Η Πολιτισμική Διαδρομή θα σας μεταφέρει απόψε στις Νορβηγικές ακτές, στα τέλη του 19ου αιώνα, παρουσιάζοντας σας το ψυχολογικό θρίλερ του Ερρίκου Ίψεν "Η κυρά της θάλασσας".
Εμπνευσμένος από το μύθο της γοργόνας που θυσιάζει την ουρά της προκειμένου με τον άνθρωπο που αγαπάει (και ειδικότερα από το παραμύθι του 1837 "Η μικρή γοργόνα" του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν), ο Ίψεν θα συγγράψει ένα ζεστό παλλόμενο παραμύθι το οποίο θα μεταμορφωθεί σε αστικό δράμα.
Η υπόθεση:
Από την πρώτη στιγμή που εμφανίζεται στη σκηνή, η Ελίντα δείχνει να έχει κάτι απόκοσμο. Η σχέση της με τη θάλασσα στην οποία μεγάλωσε ως κόρη του φαροφύλακα, καθορίζει την αλλόκοτη μορφή και συμπεριφορά της. Φυλακισμένη σε ένα χωριό στα νορβηγικά φιόρδ, μια γοργόνα παγιδευμένη στη στεριά και σε έναν συμβατικό γάμο με έναν κατά πολύ μεγαλύτερό της χήρο γιατρό, η Ελίντα δείχνει εξαρχής την ψυχική της αστάθεια η οποία κορυφώνεται με την άφιξη του Ξένου, που σηματοδοτεί το παρελθόν και καθορίζει το μέλλον της. Πρόκειται για τον ναυτικό που στο παρελθόν η Ελίντα αρραβωνιάστηκε. Ο άνδρας που την έκανε να νιώσει τον πόθο, που αποτέλεσε τον συνδετικό της κρίκο με τη θάλασσα. Μια φιγούρα-φάντασμα, που ως έναν βαθμό αναρωτιόμαστε αν υπάρχει πραγματικά ή αν είναι αποκύημα της φαντασίας της. Όταν ο αινιγματικός Ξένος εμφανίζεται και πάλι, την καλεί να επιλέξει «με τη θέλησή της» και με πλήρη αίσθηση της ευθύνης για την επιλογή αυτή. Παγιδευμένη ανάμεσα στη σύμβαση και τον πόθο, τη στεριά και τη θάλασσα, η Ελίντα ζητά αποδέσμευση από τα πάντα, ακόμη και τον γάμο της, για να μπορέσει να αποφασίσει ελεύθερα. Και αποφασίζει.
Περαιτέρω στοιχεία για το έργο...
Ζωτική ανάγκη κάθε ανθρώπου με θεραπευτικές ιδιότητες θα αποτελεί πάντα η αφήγηση παλιών ιστοριών και βιωμάτων. Η Ελίντα θεωρεί ότι το στοιχείο της είναι η θάλασσα.
Πρόκειται για ένα ψυχολογικό δράμα που κορυφώνεται με την επιστροφή του ξένου, είναι υπαρκτό πρόσωπο ή αποκύημα της φαντασίας;
Ο συγγραφέας μέσω της Ελίντα θα επιχειρήσει μία καταβύθιση στη γυναικεία ψυχολογία...
Εμπνευσμένος από το μύθο της γοργόνας που θυσιάζει την ουρά της προκειμένου με τον άνθρωπο που αγαπάει (και ειδικότερα από το παραμύθι του 1837 "Η μικρή γοργόνα" του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν), ο Ίψεν θα συγγράψει ένα ζεστό παλλόμενο παραμύθι το οποίο θα μεταμορφωθεί σε αστικό δράμα.
Η υπόθεση:
Από την πρώτη στιγμή που εμφανίζεται στη σκηνή, η Ελίντα δείχνει να έχει κάτι απόκοσμο. Η σχέση της με τη θάλασσα στην οποία μεγάλωσε ως κόρη του φαροφύλακα, καθορίζει την αλλόκοτη μορφή και συμπεριφορά της. Φυλακισμένη σε ένα χωριό στα νορβηγικά φιόρδ, μια γοργόνα παγιδευμένη στη στεριά και σε έναν συμβατικό γάμο με έναν κατά πολύ μεγαλύτερό της χήρο γιατρό, η Ελίντα δείχνει εξαρχής την ψυχική της αστάθεια η οποία κορυφώνεται με την άφιξη του Ξένου, που σηματοδοτεί το παρελθόν και καθορίζει το μέλλον της. Πρόκειται για τον ναυτικό που στο παρελθόν η Ελίντα αρραβωνιάστηκε. Ο άνδρας που την έκανε να νιώσει τον πόθο, που αποτέλεσε τον συνδετικό της κρίκο με τη θάλασσα. Μια φιγούρα-φάντασμα, που ως έναν βαθμό αναρωτιόμαστε αν υπάρχει πραγματικά ή αν είναι αποκύημα της φαντασίας της. Όταν ο αινιγματικός Ξένος εμφανίζεται και πάλι, την καλεί να επιλέξει «με τη θέλησή της» και με πλήρη αίσθηση της ευθύνης για την επιλογή αυτή. Παγιδευμένη ανάμεσα στη σύμβαση και τον πόθο, τη στεριά και τη θάλασσα, η Ελίντα ζητά αποδέσμευση από τα πάντα, ακόμη και τον γάμο της, για να μπορέσει να αποφασίσει ελεύθερα. Και αποφασίζει.
Περαιτέρω στοιχεία για το έργο...
Ζωτική ανάγκη κάθε ανθρώπου με θεραπευτικές ιδιότητες θα αποτελεί πάντα η αφήγηση παλιών ιστοριών και βιωμάτων. Η Ελίντα θεωρεί ότι το στοιχείο της είναι η θάλασσα.
Πρόκειται για ένα ψυχολογικό δράμα που κορυφώνεται με την επιστροφή του ξένου, είναι υπαρκτό πρόσωπο ή αποκύημα της φαντασίας;
Ο συγγραφέας μέσω της Ελίντα θα επιχειρήσει μία καταβύθιση στη γυναικεία ψυχολογία...
Με το συγκεκριμένο έργο ο Ίψεν πραγματοποιεί μία στροφή στο συμβολισμό.(Ο γαλλικός συμβολισμός γεννήθηκε σε μεγάλο βαθμό ως μια αντίδραση απέναντι στον Νατουραλισμό και τον Ρεαλισμό, ρεύματα που προηγήθηκαν χρονικά και που προσπάθησαν να συλλάβουν την πραγματικότητα με πιστό τρόπο. Ο συμβολισμός από την πλευρά του αντιπαρέβαλε την πνευματικότητα, τη φαντασία και το όνειρο ως αναπόσπαστο μέρος της καλλιτεχνικής δημιουργίας) .
Η φωνή της Χλόης Λιάσκου θα κυριαρχήσει. Ενώ ακόμη το έργο έχει εξαιρετική μουσική υπόκρουση...
 |
| Η Χλόη Λιάσκου |
Η μεταφόρτωση έγινε από το κανάλι Ναταλία Δεδουσοπούλου:
Πηγές:
Το ποντίκι,elculture,lifo,parathiropolitis,Βικιπαίδεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου