Λίγα λόγια για τον Δημήτριο Ψαθά...

Μεγάλος λογοτέχνης και κυρίως θεατρικός συγγραφέας ο Δημήτρης Ψαθάς.

Γεννημένος το 1907 στην Τραπεζούντα από μητέρα Πόντια και πατέρα Τενέδιο (έμπορο κρασιών) ήρθε στην Αθήνα σαν πρόσφυγας το 1923.

Ο Ψαθάς κέρδισε το σεβασμό όλων εξαιτίας της γραφής του. Έγραφε αδιάκριτα εναντίων όλων. Διακωμωδεί την καθημερινότητα χωρίς όμως να προσβάλει πρόσωπα και να χλευάζει θεσμούς.
Πραγματοποίησε σπουδές στη νομική (χωρίς να τις ολοκληρώσει) και ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία. Έπιασε δουλειά ως δημοσιογράφος (για βιοποριστικούς λόγους) στην εφημερίδα το Ελεύθερον Βήμα η οποία και μετεξελίχθηκε "Στα Νέα".

Επί σειρά ετών έγραφε στο πρωτοσέλιδο των "Νέων" το χρονικογράφημα-ευθυμογράφημα ως το 1975 οπότε και μεταπήδησε στην Ελευθεροτυπία.  Ήταν από τους κορυφαίους χρονικογράφους.
Ανέπτυξε τεράστιο συγγραφικό έργο:

Πρώτο του έργο "Η Θέμις έχει κέφια" το 1937, ένα χρόνο μετά το 1938 θα γράψει τη συνέχεια του έργου "Η Θέμις έχει νεύρα", θα αναφερθεί σε εύθυμες στιγμές από τα δικαστικά έδρανα (συχνά ξεχνιόταν στα δικαστήρια καθώς πήγαινε εκεί για διάφορα θελήματα). Το 1941 θα ολοκληρώσει το πιο επιτυχημένο αναμφίβολα έργο του την Μαντάμ Σουσού  (εκδόθηκε σε συνέχειες στο "θησαυρό"). Άλλα έργα του ήταν "Ο χειμώνας του 41" (1945), το "Χιούμορ μίας εποχής" (1946), τα έργα "Κάτω από τους Ουρανοξύστες" (1950), "Στη χώρα των Μυλόρδων" και "Παρίσι Σταμπούλ και άλλα εύθυμα τραγούδια" (1951) που αναφέρονταν σε εντυπώσεις του από τα ταξίδια του σε Αγγλία, Γαλλία και Τουρκία. Η "οικογένεια βλαμμένου" (1956) και το "παρολίγον να γελάσομε" (1960). Τα χρονογραφήματα : "πέρα βρέχει", "από την εύθυμη πλευρά" και "στο καρφί και στο πέταλο". Τα θεατρικά έργα (πολλά από τα οποία παίχτηκαν και στην οθόνη) : "Το στραβόξυλο", "Ο εαυτούλης μου", ο "Φον Δημητράκης" (1946), "Ζητήται ψεύτης" (1957), " Μικροί Φαρισσαίοι" (1954), "Ένας βλάκας και μισός", "Φωνάζει ο κλέφτης" (1958),"Εταιρία θαυμάτων" (1959) , "Η χαρτοπαίχτρα",(1967), "Ξύπνα Βασίλη" (1967) και το "Αντρθωπάκι" (1974)

Το πιο συγκλονιστικό έργο του όμως αποτέλεσε η "Γη του Πόντου" επρόκειτο για ένα συγκλονιστικό μνημειώδες ιστορικό βιβλίο, στο οποίο και περιέγραφε τους διωγμούς και την αντίσταση του ποντιακού Ελληνισμού.

Υπήρξε χαρισματικός, τρυφερός, γοητευτικός, περιπαιχτικός, καλοπροαίρετος και ευγενής.
Έζησε γενικότερα μία ευτυχισμένη και ήρεμη οικογενειακή ζωή.
Το 1979 θα πεθάνει από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 72 χρονών.

Δύο νέα σκίτσα για την 25η Μαρτίου 1821 από τον Γιαννάκη Παύλου Παπαδόπουλο

• Τα σκίτσα φιλοτεχνήθηκαν από το Γιάννη Παπαδόπουλο την 29-03-2020 με χρήση ξυλομπογιάς.

Ο Γιάννης Π. Παπαδόπουλος είναι μαθητής της πρώτης Δημοτικού σχολείου στα Πεύκα Θεσσαλονίκης.

Παρηγοριά...

Να χαίρεσαι στις θλίψεις σου,
να πλουτίζεις στη φτώχεια σου,
να παρηγορείσαι στις ασθένειες σου...

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης

Μην τσιμπάτε...

Ο Αρκάς συμβουλεύει...

Ο Οικονομικός Αφανισμός των Μειονοτήτων Varlιk Vergisi 1942-44 στην Τουρκία

Σκοπός ήταν η οικονομική εξόντωση των Ελλήνων, Αρμενίων και Εβραίων με ένα έκτακτο εφάπαξ φόρο που καθοριζόταν αυθαίρετα από τον τοπικό κομματάρχη και αντιστοιχούσε σε πολλαπλάσιο της περιουσίας που διέθεταν τα μέλη των Μειονοτήτων.

Ο Φόρος έπρεπε να πληρωθεί σε 15 μέρες, δεν υπήρχε δικαίωμα ένστασης και σε περίπτωση μη πληρωμής γινόταν πλειστηριασμός της περιουσίας του οφειλέτη και αν ακόμα δεν έφτανε αυτό ακολουθούσε εξορία στο Ασκαλέ, την Σιβηρία της Ανατολής.

Εξορίστηκαν 2000 περίπου εκ των οποίων πέθαναν 21 στην πλειοψηφία τους Έλληνες.

 Οι αλήθειες για τις μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν αποκαλύφθηκαν από τον Έφορο της Κωνσταντινούπολης Faik Ökte, που κλήθηκε να εφαρμόσει τον νόμο αυτό, σε βιβλίο που δημοσίευσε το 1952 συνέπεια των τύψεων συνείδησης που είχε.

Η αρετή.

"Η αρετή είναι πράγμα και αναγκαίο και συμφέρον και καλό και πρέπον και ωφέλιμο και χρήσιμο."

Άγιο Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης

Η τελευταία γραμμή άμυνας...

Η τελευταία γραμμή άμυνας...

Το όνειρο του Μανουήλ Κομνηνού και ο συσχετισμός του με τη γεωπολιτική θέση του Βυζαντίου

Μετά τη δεινή ήττα που υπέστησαν τα βυζαντινά στρατεύματα από τους Τούρκους στο Μυριοκέφαλο το 1176, ο αυτοκράτορας Μανουήλ Κομνηνός είδε ένα παράξενο όνειρο:

 Βρισκόταν, λέει, μαζί με τους αξιωματούχους του μέσα στη ναυαρχίδα του και έπλεε στην Προποντίδα, "αίφνης δέ συμπεσείν τά έ'ξ Ευρώπης καί Ασίας δρη, ώς άφανισθήναι μέν τής νηός Θραυσθείσης τό έμπλεον άπαν, αυτόν δέ μόλις έκδοθήναι τή χέρσω ταΐς χερσί νηχόμενον".

Το όνειρο αυτό  αντικατοπτρίζει ένα θεμελιώδες πρόβλημα γεωπολιτικής που αντιμετώπιζε το Βυζάντιο από την ίδρυση ώς την πτώση της Βασιλεύουσας:

Την ανάγκη να απωθεί διαρκώς εχθρούς από Ανατολή και Δύση και το άγχος με το οποίο ζούσε από την αναμενόμενη κατάρρευση σε περίπτωση που θα υφίστατο επίθεση στα δύο μέτωπα συγχρόνως.
Όντας η αυτοκρατορία του μέσου, γέφυρα των δύο ηπείρων, χώρος σύνθεσης και αφομοίωσης των δύο μεγάλων ρευμάτων, το Βυζάντιο του Βοσπόρου, του Ευξείνου και του Αιγαίου θεωρούσε τους δύο αυτούς κόσμους εξίσου οικείους.

Δεν ταυτίσθηκε ωστόσο ποτέ ούτε με την Ασία μόνη, ούτε με την Ευρώπη. Τη δύναμή του αντλούσε από τους δύο πόλους, από τους δύο κόσμους συγχρόνως και εξίσου, παρόλο που το κέντρο βάρους μετεκινείτο συχνά από τις ανατολικές επαρχίες στις ευρωπαϊκές και το αντίστροφο.

Η τραγωδία του Λόρδου Βύρωνα, του Μανώλη Σκουλούδη. Ραδιοφωνικό Θέατρο

Η Διαδρομή απόψε επ' αφορμή της εθνικής εορτής θα σας παρουσιάσει το δράμα του Μανώλη Σκουλούδη "Η τραγωδία του Λόρδου Βύρωνα".


                           

Η ανάπτυξη που ακολουθεί είναι συγκινητική και προέρχεται από τον Ιστότοπο History Report...


Παγωμένη η μαχόμενη Ελλάδα έπνιγε τον λυγμό της και βυθιζόταν σε βαθιά περισυλλογή. Το λιτό επίγραμμα του Διονυσίου Σολωμού συνόδευε το ταξίδι του λόρδου Βύρωνα στην τελευταία του κατοικία. Ήταν 19 με το νέο, 7 Απριλίου του 1824, με το παλιό ημερολόγιο. Κι ο ποιητής μόλις είχε κλείσει τα 36 του, ωραίος ακόμα και στον θάνατο.

Ο Τζορτζ Γκόρντον Νόελ λόρδος του Μπάιρον ο για τους Έλληνες λόρδος Βύρων γεννήθηκε στο Λονδίνο, στις 22 Ιανουαρίου του 1788. Είχε λυμένα τα οικονομικά του προβλήματα κι, από μικρός, ασχολήθηκε με την ποίηση. Πέρασε τα νεανικά του χρόνια γλεντώντας, ταξιδεύοντας, σαρκάζοντας τον υποκριτικό πουριτανισμό των Άγγλων και υμνώντας τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό.

Οι οικογενειακοί καυγάδες, μέσα στους οποίους μεγάλωσε, μάλλον δεν τον άγγιζαν. Αυτός είχε γεννηθεί για τη ζωή και τον έρωτα κι ο πατρικός του πύργος δεν τον χωρούσε. Συνδέθηκε ταυτόχρονα με τις ξαδέρφες του, Μαίρη Νταφ και Μαίρη Τσόγουορθ, και κατάφερε να τις αγαπήσει παράφορα και τις δύο. Ήταν 18 χρόνων, όταν τον έγραψαν στο Κέιμπριτζ για να αποφύγουν μεγαλύτερο οικογενειακό σκάνδαλο.

Αποδείχθηκε ένας από τους πιο αμελείς φοιτητές που πέρασαν ποτέ από το ένδοξο πανεπιστήμιο. Εξελίχθηκε σε δεινό κολυμβητή, λάτρη της γυμναστικής και μεγάλο εραστή, καθώς η φυσική του ομορφιά ταίριαζε γάντι με τον ανυπότακτο χαρακτήρα του και την αγάπη για την περιπέτεια. Παρά το γεγονός ότι ήταν κουτσός στο δεξί του πόδι.

Και βέβαια, του άρεσε να γράφει ποιήματα. Το πρώτο του («Ώρες σχόλης») η κριτική το κατακεραύνωσε. Ο Μπάιρον θύμωσε, τύπωσε ένα υβριστικό λίβελο εναντίον των κριτικών κι έφυγε από την Αγγλία.

Ήταν 21 χρόνων, το 1809, όταν έκανε το μεγάλο ταξίδι. Ξεκίνησε από την Πορτογαλία, γύρισε την Ισπανία, γνώρισε τη Μάλτα, πέρασε στην Ιταλία κι από εκεί στην Πάτρα, ανέβηκε στο Τεπελένι, όπου φιλοξενήθηκε για λίγο στην αυλή του Αλή πασά. Συνεχίζοντας την περιπλάνησή του, πέρασε από την Αθήνα, όπου τον φιλοξένησε ο πρόξενος της Αγγλίας Μακρής.

Οι οκτώ εβδομάδες που πέρασε στην Αθήνα, ήταν από τις πιο θυελλώδεις της ζωής του, καθώς γνώρισε κι ερωτεύτηκε την κόρη του πρόξενου, την μόλις 13 χρόνων Τερέζα Μακρή. Φεύγοντας, της χάρισε το μετέπειτα πασίγνωστο ποίημά του «Η κόρη των Αθηνών». Κατέληξε στην Κωνσταντινούπολη. Η Τερέζα ευτύχησε να παντρευτεί, το 1829, έναν άλλον φιλέλληνα, τον Τζακ Μπλακ. Πέθανε σε βαθιά γεράματα, στα 1875.

Αν και κουτσός, ο Μπάιρον πέρασε τον Ελλήσποντο κολυμπώντας κι, έπειτα, συνέθεσε το επίσης πασίγνωστο ποίημα «Η νύφη της Αβύδου». Επιστρέφοντας στην Αγγλία, ο Μπάιρον τύπωσε το πρώτο μέρος του ποιητικού του έργου Τσάιλντ Χάρολντ», που χαιρετίστηκε από το κοινό.

 Παντρεύτηκε την Άννα Ισαβέλλα Μιλβέικ αλλά ο γάμος κατέληξε σε αποτυχία. Ο Μπάιρον έφυγε στο Βέλγιο, όπου γνωρίστηκε κι έγινε στενός φίλος με τον ποιητή Πέρσι Μπις Σέλεϊ (1792 - 1828).

Το έργο περιλαμβάνει πολλά στιγμιότυπα από γεγονότα από τη ζωή του μεγάλου Φιλέλληνα στην Αγγλία, γεγονότα τα οποία ήταν καθοριστικά στην απόφαση του να κατεβεί στην Ελλάδα και να θυσιαστεί στον αγώνα των Ελλήνων για την ανεξαρτησία τους



Στο ρόλο του Λόρδου Βύρωνα ο Κώστας Καρράς

Παίζουν Νίκος Λυκομήτρος, Θάνος Καληώρας, Πέγκυ Σταθακοπούλου, Βάντα Καρακατσάνη, Μάκης Ρευματάς, Πόπη Παπαδάκη, Ντίνος Δουλγεράκης, Τάσος Αργυρός, Γιάννης Λαμπρόπουλος, Γιάννης Λιακάκος, Γιώργος Κυρίτσης, Μαρία Σκούντζου, Κλεό Σκουλούδη, Ελένη Νενεδάκη, Άννα Βενέτη* *Σκηνοθεσία Κώστας Μπάκας*

Ο Κώστας Καράς υποδύεται το Λόρδο Βύρωνα

                                 






Καλή σας ακρόαση και Χρόνια Πολλά!!


Η μεταφόρτωση έγινε από το CaterinaEvClub :

Η Μακεδονία κατά την περίοδο της Ρωμαιοκρατίας

Η Μακεδονία κατά την περίοδο της ρωμαιοκρατίας κατείχε ελάσσο-
να θέση στην οικονομική ζωή της αυτοκρατορίας. Ο φυσικός της πλού-
τος δεν ήταν πλέον ανταγωνίσιμος με τις μεγάλες πλουτοπαραγωγικές
περιοχές της Μικράς Ασίας και της Δύσης. Ωστόσο, η ειρήνη, η ασφά-
λεια, το άρτιο οδικό σύστημα συνέβαλλαν σε μια τοπική οικονομική
άνθηση, με αποτέλεσμα κατά τον 2ο και 3ο μεταχριστιανικό αιώνα να
γνωρίσουν περίοδο ευημερίας τόσο οι Ρωμαίοι εγκατεστημένοι κάτοι-
κοι στη Μακεδονία και η τοπική αριστοκρατία, όσο και τα πιο λαϊκά
στρώματα.

Οι οικογένειες που εγκαταστάθηκαν στην περίοδο της ελεύθερης
πολιτείας ήταν επιχειρηματίες, άποικοι ή «εγκεκτημένοι», δηλαδή κά-
τοχοι εγγείου ιδιοκτησίας. Το δικαίωμα πάντως του ρωμαίου πολίτη
το έπαιρναν σχετικά εύκολα και διακεκριμένοι ντόπιοι αριστοκράτες,
οι οποίοι συχνά έρχονταν σε επιγαμίες με μέλη των οικογενειών των
Ρωμαίων, με αποτέλεσμα μετά από δύο ή τρεις γενιές να εμφανίζεται
πλήρης ανάμιξη του πληθυσμού, όπως προκύπτει από τα ονόματα στις
μακεδονικές επιγραφές.


Ο νομικός εκρωμαϊσμός των Μακεδόνων, ο οποίος από 212 μ.Χ.
με το διάταγμα του Καρακάλλα επεκτάθηκε σε όλους τους ελεύθερους
πολίτες της αυτοκρατορίας, δεν επηρέασε την εθνική συνείδηση των
Μακεδόνων. Στη δεύτερη και τρίτη γενιά των Ρωμαίων που είχαν με-
τοικήσει και εγκατασταθεί σε διάφορες πόλεις της Μακεδονίας διαπι-
στώνεται ότι έχει επέλθει ανάμειξη με τους τοπικούς πληθυσμούς. Εί-
ναι χαρακτηριστικό ότι στα τριμερή ονόματά τους φέρουν μεν το όνομα
του ρωμαϊκού γένους, τις περισσότερες φορές, όμως, το προσωνύμιό
τους ή το κυρίως τους όνομα είναι ελληνικό.