Αντιμετώπιση Ελλήνων Ιατρών στη Βουλγαρία αρχές του 20ου αι.

Από τη βουλγάρικη επιθετική αφομοιωτική πολιτική των αρχών του 20ου αιώνα δεν γλίτωσαν ούτε οι γιατροί!

Οι Βούλγαροι δεν έδιναν άδειες σε γιατρούς-απόφοιτους του πανεπιστημίου Αθηνών,( οι ομογενείς ως συνήθως σπούδαζαν εκεί) καθώς τους θεωρούσαν ανεπαρκείς (!). 

Αυτό ακριβώς ήταν και το τέχνασμα που χρησιμοποιούσαν προκειμένου να περιορίσουν τους Έλληνες γιατρούς αλλά και να επιχειρήσουν αφομοιωτική πολιτική και σ' αυτόν τον τομέα.

Στενημαχιώτες

Η μαρτυρία του καταγόμενου από τη Στενήμαχο της Ανατολικής Ρωμυλίας και προέδρου της ελληνικής κοινότητας της Φιλιππούπολης ως το 1906 ιατρού Αντωνιάδη Σωτήριου είναι αποκαλυπτική της αφομοιωτικής δράσης δράσης του βουλγάρικου κράτους:

«Ότε επλήθυνεν ο αριθμός των ελλήνων ιατρών, οι υποβαλλόμενοι εις εξετάσεις δια την άδειαν της εξασκήσεως της ιατρικής, απήντων δυσκολίας μάλλον εις την βουλγαρικήν γλώσσαν ή εις την ιατρικήν. Ακολούθως απεκλείσθησαν της αδείας πάντες οι Ελληνες υπήκοοι και ούτως ηλαττώθη πολύ ο αριθμός των Ελλήνων ιατρών…»

Αυτά γράφει ο ελληνικής καταγωγής γιατρός εν έτη 1906...

Αναμφίβολα αρκετοί Έλληνες ιατροί προκειμένου να αποφύγουν τον εκπατρισμό και για να σώσουν την επαγγελματική τους υπόσταση βουλγαροποιήθηκαν και έχασαν την ελληνική τους συνείδηση. Εύκολο να το κατακρίνει κανείς αυτό πλην όμως δύσκολο να το κατανοήσει...