τελικά ομολογεί πως άνοιξε το παράθυρο τη νύχτα καιξανα κύλησε η άρρωστη αδερφή στην αρρώστια.

 Η γριά Μπαμπαινα έρχεται να συνηγορήσει και ο Κωνσταντής σύρει τη γυναίκα του «απάνου στο κρεβάτι της πεθαμένης». Ακούγονται κρότοι και μια υπόκωφη κραυγή της Μαρίας. Η Μπάμπαινα υψώνει τα χέρια: «Δικαιοσύνη». Χτυπάει ο όρθρος του Ψυχοσάββατου.

 


Φωτογραφία από την παράσταση του 1968

Επιπλέον στοιχεία για το έργο.

 Ο Ξενόπουλος χαρακτήρισε το έργο «σύγχρονη τραγωδία, μονόπρακτη με ιντερμέτζο». Η επίσκεψη των ψυχών στο ιντερμέτζο βγάζει το έργο πέρα από την ηθογραφική αποτύπωση και δημιουργεί προϋποθέσεις να συνδεθεί με μη ρεαλιστικά είδη που καλλιεργεί ο ύστερος 19ος αιώνας.

 Το Ψυχοσάββατο είναι γραμμένο σε πρόζα και δημοτική γλώσσα, περιέχει εκτενείς σκηνικές οδηγίες και μια σημείωση του συγγραφέα για παράλειψη του ιντερμέτζου αν χρειαστεί κατά τη σκηνική δοκιμασία. Όσον αφορά το ιντερμέτζο, ανάμεσα στις πράξεις ενός θεατρικού έργου, υπήρχε η συνήθεια να λαμβάνει χώρα ένα μουσικό διάλειμμα, το οποίο επικράτησε να ονομάζεται Ιντερμέδιο ή ιντερμέτζο. Συνήθεια που εμφανίστηκε στα θεατρικά έργα από τα τέλη του 15ου αιώνα.

 Το έργο παραπέμπει σε θρησκευτικές τελετουργίες που συνδέονται με τους νεκρούς. Ιδιαίτερα η πρώτη σκηνή οργανώνεται για να αποτυπώσει τα έθιμα τα οποία συνδέουν το ζωντανό κόσμο με το Επέκεινα.

 Οι χαρακτήρες της Μαρίας και του Λυγερού είναι μπλεγμένοι στο δίχτυ που πλέκουν οι αξίες μιας παραδοσιακής πατριαρχικής κοινωνίας και παλεύουν να βρουν διέξοδο στις προσωπικές τους επιθυμίες. Η γριά Μπάμπαινα είναι η ενσάρκωση της παράδοσης και μάλιστα της πιο συντηρητικής εκδοχής της που δεν επιτρέπει στο καινούριο να ανατείλει.

 Ο Παύλος Νιρβάνας, τέλος, έγραψε πως ο τρόπος της δολοφονίας που είχε διαλέξει ο Ξενόπουλος ήταν εσφαλμένος από ιατρικής άποψης. Διότι, όπως έγραφε σε κριτική του για το έργο, «η ιατρική επιστήμη εις την περιπνευμονίαν ακόμη επιβάλει το άνοιγμα ενός παραθύρου»! Παρόλαυτα ο Ξενόπουλος χαρακτήρισε το έργο του «φρικτό και άγριο»



*Σκηνοθεσία Σπύρος Ευαγγελάτος* 

*Παίζουν Αντιγόνη Βαλάκου, Στέλιος Βόκοβιτς, Έλλη Ξανθάκη, Αφροδίτη Γρηγοριάδου*



Η Αντιγόνη Βαλάκου






Η μεταφορά έγινε από το κανάλι Ισοβιτης :




 

Ο Στέλιος Βόκοβιτς


Πηγές:

Γρηγόριος Ξενόπουλος, Θέατρο. Ραχήλ. Χερουβείμ. Ψυχοσάββατο. Στέλλα Βιολάντη, Αδελφοί Βλάσση, Αθήνα 1991.

Εφημερίδα Εστία, 02/03/1968

https://www.taathinaika.gr/to-christianiko-psychosavvato-kai-o-mythos-tis-ziliaras-nyfis/

ΑΣΗΜΕΝΙΑ ΟΣΤΕΟΘΗΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΒΡΑΣΙΔΑ (422 π.Χ. / SILVER OSSUARY OF THE GENERAL BRASIDAS (422 BC)

(Greek & English text)

🇬🇷 Ασημένια οστεοθήκη που στο εσωτερικό της περιείχε χρυσό στεφάνι ελιάς μαζί με την καύση του Σπαρτιάτη Στρατηγού Βρασίδα (Θουκυδίδης, 422 π.Χ.). Βρέθηκε μέσα σε κιβωτιόσχημο τάφο λαξεμένο στο φυσικό έδαφος κάτω από το Αρχαιολογικό Μουσείο Αμφίπολης κατά τη διάρκεια ανέγερσής του το 1976.



Σύμφωνα με τον ιστορικό Θουκυδίδη, ο Σπαρτιάτης Στρατηγός Βρασίδας το 422 π.Χ. είναι ο μόνος ο οποίος ενταφιάστηκε με τιμές εντός των τειχών μετά τη φονική μάχη μπροστά στα τείχη της Αμφίπολης μεταξύ Αθηναίων (Στρατηγός Κλέων) και Σπαρτιατών (Στρατηγός Βρασίδας) και λατρεύτηκε στην Αμφίπολη ως ήρωας και οικιστής.

🌍 Silver ossuary which contained a gold wreath of olive leaves along with the cremation of the Spartan General Brasidas (Thucydides, 422 BC). It was found inside a cist grave cut into the natural soft rock under the Archaeological Museum of Amphipolis (Macedonia, the Heart of Greece) during its construction in 1976.

According to the historian Thucydides, the General Brasidas in 422 BC was the only one buried with honours inside the walls after the fatal battle of Amphipolis between Athenians (General Kleon) and Spartans (General Brasidas) and was worshipped in Amphipolis as hero and genuine oikist (founder).

Το λιοντάρι της Νεμέας

 Το λιοντάρι της Νεμέας ήταν ένα θρυλικό πλάσμα στην ελληνική μυθολογία που ερήμωσε την περιοχή της Νεμέας.  Η γούνα του ήταν αδιαπέραστη από τα όπλα των ανθρώπων και ως εκ τούτου, ήταν ασταμάτητη.  Θεωρήθηκε ότι ήταν το παιδί του Τυφώνα και της Έχιδνας, πατέρα και μητέρας όλων των τεράτων.  Άλλες μαρτυρίες αναφέρουν τον Δία και τη Σελήνη ως γονείς του.



 Το να σκοτώσει το λιοντάρι της Νεμέας ήταν το πρώτο έργο που ζήτησε ο βασιλιάς Ευρυσθέας από τον ημίθεο Ηρακλή κατά τη διάρκεια του μύθου των Έργων του Ηρακλή.  Μια εκδοχή λέει ότι το λιοντάρι απήγαγε γυναίκες από τη Νεμέα και τις κρατούσε στη φωλιά της, για να δελεάσει πολεμιστές.  Όταν ο γενναίος πολεμιστής έβλεπε τη γυναίκα, εκείνη γινόταν λιοντάρι και τον σκότωνε.  Ο Ηρακλής έφτασε σε μια κοντινή πόλη, όπου συνάντησε ένα νεαρό αγόρι.  το αγόρι του είπε ότι αν σκότωνε το λιοντάρι μέσα σε τριάντα μέρες, τότε ένα λιοντάρι θα θυσιαζόταν στον Δία.  Διαφορετικά, το αγόρι θα θυσιαζόταν.


 Ο Ηρακλής εντόπισε το λιοντάρι και προσπάθησε να το σκοτώσει ρίχνοντας βέλη.  Κατάλαβε όμως ότι δεν ωφελούσε λόγω της αδιαπέραστης γούνας του.  Στη συνέχεια περίμενε μέχρι το λιοντάρι να μπει στη φωλιά του από μια από τις δύο εισόδους.  Στη συνέχεια έκλεισε τη δεύτερη είσοδο και μπήκε επίσης στη σπηλιά.  Εκεί κατάφερε να σκοτώσει το λιοντάρι στραγγαλίζοντάς το με γυμνά χέρια.  Στη συνέχεια προσπάθησε να αφαιρέσει το δέρμα από το λιοντάρι αλλά το μαχαίρι του δεν κατάφερε να το κόψει.  Μετά από πολλή προσπάθεια, η θεά Αθηνά αποφάσισε να τον βοηθήσει, και του είπε να χρησιμοποιήσει ένα από τα νύχια του λιονταριού για να γδάρει το πλάσμα.  Ο Ηρακλής βγήκε νικητής την τριακοστή ημέρα αφότου είχε γνωρίσει το αγόρι.

Το πορτρέτο μίας άγνωστης, της Βέρας Κασπαρη. Ραδιοφωνικό θέατρο

 Αγαπητοί φίλοι καλησπέρα σας, απόψε πρόκειται να σας παρουσιάσω ένα ενδιαφέρον αστυνομικό θρίλερ: Το πορτρέτο μίας άγνωστης. 





Η συγγραφέας του έργου Βέρα Κάσπαρη (1899 – 1987) ήταν αμερικανίδα συγγραφέας που έγραφε νουβέλες, θεατρικά έργα, σενάρια και σύντομες ιστορίες. 


Η υπόθεση:

Είναι δυνατόν ένας μεγάλος και παράφορος έρωτας να γίνει ο εφιάλτης στη ζωής μιας δυναμικής γυναίκας; Η Λώρα Χαντλερ είναι μια διάσημη και πλούσια γυναίκα, βρίσκεται ξαφνικά δολοφονημένη μέσα στο σπίτι της. 

Ο Σκωτσέζος Επιθεωρητής Μακ Φέρσον αναλαμβάνει την εξιχνίαση της δολοφονίας. Λειτουργεί σαν να ξέρει τη Λώρα χρόνια, και μελετώντας την κινδυνεύει να την ερωτευτεί... 

Τα πάντα ανατρέπονται όταν η ιατροδικαστική έκθεση αποκαλύπτει ότι το πτώμα δεν ανήκει στη Λώρα... 

Πρόκειται για ένα θρίλερ που κρατάει στην κυριολεξία σε αγωνία τον ακροατή. 


Επιπλέον στοιχεία για τη Βέρα Κάσπαρη

Οι γυναικείοι χαρακτήρες των έργων της Κάσπαρη είναι γυναίκες που αναζητούν μέσα από ίντρικες και περιπέτειες να βρουν τον εαυτό τους και να αγαπηθούν. Είναι δυναμικές, ανεξάρτητες και αντιπαθητικές μερικές φορές πάντοτε αρνητικές στο να διασωθούν υποχωρώντας.


Η Ηχογράφηση έγινε το 1958

Παίζουν οι ηθοποιοί: Λυκούργος Καλλέργης, Ανδρέας Φιλιππίδης, Γιώργος Μετσόλης, Ελένη Χατζηαργύρη.

Το έργο που μεταδόθηκε σε 16 συνέχειες από το Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΑ. 


Η μεταφόρτωση έγινε από το κανάλι Ισοβιτης:






Ο Ανδρέας Φιλιππίδης στο ρόλο του Επιθεωρητή Μακ Φέρσον


Πηγή: Greek radio theater

Η Μαρίνα των βράχων. Οδυσσέας Ελύτης


 

Τα Άλογα του Αχιλλέως~Κ. Π. Καβάφης

Τα δάκρυα είδε ο Ζευς των αθανάτων

αλόγων και λυπήθη. «Στου Πηλέως τον γάμο»

είπε «δεν έπρεπ’ έτσι άσκεπτα να κάμω·

καλύτερα να μην σας δίναμε, άλογά μου

δυστυχισμένα! Τί γυρεύατ’ εκεί χάμου

στην άθλια ανθρωπότητα που είναι το παίγνιον της μοίρας.


Σεις που ουδέ ο θάνατος φυλάγει, ουδέ το γήρας

πρόσκαιρες συμφορές σάς τυραννούν.

Στα βάσανά των σας έμπλεξαν οι άνθρωποι.» —

 Όμως τα δάκρυά των

για του θανάτου την παντοτινή

την συμφοράν εχύνανε τα ζώα τα ευγενή.




Ο Βύρων Πάλλης. Μια σπουδαία μορφή του ραδιοφωνικού θεάτρου.

 Ο Βύρων Πάλλης υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους ηθοποιούς της παλιάς γενιάς. Πόσοι δεν τον θυμούνται ως Θανασάκη στο Θανασάκη τον Πολιτε...